ABİLERİMLE DÜNYAM "TAMAMLANDI"

60.Bölüm 'FİNAL'

Işte o beklenen an kuzularım. Keyifli okumalar dilerim sizlere :)

Karşımda ağzı burnu dağılmış can vardı. Ve işin garibi hepsi birden erkek erkeğe tokalaşıyordu. Şokla ben onlara bakarken onlar bana gülüyordu.

-Siz çıldırmışsınız

Diyip kafama vurdum. Bu halime kahkaha atmalarıyla birlikte göz devirdim.

Birden yanıma poyraz gelmesiyle ona döndüm. Beni kolunun altına alıp diğerlerine hitaben

-Biz geliyoruz birazdan

Diyip benle birlikte geri içeri yürüdü. Ardından onun odasına çıkmamızla yatağına yavaşça oturdu. Elimden tutarak da beni kendine çekip kucağına aldı. Beni kendine dönük bir şekilde ottutturup koca elleriyle yanaklarımı kavradı. Ve derin bir nefes alıp

- Seni çok geç buldum ben güzelim. O yüzden seni başkasıyla paylaşma düşüncesi benim için çok zor

Demesiyle tam bir şey diyecektim ki

-Şşş bitirmeme izin ver güzelim

Demesiyle susup gözlerine baktım ikizimin.

- Seni ne kadar paylaşmak istemesem de bu elbet bir gün olacaktı.

Diyip derin bir nefes aldı.

-Sadece bu beklediğimden erken oldu. Ben senin her zaman yanındayım can parçam. Hangi koşulda olursak olalım ben hep senin yanındayım. Şimdi de bir adamı sevmişsen bana da senin mutluluğunu dilemek düşer. Sen mutluysan ben daha mutluyum demektir

Demesiyle gözlerim dolu. Bunu fark eden poyraz gözlerime birer öpücük kondurup hafif alaylı sesiyle

-Yine de onu benden daha çok sevemezsin

Diyip sırıtmıştı. Ardından

-Ve bu yakınlaşacağınız anlamına gelmiyor. Ben hala çok kıskanç bir ikizim ona göre

Demesiyle gülüp kollarımı boynuna sıkıca doladım. Ve kulağına doğru

- Seni çok seviyorum ikizim

Diye fısıldadım. Ardından ayrılıp gizlerine bakmamla dolduğunu görünce bana yaptığı gibi teker teker öptüm gözlerinden. Ardından gözlerine uzun uzun bakıp

- Teşekkür ederim

Diye fısıldadım. Beni anlayan ve seven insanlarla bir arada olduğum için çok mutluydum.
.
.
Bu konuşmayı yapalı iki gün oluyordu ve her şey mükemmel gidiyordu. Derin bir nefes alıp okuduğum kitaptan başımı kaldırdım. Pencereden dışarı baktığimda ise yağmur yağıyordu.

Aklıma gelen fikirle gülümseyip çekmeceden istediğim şeyi alıp aşağı adımladım. Yine tüm kadro buradaydı. Benim salona girmemle bana dönen bakışlarla gülümseyip

-Oturmaktan sıkılmadınız mı

Diye gülümsedim. Herkes anlamsıca bana bakarken Rüzgar abimin elinden tuttuğum gibi ayağa kaldırdım. Ardından diğerlerine hitaben

-Beni takip edin

Diye güldüm. Herkes yine ne yapacagimi merakla beklerken ben diş kapıyı açtım.

Rüzgar abim
-Bebeğim dışarıda yağmur yağıyor. Ne yapacaksan sonra yapalım

Demesiyle gülümseyip

-Biliyorum abi yağmur yağdığını

Diyip arkadakilere göz gezdirdim. Ardından elimdeki müzik kutusunu açıp şarkıyı başlattığım gibi abimin elinden tutup dışarı çektim. Yağmurun altında deli gibi ıslanırken abim şokla

Rüzgar abim
-Güzelim ıslanıyoruz hasta olursun bak hadi içeri geçelim

Demesine aldırmadan kendimi müziğe bıraktım. Ben sacma sapan etrafımda dönüp gülerken abime elimi uzatıp

- Hadi koca adam bana eşlik et

Dememle kahkaha atıp elimden tutup dans etmeye başladı.

Biz abimle gülerek dans ederken diğerleri de kendini sonunda yağmurun altına bırakmış kahkahalarla bize eşlik ediyordular.

Sırasıyla hepsinin elinden tutup saçma sapan danslar ederek çok eğlenmiştik.

Can elimi tuttuğu gibi beni etrafımda döndürmesiyle mutlu bir kahkaha attım. Beni kendine çekip anlını aklıma yaslarken

- Seni seviyorum

Diye fısıldadı. Aynı şekil ben de ona

- Seni seviyorum

Dememle gülümseyip kucağına alıp döndürmeye başladı. Kahkahalarım etrafta yayılıyordu.

Şuanda deli gibi ıslanmış ve ıslak köpeklere benzemiştik. Ama o kadar eğleniyor ve mutluyduk ki bu umrumuzda bile değildi.

İşte benim küçük dünyam bu adamlardan oluşuyordu. Acısıyla tatlısıyla benim hikayem de böyleydi. Daha önümüzde uzun bir yol vardı birlikte geçireceğimiz. Her ne olursa olsun aramızda kopmayacak bir bağ vardı bu koca yürekli adamlarla. Onlarla yürüyeceğim sürece bu yol çok güzel olacaktı...

.
.
.

Evet geldik hikayemizin sonuna. Aslında bakarsanız bu tam bir son değil. Kitap her ne kadar burada bitmiş olsa da Onur Eren ve Mavinin yaramazlilari, Abilerin korumacı kişilikleri, Canın saf aşkı, Ateşin her daim küfürleri, Rüzgarın kızım demeleri, Poyrazın kıskançlıkları devam ediyordu. Yani bu asla bir son değildi.
Onların hikayeleri her daim devam edecek...

Bolümü nasıl buldunuz bakalım?

Sizce de finalin böyle bitmesi daha güzel olmadı mı? Çünkü bu hikaye ne bir mutsuz sonu hak ediyordu ne de bir sonu..

Poyraz kekimizin az daha bizi ağlatacak olması peki?

Yağmurda dans?

Biliyorum şimdi hepinizin üstünde bir hikâyenin daha bitmiş olduğu tatlı bir tebessüm var yüzünüzde. Bu benim ilk hikayemdi. Yeri bende bambaşka. Şimdi sırada yeni kitaplara yelken açmada kuzularım...

.