အထြန္း အိမ္ေအာက္သို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းကာ စဥ့္အိုးထဲမွ ေရျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ပစ္လိုက္သည္။ မသိလိုက္ခင္မွာပင္ ဝဲတက္လာေသာ မ်က္ရည္တို႔ကို ေရျဖင့္ သပ္ခ်ရင္း မ်က္လုံးကို ေဆးပစ္လိုက္သည္။
အထြန္း မ်က္ရည္စေတြကို အေမ မျမင္ပါေစနဲ႔ ။
*******
"ဟိတ္ ပိုက္ဆံက ရွစ္ရာ ျပန္အမ္းရမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟင္ ဟုတ္ ၊ အထြန္း မွားသြားတာ"
အထြန္းက ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေျပာရင္း ငါးရာတန္တစ္႐ြက္ကို ထပ္ေပးလိုက္ရသည္။
"အားနာလိုက္တာ ၊ တကယ္ ေတာင္းပန္.."
ဝယ္သူက အထြန္း၏ စကားကို ဆုံးေအာင္ပင္ မေထာင္ဘဲ လွည့္ထြက္သြားသည္။
စိတ္တိုသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ ။ အထြန္းလည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိပါဘူး ။
"ဟဲ့ အထြန္း နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
လွၾကည္၏ အေမးကို အထြန္း ေခါင္းခါရင္းသာ ျပန္ေျဖမိသည္။
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဟာ"
"ဘာမွ မျဖစ္တာကလည္း စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ကို ကပ္ပုံမရဘူး ၊ ဟဲ့ အထြန္း နင္ တကယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
အထြန္းသက္ျပင္းခ်မိပါေတာ့သည္။
"ငါေလ"
"အင္း"
"ငါလည္း မသိဘူး"
အထြန္း စကားသံ အဆုံးတြင္ လွၾကည္က ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ကာ ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါသည္။ ထို႔ေနာက္ အသံတိုးတိုးျဖင့္
"ေရာဂါပဲ ျဖစ္မွာပါေလ"
"ဟင္ ဘာလဲ"
"ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ၊ အေၾကာ္စားမလား"
"ဟင့္အင္း"
"ငါဝယ္ေကြၽးမွာပါ အထြန္းရဲ႕ "
"ဟင့္အင္း"
အထြန္း သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်ရင္း ျငင္းရျပန္သည္။
အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ ခ်က္ခ်င္းစားမိမွာေပမယ့္ အခုကေတာ့ စားခ်င္စိတ္မွ မရွိဘဲ။
******
ေဘာလုံးကြင္းသည္ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ ကစားသူမ်ားလည္း မရွိသလို ၊ ပြဲၾကည့္သူမ်ားလည္းမရွိ။ အထြန္းကို စေနာက္ေနတတ္ၾကေသာ ေကာင္ေလးမ်ားပင္ မရွိ။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
Part 23 (Zawgyi)
Start from the beginning
