"Mavi mavi, masmavii!"
Erkeksi kahkahası kulaklarıma ulaşınca olduğum yere çivilendim. Benden aylarca kaçan kendisi değilmiş gibi, şimdilerde peşimdeydi.
Beni günlerce ağlatmamış, yıpratmamış gibi hem de.
"Gözlerim mavi değil Azra, bilmiyor musun?"
Alayla yüzüne doğru bakındım, kaşım havalanırken nutkum tutuldu. Ona tekrar kapılamazdım, buna izin veremezdim.
"Senun gozlerunden bahsettuğumi kim söyledi sağa?"
Dondu ama bu öyle bir donuş değildi. Bu Emre'min bana ilk yenilgisiydi. Tıpkı benim ona ilk ve son yenilgimi aylar önce yaptığım gibi.
YOU ARE READING
AZRA (KARADENİZ SERİSİ -III) / YAKINDA
Teen FictionBen Azra, Annesinin daha kırk günlükken kaybettiği, babasının kendinden bile sakındığı Azra. İmkansız olsa da, başardım... Yunus Emre'ye vardım. Azra Saral Yunus Emre Saral
