"Umysł"
Wypłynąć w daleki rejs, gdzie żadny ludzki śpiew nie przerwie moich myśli.
Daleko od ludzkiego życia, monotonności zwanej kagańcem.
Znajomości były znikome, słowa były stratne.
Uczucia tańczą w naszych umysłach, lecz rytmu wciąż nie ma.
Rękę mi podaj, by zniknąć za maskami strachu.
Za szczęściem znikomym niewinnie gnasz.
Radość zakończy ludzki strach.
