My Other Half ~ Fred Weasley

*44*

Hoihoi! Ik wil even iets uitleggen over dat trillen van Eva enzo, aangezien niemand in het boek dat snapt :) 

Eva is dus getraumatiseerd door de basilisk in de Geheime Kamer, en daarom trilt ze zoveel. Iedere keer als ze alleen is, vliegt de basilisk weer voor haar netvlies en al helemaal in het donker. 

Het wordt gewoon opgelost, maar ik dacht dat het wat makkelijker lezen was voor jullie als jullie het snapte zegmaar. Veel plezier met dit deel!

Als ik wakker word voel ik dat Fred niet meer achter me ligt. De kamer is ook heel donker, ondanks het feit dat het dag is. Doordat ik alleen in een donkere ruimte ben, zie ik meteen de basilisk voor me. 

Ik begin weer te trillen en zonder dat ik het besef lopen de tranen over mijn wangen. Dan knipt iemand het licht aan en ik sluit direct mijn ogen. "Eva?" Hoor ik Fred vragen en ik voel dat hij bij het hoofdeinde neerhurkt. 

Ik besluit om te doen alsof ik nog slaap, misschien gaat Fred dan weg. Dat blijkt vergeten hoop, want Fred blijft de hele tijd naast me zitten. 

Uiteindelijk open ik toch maar mijn ogen, ik weet dat Fred toch niet weg gaat. "Heb je gehuild?" Vraagt Fred meteen als ik mijn ogen open doe. Ik schud snel mijn hoofd, en Fred kijkt me verbaasd aan, "waarom is je gezicht dan nat?"

"Waarschijnlijk door mijn natte haar," antwoord ik en ik voel een steek in mijn buik. Ik kan best goed liegen, maar toch doet het pijn als ik niet eerlijk ben tegen Fred. Fred kijkt me aan, en hij probeert door mijn masker heen te prikken. 

"Hoi!" Roept George dan en de deur klapt achter hem dicht. Snel kijk ik weg van Fred. "Hoi!" Roep ik terug en ik glimlach even. Ik weet dat Fred me nogsteeds aankijkt, maar ik houd mijn blik zorgvuldig op George gericht. 

"Gaat het al beter?" Vraagt George en hij ploft op het voeteneinde neer. Ik knik blij, terwijl ik weer een steek in mijn buik voel. Ik wil niet liegen tegen mijn beste vrienden, maar ik wil het ook niet vertellen. 

"Ik moest trouwens van Dumbledore 1 ding nog vragen," begint George en ik kijk hem vragend aan. "Klopt het dat je vrijwillig met Ginny mee bent gegaan?" Ook Fred kijkt me vragend aan, dus ik denk dat George hem al geüpdatet heeft.

Ik knik, "het spijt me," mompel ik. "Het was misschien niet zo'n slim idee, maar Ginny had hulp nodig en en-"

"Sshh, we zijn niet boos," zegt Fred snel en hij geeft me een knuffel. Opgelucht haal ik adem en ik zak weer achterover.

~

De rest van de dag hang ik een beetje in de dorm van Fred en George, ik heb geen lessen. Iedereen komt langs om me te bedanken en te vragen hoe het gaat, en iedere keer lach ik nep en vertel ik dat alles goed gaat. 

Ik wil niet dat iemand weet dat ik hallucineer en dat ik steeds tril als ik alleen ben, alleen maar door een basilisk. Dat is namelijk best wel raar.

De volgende dag beginnen de lessen weer, en ik ga naar mijn eigen dorm om te slapen. 

~

Hermione is er niet als ik binnen kom, ze ligt nogsteeds versteend in de ziekenzaal. Morgen worden alle versteende mensen genezen, dus dan is alles weer goed. Stil ga ik in bed liggen, en ik doe het licht uit. 

Meteen verschijnt de basilisk voor mijn netvlies, en ik begin weer te trillen. Snel doe ik het licht weer aan, en ik kijk voor me uit. Iedere keer als mijn ogen bijna dichtvallen, zie ik de basilisk weer voor me. 

De hele nacht breng ik trillend door, met het licht aan. Ik denk dat ik uiteindelijk 1,5 uur hebt geslapen. Het is dus ook niet gek dat ik de volgende ochtend met enorme wallen onder mijn ogen bij het ontbijt verschijn. 

"Gaat het?" Vraagt Fred bezorgd als ik naast hem ga zitten. Ik knik en pak een broodje. George kijkt me raar aan, "gaat het echt?" Vraagt hij nu ook. Harry en Ron kijken me ook een beetje bezorgd aan. 

"Ja jongens, het gaat echt. Waarom doen jullie zo bezorgd?" Zeg ik kort en ik kijk ze geïrriteerd aan. "Iemand heeft ochtendhumeur," mompelt Fred en ik begin bijna te huilen als hij dat zegt. "Sorry," zeg ik zacht en Fred kijkt me verbaasd aan. 

"Maakt niet uit, was maar een grapje hoor Eef," zegt hij en hij trekt me even tegen zich aan terwijl hij George bezorgd aankijkt.

~ 

POV Fred

Eva begint bijna te huilen door mijn opmerking en meteen voel ik me schuldig. "Sorry," zegt ze zacht en ik trek haar snel tegen me aan. 

George kijkt me even bezorgd aan en ik knik, ik vind het ook raar. Na het ontbijt lopen we met zijn tweeën naar buiten, we hebben Herbology. 

"Eva doet raar," zeg ik zacht tegen George als we met onze klas over het terrein lopen. George knikt, "ze wil het ons niet vertellen volgens mij."

"Als er echt iets is, komt ze vanzelf wel toch?" Vraag ik meer aan mezelf dan aan George. "Als ze over een week nogsteeds zo doet zullen we ernaar vragen," antwoordt George en ik knik, we wachten het wel even af.

~

POV Eva 

De rest van de dag loop ik stilletjes achter Harry en Ron aan, die af en toe bezorgde blikken naar me toe werpen. Tijdens Potions moest ik moeite doen om mijn ingrediënten niet te laten vallen, zo erg trilde ik. 

Waarschijnlijk komt het doordat ik in een donkere, vochtige kelders was. Meteen al toen ik binnenkwam zag ik de Geheime Kamer voor me, die ook donker en vochtig was.

Nu slenter ik achter mijn klas aan, naar de commonroom. DADA valt uit, doordat Lockhart zijn geheugen heeft gewist. Snel loop ik naar mijn dorm, waar ik op het bed val. Ik ben doodop. Heel de dag heb ik gedaan alsof alles goed was en heel de dag heb ik geprobeerd niet te letten op alle slangen die ik in mijn ooghoeken zag. 

Languit op bed liggend, val ik in slaap. 

~

Jammer genoeg word ik na een halfuurtje al wakker. Ik heb dus bijna geen slaap ingehaald van vannacht. Dan besluit ik om naar beneden te gaan, aangezien ik toch geen huiswerk heb. Door de omstandigheden hebben de professoren besloten dat ik deze week geen huiswerk hoef te maken. 

Snel doe ik mijn denkbeeldige masker met fake-smile weer op en ik loop vrolijk de commonroom in. Blij ga ik naast Fred en George zitten, die even opkijken. 

"Wat doen jullie?" Vraag ik en ik kijk geïnteresseerd naar hun huiswerk. "Werkstuk voor potions," mompelt George en Fred kijkt me opgelucht aan, "ik ben blij dat je je al beter voelt Eef," zegt hij en ik glimlach even. 

Hij moest eens weten.