My Kind of a Love Story

Chapter 6

Nagising ako sa ospital and I swear, I’m not feeling quite good. Maraming nakakabit sa aking kung anu-ano. “M-mommy?” sabi ko habang sinusubukan kong tumayo. Mugto ang mata ni mommy at balisa si daddy.

“Anong nangyari?” sabi ko na medyo nag-snap kay mommy. “You had a car accident along the highway. Malakas ang impact na tinamo ng sasakyan niyo. Kasalukuyang iniimbestigahan kung intentional ba ang nangyari. Latest results revealed that he was drunk driving and..”

I cut her off. Bumuntong-hininga lang ako habang napa-brush sa mukha ko. “Si Jake po?” tanong ko habang sinusubukan kong tumayo. They didn’t answer at first. “A-anong.. Nasaan si Jake, mommy?” medyo naghhysterical na ako kasi hindi maganda kutob ko sa hindi nila pagsagot.

“H-He..” hindi matuloy ni mommy kaya medyo nagpapanic ako. “Your mama said that he died dahil sa lakas ng impact sa kanya,” with this, umiyak si mommy. “I’m so sorry, anak.”

I was in a complete state of shock. Hindi pwede yun. A-anong laro to? I can’t believe this is happening. “Hindi yan totoo! Mommy, hindi yan totoo. Nasaan ba siya? Hindi yan totoo, nasaan ang asawa ko!” napaiyak nalang din ako kaya niyakap ako ni mommy. Nag-black out ako at parang nawala ako sa ulirat. Hindi pwede. Hindi siya pwedeng mawala. Hindi yun totoo!

For 3 days, we mourned. Abo nalang inabutan ko dahil kinailangan ko pang magpagaling nun. Hindi ko pa nakikita si mama or si papa since the day of the accident. Ako, sina mommy and daddy, si Jas, si Pam at si Tricia lang ng nandito. Ang unfair. I lost both my husband and my child. Yes, I had a miscarriage. Ano nang mangyayari ngayon sa buhay ko? 3 years wasn’t that long para makasama ko ang lalaking binigay sakin ni God, bakit kinuha agad siya sakin?

Hindi ko alam kung ano nang mangyayari ngayon. “Anak,” sabi sakin ni mommy at umupo siya sa tabi ko. “Wag na wag mong kakalimutang may nakalaang purpose sayo ang Panginoon. His plans are better than your dreams, anak. Maging matapang ka.” Hinihimas niya yung buhok ko at hinalikan ako sa noo. Umiyak nalang ako sa kanya at umiyak din siya.
“Mommy, hindi ko kaya ‘to,” iyak lang ako ng iyak while my mommy’s hushing me. Niyakap din ako ni daddy pati ni Mia.

Nagpagawa ako ng mausoleum para sa ashes ng asawa ko at sa remains ng anak ko. With both their names carved on it. I still can’t believe he’s gone. But kailangan kong magmove-on. I will always love you, Jake, but let’s continue our love story in the afterlife. Goodbye, Jake.