Eshte e cuditeshme sesi njerezit per pak dite harrojne sesi i ke trajtuar, sesi je munduar qe te ndihen personat me te vecante ne bote, harrojne sesi i vure perballe botes dhe zgjodhe ata ne vend te botes, mosmirnjohesit harrojne shpejt gjithcka te mire qe bere per ta, por nuk harrojne kurre nje gabim te vogel qe mund te kesh bere dhe ta perserisin gjithmone duke shkelur mbi te mirat qe u ke dhuruar.
Por ajo nuk ishte e tille pavarsisht se mundohej shume qe te dukej ashtu. Sado e ftohte tregohej, brenda kesaj ftohtesie tregonte interesim per mire qenien time.
Kishin kaluar rreth 10 minuta dhe asnje fjale tjeter nuk kishim shkembyer!
Ndonjehere merrja guximin ti flisja por ne momentin e fundit stepesha, kisha frike nga ftohtesia e saj.
- Si ke qene? - me pyet, ktheva koken nga ajo dhe e pash teksa mbante koken mbeshtetur ne xham!
- Pse pyet?
- Sepse dua ta di - me pergjigjet.
- Jam mire - i'u pergjigja shkurt dhe ftohte pavarsisht se brenda isha copash, por nuk doja qe ajo te ndjente meshire. Genjeva.
Rruget tona tani ishin ndare, nuk mund te isha une shkaku i shkatrrimit te nje familje, nuk do ja falja kurre vetes nese ajo do dhunohej cdo nate vetem se donte dike qe dikur kishte pasur te bej me kusheririn e saj, fundja c'faj kishte ajo ? Asnje faj.
Por do ishte teper e veshtire ta kisha afer cdo dite dhe te mos e ktheja koken mbrapa tek banga e saj, te mos i buzeqeshja kur me shikonte, te mos e shoqeroja per ne shtepi mbremjeve, te mos e puthja.
Por gjeja me e veshtire do ishte te qendroja prane saj dhe te mos e shikoja dot, ne fakt kisha frike ta shikoja ne sy, e dija qe do e kuptonte se nuk isha mire.
Disa gjera jane te destinuara te vdesin pergjithmone, ndersa disa te tjera te shuhen per pak kohe derisa era te pushoi dhe, pastaj te ndizen serish! Ndoshta kjo dashuria jone e kishte kaq, keshtu ishte shkruar, por ku dreqin shkruhen keto fundet e dashurive?
Ku eshte ai liber qe ta ndryshoja, t'i beja te gjitha fundet te lumtura keshtu te gjithe do ishin te buzeqeshur.
Por keto jane vetem perralla librash, asgje nuk eshte e shkruar, s'ka fat dhe as nje liber gjigand ku eshte shkruar fati jone. .
Jemi ne, ne e shkruajme cdo dite nga pak librin duke e jetuar jeten, jane rrethanat qe na bejne te qendrojme larg atyre qe duam, jane gabimet e se shkuares qe kane efekt ne te ardhmen.
Dhe per ne rrethanat nuk ishin aspak te lehta, por nese dashuria eshte e madhe atehere asgje nuk eshte e pamundur.
Dolem nga furgoni dhe u nisem drejt qenders se qyteti, ajo para meje duke nxituar une mbrapa! Si dy te huaj, dy njerez qe deri para pak ditesh ishin gjithcka per njeri tjetrin, absurde.
- Kam len disa rroba ne shtepine tende, do kaloj me vone per ti marr, mund t'mi nxjerresh tek hyrja pallatit? - me pyet ajo dhe ndaloi.
- Po patjeter.
- Do dergoj dike qe ti marri - thote ajo dhe vazhdoi te ecte!
Vajta ne shtepi, mblodha cdo gje te sajen dhe e futa ne nje qese! Po prisja qe te vinte, pavarsisht gjithckaje mdienjat per te nuk kishin ndryshuar dhe nuk do ndryshonin ndonjehere. Edhe pse ajo e fshihte mjaft mire e dija se me donte po njesoj, ndoshta dhe me fort sepse keshtu ndodh shpesh here, kur nuk arrin ta kesh dike fillon e do edhe me fort.
Dera troket dy here ngadale dhe nje here tjeter pas nje pauze, e hapa dhe pash ate teksa qendronte perballe meje
- I rash celularit por ishte i fikur - me thote dhe beri nje hap mbrapa.
- E kam len ne shtepi, mendova se nuk do vije vete, keshtu me the - i them dhe shkova te marr qesen.
- Shoqet kishin dale dhe erdha vete para se te erresohej me teper - me thote ajo duke marr qesen.
- Shiko nese i ke te gjitha - i them dhe ajo filloi te kontrollonte qesen.
- Jane te gjitha, faleminderit - me thote dhe u mundua te largohet! .
E kapa nga dora dhe e terhoqa pas vetes! E kisha vetem nje gisht larg buzen e saj nga buza ime, fryma i'u be e rende dhe e shpeshte.
- Leshom Tristan - thote ajo dhe nuk bente asnje veprim per t'u larguar.
- Do vertete te leshoj? - e pyes dhe e mbeshteta ne deren perballe te hyrjes tjeter.
- Tristan me le... - thote ajo por nuk e lash qe te ta mbaronte fjaline, e putha por pas puthjes gjithmone vinte shpulla, keshtu ndodhte gjithmone kur e puthja pa deshiren e saj!
Por sa hoqa buzet nga buzet e saj i kapa doren ne gjysmen e rruges qe kishte bere drejt faqes time, isha mesuar tashme.
Dera e hyrjes u hap brenda dhe u rrezuam te dy duke u futur brenda shtepise huaj!...
