İşlediği suçlar sebebiyle hapse girmemek için Ruh ve Sinir Hastalıkları hastanesine yatırılan Kuzey; terasa çıkmak sebebiyle odasından kaçtığı bir gün, doktoruna yakalanmamak için bir odaya girer. Fakat o odada bir enkaz saklıdır. Kurtarmak, külleri...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ay'ın, kudretini nurdan aldığına inanırdım. Tanrı'nın küçük bir dokunuşla, Ay'ı nurla kutsadığını... Herkes Güneş'e aşık olsa da ben Ay'a tutsak olmaktan vazgeçmemiştim.
Beton taşlarla kapatılmış toprak... İnsanlar onu ezmemek için mi asfalt döküyorlardı, yoksa tahammül edemedikleri için mi? Her şey bittiğinde ondan başkasının onları kabul etmeyeceğini bilmiyorlar mıydı?
Ben niye felsefe yapıyordum?
Sikerdim böyle işi.
En başta da Arınç'ı.
Verdiğim sıkıntılı nefeste binbir yaratıcı küfür saklıydı. Yarı oturduğum pencere kenarından kalktım ve odada volta atmaya başladım. Kendimi sikilmiş gibi hissediyordum. İşin asıl kötü tarafı, sikilmiş bir his nasıl olurdu onu da bilmiyordum. Ama başka bir tabir bulamamıştım. Başka hiçbir kelime şu anki hislerimi dökemiyordu.
Elimi sakallı çeneme attım ve gerginlikle kaşıdım. Buradan bir an önce çıkmam lazımdı ama yarrak kafalı Arınç ortalarda yoktu! Buradan çıktığımda ilk iş onun da ağzına sıçmak olacaktı.
Götümü kurtarmak için beni deli hastanesine kapatırken çıkış biletimi de kenarda hazır etmiş olması gerekirdi ama sonuç?
Kapım açıldı ve bir hemşire girdi. Bakışları beni bulduğunda bir kaç saniye duraksadı. Dosyamı almayı unutmuş olmalıydı ve unuttuğu şey bununla da sınırlı değildi. Adımı da unutmuştu ve hatırlamaya çalışıyordu.
"Kutay?" Dedi sorar gibi. Bir yandan da temkinli yaklaşıyordu. Gerçekten deli olmadığımı biliyordu ama benden çekiniyor olmalıydı. Alışkındım, benden herkes çekiniyordu.
"Kuzey." Dedim soğuk bir sesle, onu düzelterek. Mahçubiyetle hafifçe gülümsedi. Bakışlarını gözlerimden çekemiyordu. Hem çekingendi hem de cesur. İlginçti.
Ya da değildi.
Odaya girdi ve kapıyı kapattı. "Arınç Bey size bir şey iletmemi istedi." Dedi alt dudağını ısırırken. Cidden çekiniyordu. Uzaktan yamyama falan mı benziyordum? Ayna da yoktu ki bakayım?
Yavaş ve temkinli adımlarla yanıma yaklaştı ve katlanmış bir kağıt uzattı. Boyu benden hayli kısaydı. Bu rahatsız hissettiriyordu. Çoğu uzun erkek kısa kızlardan hoşlanırdı ama ben tam tersi uzun kız seviyordum. Elektrik direği değildim sonuçta, insandım.
Eskitilmiş gibi görünen sarı kağıdı açtım. Notun kenarlarının yanık olduğunu fark ettiğimde göz devirdim. Aşk mektubu gönderiyordu sanki pezevenk.
Calm down, kardeşim, calm down.
Ne kadar öfkeliysen artık gökyüzü bile ateş püskürüyor amına koyayım. Girdiğinden beri gün yüzü görmedik hava hep kasvetli!
Neyse birazdan nota dalıp ağzımı sikebilirmişsin gibi hissediyorum o yüzden konuya giriyorum: Tevfik piçi biraz sorun çıkardı o yüzden gecikiyor. Bir yandan emniyette de işler karışık durumda, biraz daha içeride kalmak zorundasın. Seni unuttuğumu veya bilerek çıkarmadığımı düşünmeni istemem.
