VARMISIN BENİMLE YANMAYA

32. bölüm

Merhaba minik patateslerim❤️

Yeni bölüm geldiii!!!!

Multi medya:Defne Öztürk

Kelime sayısı 2203 kelime

BOL YORUM VE VOTE İSTİYORUM!!!!✨✨⭐

************************
Defne'den devam

Gözlerimi açtığımda akşam olmuştu ama etraf tam kararmamıştı. Odaya baktığımda kimse yoktu Eda ve Meryem. Benim için kendilerini yorsunlar istemem, dışarıya çıkıp yürümek istiyorum ama yataktan da çıkmak istemiyorum. En son ne zaman yemek yediğimi hatırlamıyorum, hastanede vitamin ilaçları fln verildi galiba çünkü garip bir şekilde tok hissediyordum kendimi. Karnım guruldamıştı,elim istemsizce karnıma gitti ve sıvazladım. Mükemmel bir his. Gözlerimi kapattım ve biraz kendimi dinledim ama yine göz yaşlarım birikti ve tek tek yol bulup aktı. Özür diledim... Bebeğimden özür diledim...

Onun canını yakıyordum şuanda belkide aç olmam ona zarar veriyordu. Gözlerimi açıp yatakta dik bir şekilde oturdum kasıklarımda acı vardı, bildiğim kadarı ile düşük riski olan anneler sürekli yatmalılar. Göz yaşlarımı sildim ve yavaşça kalkıp banyoya gittim. Ellerimi yüzümü yıkadım ve bir cesaret ile odanın kapısını açtım, Mert'in odasından birkaç kişinin konuşma sesi geliyordu ama hiç merak etmeden  mutfağa gidip birşeyler yemem gerekiyordu. Bir elim karnımdaydı. Arada bir minik minik ağrılarım oluyordu. Merdivenlerden dikkatle indim. Mazallah burdan düşeriz falan, Mert'in beni öldürme riskini göz önüne alamam. Tövbe tövbe düşündüğüm şeye istemsizce güldüm, komik değildi. Direk etrafa bakmadan mutfağa girdim. Kimse yoktu dolabı açtım aam birşey yoktu. Abi bu kadar da olmaz.

Etrafa baktım birşey bulamadım sadece ekmeklik de ekmek vardı. Onu alıp masaya koydum ve bir bardak da su doldurdum, yavaşça oturduktan sonra sade ekmeği yedim. Pek midem istemiyordu ama yedim, zorla da olsa yedim.Yukarı odanın kapısı kapandığını duydum, konuşma sesleri   yaklaşmıştı. Topuklu ayakkabı sesi geliyordu. Kim vardı diye düşünürken umursamadan ekmeğimi yiyordum. Halime bak, perişan bir şekilde kuru ekmek yiyordum. Ekmeki bölerken kolum ile poşeti itirdim  hışırtılı bir şekilde yere düştü. Dakikasında mutfağa giriş yapılmıştı. İçeriye Açelya girdi ve bana baktı,daha sonra Mert ,birde Haluk gelmişti.

"Defne" dedi Açelya yüzünü buruşturarak , yediğime ve bana bakıp duruyordu. Ne var der gibi kafamı salladım. Bu sefer Mert seslendi bana.

"Defne acıktın mı?" Onunla göz göze gelince kafamı yemeğime indirdim ve küçük lokmalar attım ağzıma. Haluk yanıma doğru yaklaşınca ona baktım ve ekmeğinden ısırık aldı. Ona şaşkın bir halde bakarken kendisi bana tuhaf bakıyordu.

" Niye öyle bakıyorsun?" Diye sorum ve ekmeği ağzında zor çiğnedi ve yuttu.

"Defne sen kuru ekmek mi yiyorsun?" Diye sorunca bir ekmeğe baktım birde ona daha sonra başımı sallayıp konuştum

"Evet ne var ki?"

"Kızım birincisi kuru kuruya yiyorsun, ikincisi bu ekmek bayat" diyince ekmeğe baktım bana o kadar güzel gelmişti ki tadı bayat olduğunu bile anlamadım.

"Bayat olduğunu daha yeni fark ettim desem" dedim Haluk'a bakarak ve bu sırada Mert yanımıza geldi.

"Bana niye haber vermiyorsun, hazırlatırdım birşeyler"

"Gerek yok ben böyle iyiyim" dedim Haluk'a bakarak, o ne yaptığımı anlamıştı.

"Defne ne demek gerek yok, protein fln alman gerek senin olmaz böyle dur ben birşeyler hazırlarım" dedi ama onu umursamadan yine Haluk'a bakarak konuştum. Onun gözlerinin içine bakarak konuşmak istemiyorum.