Aşk meselesi

Seven İnsan Yanlız Kalır.

  Multimedya da Gece & Koray var İyi okumalar.

İnsanlar bazı şeylere, önceden dayanamayacağını bildiği için birtakım hazırlıklar yapar. Mesela kendini o, olaya önceden alıştırmaya çalışır. Ben de kendimi alıştırmıştım. Fakat buna hazırlıklı değildim.  İkinci bir şok dalgasıyla vücudum sarsılırken Koray bana doğru ilerledi ve önümde durdu.

   Koray "Burada ne aradığını söylecek misin?"dedi. Ses tonu küfür edermiş gibi çıkmıştı. Ne diyebilirdim ki?. Bana bu odaya girme demesine rağmen girmiştim. Kendimi girmek zorunda hissetmiştim. "Sadece merak ettim"dedim. Ses tonum, ürkek bir kanaryanın ötüşü gibi çıkmıştı. Korayın sinirlendiğini kısılan gözlerinden anlıyordum.

  Bakışları korkumu daha da arttırıyordu. Koray "Sana girmemeni söylemiştim" dedi. Söylemiştim derken ses tonunu bir tık yükseltmişti. "Sadece merak ettim Koray"derken bu sefer ben de bağırıyordum. Koray yanıma geldi ve kolumu sıkarcasına tuttu. Beni sürükleyerek odadan çıkardı. Koray "Eğer bu evde kalmak istiyorsan bu odaya Asla bir daha girmeyeceksin. Beni duydun mu?. Dedi.

   Çok da güzel duyuyordum. Cevap vermedim. Olduğum yerde kaldım. Öylece kapının koluna bakıyordum. Koraydan tekrar "Duydun mu?" diye ses gelince bu sefer kafamı olumlu anlamda sallamıştım. Koray bana son bir bakış atarak odasına geçti. Ucuz atlatmıştım.

  Ben de hemen odama gittim ve göz yaşlarımı sessiz bir şekilde yastığıma akıttım. Yastık benim kurtarıcımdı. Benim özgür olduğum tek yerdi. Huzur bulduğum, sakinleştiğim... Şimdi ne olacaktı? Biz olabilecek miydik? Yoksa, Ufaklık olarak mı kalacaktım? Bunların cevabını zaman vercekti. Benim azmim, cesaretim, Aşkım verecekti. Bu derin düşüncelerimle uykuya daldım.

Sabah kaktığımda yine aynı rüyayı görmüştüm. Ter su olduğum için banyoya girdim. Kısa bir duş aldım ve çıkıp üstümü giyindim. Odamdan hızlı adımlarla çıktım. Korayın beni evden kovmaması gerekiyordu. Onunla beraber kalmak istiyordum. Yanımda olmasını istiyordum.

Ne kadar da bencildim. Korayı hiç düşünmüyordum ama onu çok iyi anlıyordum. Korayla aynı durumdaydım. Aynı duyguları yaşıyordu. Biraz fazla, biraz az... Şöyle bir ihtimal vardı ki ben o ihtimale tutunarak şuan dimdik ayaktaydım.

  O kızı ona unutturma ihtimali. Bunun için çalışmalara başlamıştım. Mutfağa doğru yöneldim. Yemek yapmak istiyordum. Akşama yemek yoktu. Artık nutella yemek istemiyordum. Dolabı açtım. İçerisin de pek birşey yoktu. Pilav yapmaya karar verdim. Malzemeleri çıkardım ve pilavı bir güzel kavurup suyunu koydum. Kıymayı da dolabtan çıkarıp makyajımı yapmaya gittim.

  Makyajımı bitirdikten sonra mutfağa gittim. Pilavın dibi biraz tutmuştu ama o kadar da sorun değildi. İşe gitmek için evden çıktım. Korayı soracak olursanız, sormayın çünkü ben bu kadar şeyi yaparken o öküz gibi uyuyordu. Zaten onu uyandırmak istemediğim için işlerimi sessiz halletmiştim.

  İşe gittim. 3 saat boyunca canım çıkana kadar çalıştım. Amca bana yarım saat erken izin verdi.

Amcaya teşekkürlerimi sunarak okula gitmek için metroya bindim. Okula vardığım da herkesin bir yerde toplandığını gördüm.

   O yere doğru emin adımlarla ilerledim. Heralde birisi kavga ediyordu. Peki kimse neden ayırmıyordu?. Kalabalıktan hafifçe sıyrılarak kavga yerine doğru bakmaya başladım. İyide bu Korayın Arkadaşı Yiğit değil miydi?. Bir kaç kişi onu arkadan tutmuştu. Önde ise benden oldukça büyük, hatta üniversiteye gittiğine bile şüphe ettiğim kişi Yiğiti tekmeliyor aradan da yumruk atıyordu.

  Yiğit ise asla boyun eğmiyordu. Adamın laflarına küfür vs. Laf söyleyerk cevap veriyordu. Adam cebinden kelebeğini çıkardı ve Yiğite doğrulttu. O an herkesin olduğu gibi benimde ağzımdan bir inilti çıktı. Herkes dediğim 6 ve ya 7 kişi vardı fakat çoğu kızdı.