Pardon Abla -TEXTİNG-

☽︎|Pardon: 20. Bölüm|☾︎

"Rüya!"

Babamın seslenişini duymam ile korkudan çizim yaptığım kağıdı boydan boya çizdim.

Hadi ama bütün emeklerim mahvoldu!

"Geliyorum baba!"

Üstüme dökülen silgi tozlarını silkeleyip odamdan çıktım.

"Buyur babam?"

Babam saatini takarak hazırlandığını belli etmişti. "Halan çaya çağırıyor. Kardeşine de söyle siz de hazırlanın gelin."

Bugün de bana yakıyoruz arkadaşlar.

İstemediğimi belli etmeden kısıkça "Evet," dedim.

Halamların evine gitmeyi sevmiyorduk fakat babam ailesine çok düşkün bir insandı ve bizim onları sevemediğimizi düşünürse çok üzülürdü.

Aslında halam ve enişteme karşı bir tavrım yoktu. Oğulları Mert'ti beni gitmek istememeye iten.

19 yaşında bir ergen ne yapabilir ki diyeceksiniz.

Ama sorun şu ki Emir bile sevmiyordu bu çocuğu. O derece kötüydü. Emir'in odasına giderken acaba kendimi merdivenden atsam mı diye düşünmedim değil.

"Emir gelem mi?"

"Bekle."

Kapı birden açılırken Emir eli ile odasını gösterdi. "Buyrun buyrun hoş geldiniz. Odam şu an tarihi bir ana şahit oldu. Ablam kapıyı çaldı. Hepiniz şaşırdınız değil mi? Ama bu olay gerçekten yaşandı inanabiliyor musunuz?"

Emir'in bu boş tepkisine göz devirip içeri girdim.

"Boş yapma Emir, halamlara gidiyoruz?"

"Ne?"

Emir elini kalbine koymuş yatağa devrilmişti.

"Ne? Ne? Ölmek istiyorum."

Sonra bir anda aydınlanmış gibi yatakta bıkkınca dönerek rahat bir pozisyonda durdu. "Kolay çözüm, ders çalışıyorum diyeceğim sen de yanımda kalacaksın."

Büyük ihtimalle çok çalışıyorsun biraz çık diyeceklerdi ama denemekten zarar gelmezdi.

Odadan çıktık, ben merdivenin başında oturdum Emir aşağı indi.

"Baba, ben ders çalışacağım gelmesek?"

Tam tahmin ettiğim gibi annem çıktı.

"Bütün gün evdesin çık hava al."

"Ama-"

"İtiraz yok."

Emir omuzları çökmüş bir halde yukarı çıkarken bari Duygu'yu görebileceğimize sevindim. Halam ile Duygu aynı binada oturuyorlardı onların evine gelebilirdi.

Gidip giyindim. Pudra pembesi pileli bir etek ile beyaz bir kazak giymiştim. Pudra pembesi şalımı da bağlayıp çıktım odamdan.

"Maşallah bu da istememiş hali."

Emir merdivenden bana laf atarken üstüme baktım. "Güzel olmuş mu?"

Emir göz kırptı. "Yakıyorsun."

Gülümsedim. Telefonumu çıkarıp Emir'e verdim. "Çeksene beni."

Emir bir kaç poz çekerken beğendiğim bir tanesi durumuma attım.

Aşağı indiğimizde annemler de çıkmak üzereydi. Beraber evden çıkıp halama gitmek üzere yola koyulduk.

-

Çaydan son bir yudum aldığımda Mert'in gösterdiği resimlere bakıyordum.

Bu çocuğa bir şey olmuştu bugün. Sessizleşmiş ve akıllanmış gibiydi.

Duygu bilmem kaçıncı kez rahatsızca koltukta kıpırdaşırken en iyisi onların evine çıkmak olacaktı.

"Emir sen annemlerle kal ben Duygu ile yukarı Ceren Teyze'lere uğrayayım."

Emir büyük ihtimalle bizim kızlarla mesajlaştığı telefondan başını kaldırdı. "Tamam, çabuk gel ama."

Kafamı salladığımda Duygu da ayaklanmıştı.

Anneme söyleyip evden çıktık. "Noldu Duygu?"

Duygu daha sonra tarzı bir işaret yaparken üç kat yukarıdaki evine çıktık. Kapıyı çaldığımızda bizi ikizler Ecren ve Ecrin karşılamıştı. "Hoş geydiniz."

İkisine sıkı sıkı sarılıp Ceren Teyze ile Adnan Amca'nın yanına geçtim. Onlarla da üç beş sohbet edip Duygu'nun odasına geçtik.

Odasına baktığımda her yerde yığınla test kitabı olduğunu fark etmemle kıkırdadım. Emir'den alışıktım bu sınav maratonuna.

"Ay Rüya ne oldu sence?"

Yatağa boylu boyunca uzanan Duygu göğsü genişçe kalkarcasına ofladı.

"Geçen akşam dershaneden dönüyordum sonra birden Adar karşıma çıktı."

Yaslandığım koltukta bedenimi dikleştirirken "Eee," dedim. 

"İşte neymiş efendim beni seviyormuş eğer kabul edersem sınavdan sonra ciddi düşünelimmiş."

Kaşlarım kavislendi. "Ne güzel gel benimle sevgili ol dememiş. Direk ciddi düşünüyor çocuk, hem namazında niyazında diye duydum."

Duygu bir şey demedi. Devam etti konuşmaya.

"Ben evlenmeyi okul sonuna kadar düşünmüyorum, size de umut vermek istemem dedim. O da seni beklerim dedi ve gitti. Neyse ertesi gün yani dün akşam yine dershane çıkışı bu sefer parkın ordayım bir inleme sesi duydum. Tabi korku ile bir kaç adım geriye gittim. Oraya dikkatli baktığımda ise kimi göreyim? Adar'ı döven Mert! Bağırıyor bir de 'benim sevdiğim kıza nasıl bakarsın' diye."

Gözlerim irice açılırken dudaklarımdan bir hayret nidası döküldü. 

"Bizim Mert'e bak ne yere bakan yürek yakanmış."

Duygu utançla kızarırken yine şaşkınca kalakaldım.

"Allah'ım tüm arkadaşlarım koca buluyor. Ben tek kalacağım sanırım."

Duygu omzumu kıstırırken bir yandan da söyleniyordu. Mert ile Duygu uslanmaz bir çift olurdu.

Biraz sohbet etmemizin ardından Ceren Teyze de bize katıldı.

Annem aradığında yanlarından ayrılmıştım. Akşam beklediğimden sakin geçmişti.

Şöyle sakin bölümler varya can kurban bdhsjwgqfqfqtqtafa.

Selamın aleyküm ♥

Naber?

Ben eyiyem eyi gidip ödev yapıcam ama öncelikle bir bölüm daha yazarım.

Allah'a emanet olun ♡

Yorumlarınıza bayılıyorum sjqhqfqhajaısdj çok güzeller♡