" Нээрээ ах нараа би өнөөдөр Жонгүгийн гэрт хононо шүү. "
Тэхён: Юу гэнээ?!!
" Яасан бэ? "
Согжин: Чамайг эрэгтэй хүний гэрт хонуулахгүй! Юу ч болчих юм билээ.
" Би насанд хүрсэн эмэгтэй хүн! "
Намжүн: Чи насанд хүрсэн байж болох ч бид нарын нүдэнд 4 настай хүүхэд шиг харагддаг. Тиймээс Жонгүгийн гэрт хонохгүй.
" Эээ л дээ ах нараа~ Та нарын үздэггүй Жонгүг чинь миний хамгийн хайртай найз минь шүү дээ"
Тэхён: Хайртай гэнээ???!
Согжин: Найз чинь байх эсэх нь хамаагүй. Эрэгтэй хүн л бол эрэгтэй хүн. Бүгд адилхан.
" Үгүй ээ Жонгүг тэс өөр "
Тэхён: Явуулахгүй гээд байгаа юм биш үү Сонхи гуай!?
Намжүн: Бид чиний ах нарын хувьд чамайг анхаарч, шаардлага тавьж байна.
" Та нар надад анхаарахын оронд өөрсдийгөө анхаар! Төгсөх дамжааны оюутанууд байж!"
Согжин: Бид нар сурлага сайтай юм чинь асуудалгүй төгсчихнө.
" Заазазазазаза! би түрүүлээд явлаа. "
гэж хэлээд өрөө рүүгээ орж цүнхээ аваад гэрээс гараад сургууль руу алхлаа. Сургууль дээр бараг л ирж байхад Тэхён ах амьсгаадсаар гүйж ирлээ.
Тэхён: Яагаад түрүүлээд явчихаж байгаа юм?!
" Болдоггүй юм уу? "
Тэхён: Энэ охиныг хараад байгаарай. гээд гадуурх цамцаа тайлаад бүсэлхийгээр минь ороолоо.
" Яаж байна аа?! "
Тэхён: Ийм богино банзал өмсөж энэ олон өлөн хүмүүсийн нүдийг хужирлаад байхдаа яадаг юм?! Энэ банди нар чиний наад цагаан арьс, урт нарийн хөлийг яаж харж байгааг нь хар л даа! Тонгойход л хамаг юм чинь ил гарлаа!
Энэ нь надад хөөрхөн санагдаж байна. Намайг дүүгээ гэж бодож санаа зовж бусад хүмүүсээс харамлаж байгаа нь. Гэхдээ зөвхөн дүүгээ гэж бодож......
" Тэгээд харж л байг л дээ. Харуулах гэж л өмссөн юм чинь! "
Тэхён: Чи яагаад ер нь хүний өөдөөс цор цор хийгээд байгаа юм?!
" Цор цор хийвэл та яана гэж?! "
Тэхён: Үнсэнэ!
" А-Айн? " гэж хэлж амжаагүй байхад Тэхён ах миний толгойноос бариад хоёр хацар дээр ээлжилж үнсэж эхэллээ.
🔸Part 1🔸
Start from the beginning
