Unicode
"ကိုယ်သွားရမယ်"
Taehyung မှာအခုမှအလုံးကြီးကျသွားကာ သူတို့မိသားစုလေးပျော်ပျော်ရွင်ရွင်ပြန်နေရပြီးမှတ်ခဲ့တာ.....အခု jeon ကဘာစကားပြောလိုက်တာလဲ.....
"ဘာပြောလိုက်တယ်"
Taehyung jungkook အားဖက်ထားရာမှခွာလိုက်ပြီး မျက်နှာကိုသေချာကြည်လိုက်တော့ သူ့အားမျက်နှာချင်းမဆိုင်လိုစွာပင် ခေါင်းကိုအောက်သို့ငုံ့ထားသည်.....
"ကိုယ်ထွက်သွားရလိမ့်မယ်.....ကိုယ့်ကြောင့် tae တို့ဒုက္ခရောက်မှာကိုမလိုလားဘူး..ဒါကြောင့်.."
"ဘယ်ကိုလဲ!"
Jungkook taehyung အားတစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်တော့ Taehyung မျက်လုံးများကရုတ်တရပ်နီရဲလာကာ သူ့အားဒေါသသံဖြင့်မေးနေသည်...
"ငါမေးနေတယ် ဘယ်ကိုလဲလို့!!..အင့်"
Taehyung jungkook ရင်ဘက်အားတစ်ဘုန်းဘုန်းမြည်အောင်ရိုက်ကာ ငိုရှိုက်လာတော့သည်...jungkook လည်းသူ့ရင်ဘက်အား တဘုန်းဘုန်းမြည်အောင်ရိုက်နေသောထိုလူသားလေးအားအပြစ်မမြင်ရက်...သူရိုက်သမျှမျက်ရည်များနဲ့သာခေါင်းငုံ့ခံနေမိတယ်.....
"မင်းကလူယုတ်မာပဲ jungkook မင်း!..မင်းငါ့မျက်နှာကိုမထောက်ရင်တောင် သမီးလေးနဲ့သားလေးမျက်နှာကိုမကြည့်တော့ဘူးလား...ဟင်!"
"........"
Taehyung ရဲ့စကားများကို jungkook မျက်ရည်များကြားကနားထောင်နေမိတယ်...အခုသူ့နှလုံးသားကမီးနဲ့မြိုက်ထားသလိုပူလောင်ပြီး တစ်စဆီပြိုကွဲနေသလိုပဲ...သူ taehyung ကိုမျက်ရည်ကျအောင်လုက်မိပြန်ပြီ.......
Taehyung သူ့ရင်ဘက်ကနာကျင်လွန်းလို့ မြက်ခင်းပြင်ထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချမိတယ်....
"ငါတို့မင်းကိုလိုအပ်တယ် jeon...ကလေးတွေရော..မင်းအဖေနဲ့အမေကော..မင်းကိုလိုအပ်တယ်...jeon..ငါမင်းကိုချစ်တယ်...ငါမင်းကိုလိုအပ်တယ်..."
Jungkook မတ်တပ်ရပ်နေရာမှ taehyung ဆီလာကာ ပွေ့ချီလိုက်တယ်......
"မငိုနဲ့တော့ tae...မင်းငိုရင်ကိုယ့်ရင်တွေကနာလွန်းလို့ပါ"
