Chapter 18

273 6 9
                                    

happy w u - arthur nery

********

Nasa parehong posisyon parin kami, naka-upo sakanyang coat, at may kaunting distansya sa pagitan.

Huminga ako ng malalim, enjoying the peaceful view.

"Why me?," I asked, out of the blue before looking at my side.

He slowly looked at me too.

"You caught my attention the first time I saw you," sagot naman niya bago tumingin na rin sa harap, ang dalawang kamay niyang nasa likuran niya na nagsisilbing tanyag.

"Lasing at tulog ako nun ah?," sagot ko noong naalala ang una naming pagkikita noong nasa bar kami at hinatid niya ako pauwi, bahagyang namula ang mga pisngi ko, ano kaya ang pagmumukha ko nun?

I heard him chuckle.

Nadala na rin naman ako sa mga tawa niya.

"Actually—" hindi natapos ang sasabihin niya dahil biglang umulan ng malakas.

I heard him cuss a few times under his breath noong tuluyan na kaming nabasa sa malakas na buhos ng ulan.

Agad siyang tumayo at inilahad ang kanyang kamay, pagkuha ko naman noon ay walang pagdadalawang isip niya akong hinila at isinilong sakanyang mga bisig.

I stopped when I realized a familiar scene pero hindi ganito ang nangyari.

"Are you okay?," he asks me, still in the same position.

"Y-yeah," sagot ko naman.

Naaabutan din kami ni Dean ng ulan noon, but not once did he do this... not once did he put himself in the rain to protect me. Palagi siyang tumatakbo at bumubuntot nalang ako kapag nababasa na kami ng ulan.

This is my first time feeling like I'm worth someone's protection.

'Di nagtagal ay mabilis kaming tumakbo patungo sa kanyang sasakyan.

I felt a little guilty soaking his expensive car seat.

"Sorry for soaking the car seat, ipapalinis ko nalang yung sasakyan mo—" I was cut off.

"It's alright, you don't have to worry about it. Are you okay? Do you feel cold?," sunod-sunod niyang tanong.

"Ayos lang naman, medyo malamig pero ayos lang, I can still bear it," I said in full honesty.

"I have a spare coat in my back seat, wait," aniya bago tumingin sa likod at may iniabot doon, his other hand was at the head of the passenger's seat, I can see the full view of his side profile and his sharp jaw.

I gulped. He looks handsome.

Agad namang napawi ang tingin ko noong humarap na siya sa dati niyang posisyon, ngayo'y may hawak na kulay itim na coat.

"Ginamit ko to noong nakaraang party, nakalimutan ko palang alisin. Buti nalang. Here, use it," aniya sa akin bago iikot ang hawak sa aking mga balikat.

"A-are you sure? Baka pati ito mabasa," sabi ko, nag-iiwas ng tingin, dala na rin ng kaunting hiya.

"I don't want you to catch a cold, lalo na't nagtatrabaho ka, it will hinder you from working," aniya. I felt my cheeks heat despite my cold body. Iniisip niya ako... even at times like this, he's thinking about me?

"Paano ka? Baka ikaw ang magkasakit," sabi ko, I think he was more exposed to the rain dahil ginamit niya ang kanyang katawan para isilong ako kanina.

2nd Thorn: Making Statements Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon