თავი 6

394 22 2
                                    

      — აუ ეს ნახე რა კარგი სურათია. — ამბობს ლიზი და მე მანახებს.

     — კი გეთანხმები როგორც ჩანს ძალიან კარგი ფოტოგრაფია. — ვთქვი და სურათების დათვალიერება დავიწყე.

     — კარგი მე წავალ და გამოვათრევ თორემ ეს ისე არ გამოვა. — ამბობს ირაკლი  და ადგომას აპირებს როდესაც გოგოს ყვირილის ხმა მომესმა.

     — არის. იკო აბა მითხარი ხომ კარგებია? — ოთახიდან გოგონა გამოდის. მე კი თვალებს ვერ ვუჯერებ.
  
    — ნიტა გეფიცები მეორედ მასე დაიკივლებ და გადაგაგდე ფანჯრიდან. — ამბობს გაბრაზებული ერეკლე.

    — ვაჟბატონო ჯერ ნომერი პირველი უნდა მომიკითხო მერე კი უნდა დაიწყო ჩემი კრიტიკა. — ამბობს წარბ აწევით.

    — იმხელა ენა გაქვს რომ ზურგს მოიფხან. — დაიწყო ერეკლემ.

     — შე პატარა ვირთხა ვიზე რას ამბობ? მშვენივრად ვიცი შენ ჩემზე დიდი ენა გაქვს. — ამბობს ნიტა გაბრაზებით. — გამარჯობა საზოგადოებას. ლიზი შენ აქ რას აკეთებ? ანდაც შენ კიდევ?

    — ირაკლი დამმალე რა ძალიან გთხოვ. — ვუჩურჩულე მან კი შენ ხომ კარგად ხარს სახით შემომხედა.

    — ვა ნიტა ანუ შენ ხარ ამ საქონელის და? — ამბობს ლიზი და ირაკლიზე ანიშნებს. ამ დროს ირაკლის ყბა უვარდება.

     — ძვირფასო ეს საქონელი კი არა ვირია. — ამბობს და ოთახს ათვალიერებს. — ის ძუკნა სად აგდია? — როგორც ჩანს მარის ეძებს.

     — აქ ვარ რა იყო? — ამბობს და უკნიდან ეპარება.

     — ეს სურათები რომ მოხვეტე და წამოიღე მე რა დებილი ვიყავი და ვერ ავარჩევდი? — წიკვინი დაიწყო ნიტამ.

     — შენი ამბავი რომ ვიცი ერთი საუკუნე მოუნდებოდი. — იკრიჭება მარი.

     — ირაკლი აქედან ხალხი გაიყვანე რადგან ეს უნდა მოვკლა და მოწმეები არ მჭირდება კარგი. — ამბობს და მარის მისდევს.

გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან!(დასრულებული)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu