OPERATION: Make Ligaw to him

Twenty-eighth Move

Napahagikgik ako. I really am crazy.

"Nasaan na ba kasi siya?" tanong ni Joan na naiinip na. Kanina pa siya nagrereklamong gustong umalis ngunit hindi naman ginagawa. Gusto ko na lang matawa sa kanya. 

"Patience nga. Hinahanap ko."

I looked around to find the guy I'm looking for in the crowd of students. 

Joan groaned beside me. "Ang baliw mo talaga, Carmeen! Bakit pa ba ako pumayag sa gusto mong gawin."

"Kasi mahal mo ako at hindi mo ako matiis..."

"Aish!"

Napatawa ako. Sana lang makakuha ako ng cooperation kahit kaunti lang... at alam kong ito ang pinakaepektibong paraan para makausap ko si Dale o kahit makaharap man lang. Ain't no way I'm gonna leave myself unheard. 

One way or another, he's gonna have to face me.

"Tara na, Joan..."

Hinila ko siya papunta sa isang lalaking mag-isang naglalakad na para bang may malalim na iniisip. Nakakapagtaka man ay nilapitan pa rin namin siya.

"Erik..." tawag ko. Nagulat naman siya nang makita ako ng mabuti. Pilit akong ngumiti pa rin. "Hi. Kailangan kong makausap ka."

"Carmeen."

"It's me." Saka ako tumawa ng pilit. Mukhang may problema din siya, hindi yata sakto ang paghingi ko ng tulong sa kanya ngayon. Sobra bang nakakagulat na makita ako rito?

"A-Anong ginagawa mo dito? Alam ba ni Dale?"

Nagkatinginan kami ni Joan ng saglit bago ulit ako bumaling sa kanya. Hindi niya ba narinig ang sinabi ko kanina?

"Hindi niya alam. Ikaw ang ipinunta ko rito, actually."

Itinuro niya ang kanyang sarili. "Ako? Bakit ako?"

"Nakadrugs ka ba, kuya?"

"Joan!" Siniko ko ito saka siya napaigik... kung ano-anong sinasabi.

"A-Ah, kasi..." Napakamot ng ulo si Erik. "Nagtataka lang ako. Parang kanina lang kasi ng iniisip kita tapos ngayon andito ka na."

Nanlaki ang mata ko nang marinig sa kanya yun. Mukha namang na-gets niya ang naisip ko kaya naalarma saka nagsimulang winawagayway ng todo ang kamay sa harapan.

"Hindi ganun ang ibig kong sabihin. You're situation with Dale, that's what I'm pertaining to. Nakakapagtaka lang na bigla kayong nagkalayo."

Dahil doon ay naalala ko ang ipinunta namin rito. I clasped my hands while looking seriously at him. "Kaya ako nandito dahil gusto ko sanang tulungan mo ako."

"Tungkol saan?" Kumunot ang kanyang noo.

"Para ipaintindi kay Dale ang lahat..." sagot ko. "Hindi totoo ang paratang niya sakin. Wala akong masamang balak... I really do like your friend... yun lang at wala ng iba."

Para naman siyang natauhan saka biglang nagbago ang ekspresyon niya.

"I knew it..." he whispered. "Ano nga ba ang totoo?"

Magsasalita na sana ako nang maunahan naman ni Joan. "Let's find a place, guys. Hindi dapat tayo dito nag-uusap."

We agreed to what Joan said and found a place to talk. It's just near a park bench. Sinabi ko ang lahat kay Erik at wala akong pinalampas. Simula ng una kong makilala si Dale hangga't ngayon maski ang koneksyon ko kay Vince. Wala akong pinalampas na impormasyon.

"Wow..." That was his reaction after.

"Huwag mo muna sanang ipaalam kay Dale ang lahat ng ito. Gusto kong ako ang magpaliwanag sa kanya ng lahat."