Ferman mezarlıktan döndüğünde evde yalnızca Ali vardır. Bir duvarın önüne çökmüş, dizlerini karnına çekmiş ve yüzünü dizlerine gömmüştür. Anahtarlarını vestiyerdeki kaseye koyup ağır adımlarla Ali'nin yanına gider ve o da yere çöker.
Ferman: Her şey bitti mi şimdi?.. Yine kaldık mı böyle?..
Ali: Hâlâ gelecek diye bir umut bekliyorum... Sana saçma şakalar yapacak diye umutlanıyorum...
Ferman: Ben bugün inandım...
Ali: (başını kaldırıp Ferman'a döner) Neye?..
Ferman: Bir gün herkesin gideceğine...
Ali: Vazgeç o inancından... (Ferman ağlamaktan kızarmış gözlerini Ali'ye çevirir) Çünkü ben hep yanında olacağım...
Ferman: O ne demek?
Ali: (önüne dönüp) Gitmiyorum Amerika'ya falan...
Ferman: Saçmalama gideceksin.
Ali: I-ıı... Yeterince azaldık... Herkesin yükünü çekmene izin vermem...
Ferman: Böyle bir şey için kariyerinden vazgeçemezsin Ali.
Ali: (başını Ferman'a çevirip) Bana kariyer değil... Senin gibi dost lazım Ferman... Ben kardeşim olmadan yapamam...
Ferman: (gözlerinden akan birkaç damla yaşa engel olamayarak) Gerçekten mi?..
Ali: Gerçekten tabii... (küçük bir gülümsemeyle) Hem yeni ilişkinde bir dost tavsiyesine ihtiyacın olabilir.
Ferman: (kaşlarını çatıp) Yeni ilişki?..
Ali: Beliz... Güzel kızmış... Hayırlı olsun diyelim mi?..
Ferman: Saçmalama istersen.
Ali: Niye? Gayette olur sizden. Hatta yılın çifti olur.
Ferman: (yerden kalkarak) S-sen Amerika'ya gitsene ya.
Ali: Kaçıyor musun Ferman Efendi?
Ferman: Neyden kaçacağım be? Kalk yemek hazırla.
Ali: (dalga geçerek) Akşam yemeği için restorana mı gitsek napsak?
Ferman: Ali!
Ali: (yerden kalkıp) Sen de istemem yan cebime koy diyenlerdensin hee.
Ferman: Ne alaka oğlum?
Ali: Asıl senin yaptığın ne alaka? Dün gece gördüm sizi. O yanındaydı Ferman...
Ferman: Arkadaşça Ali. Başka bir şey yok.
Ali: Olsa güzel olmaz mı? Aşk bu aşk... Ne zaman nereden geleceği belli olmaz...
Ferman: Ya ilk günden aşk mı olur?
Ali: (gülerek) Valla yaz dizisi hayatı yaşamıyorsun belki ama ilk karşılaşmada öpüşen insanlar biliyorum ben.
