Killer Love | Hyunlix

Huzuruma açılan kapı

İkimiz de birbirimize şaşırmış bir şekilde bakarken çocuğun kahkahası duyuldu. "Geyçekten yapabiydikyeyiniz bu kaday mı?"

"Seni velet." Seungmin büyük bir hırsla çocuğa çarpmaya çalıştı ama nafile. Çocuk çarpışan arabalarda usta gibi bir şeydi.

Zaman bitene kadar çocuğa bir kez olsun çarpmaya çalışmıştık ama sonuç olarak kazandığımız tek şey iki bozulmuş sinir olmuştu. 

"Bence keydinizi bu konuda biyaz daha eğitmeyişiniz." Duvara yaslanmış bizi izleyen çarpışan arabalar ustası çocuğa göz devirdim. Büyümüş de küçülmüş.

Seungmin saatine baktıktan sonra beni kolumdan tuttu ve çıkışa doğru koşturmaya başladı. "Seni acil bir yere götürmem lazım sakın itiraz etme."

Her gün yeni bir olay her gün yeni bir heyecan artık sıradan bir gün geçirmek istiyordum ama bu çocuklar buna izin vermiyorlardı. "Ne oluyor Seungmin?"

Çıkışa geldiğimizde arabanın sürücü koltuğuna geçti ben de yan koltuğa oturdum. "Soru sorma bekle sadece."

Ne kadar sorarsam sorayım söylemeyeceğine emin olduğum için üstelemeden gideceğimiz yere varmayı bekledim.

Seungmin arabayı sürekli saatine bakarak kullanıyordu ne planlıyor bu çocuk? Tanıdık yollara girdiğimizde istemsizce kaşlarım çatıldı.

Bir süre sonra girdiğimiz yolu görünce yerimde doğruldum. Burası Hyunjinle birbirimize aşkımızı itiraf ettiğimiz sokaktı.

Issız ama mükemmel ağaçlarla dolu olan yer.

"Keman seslerini takip et." Seungmin bunu dedikten sonra bir anda arabadan çıktı ve ormanın içine doğru koşmaya başladı. Arabanın kapısını açıp  arkasından baktım. "Seungmin ne bok çeviriyorsun?"

Bağırmama rağmen dönüp bana bakmadı ve gözden kayboldu.

Gelen keman sesiyle irkildim ama ciddiyetimi bozmadım.  Seungmin'in keman sesini takip et dediğini hatırlayınca sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladım.

İçimde tuhaf bir heyecan hissi vardı çözemiyordum üşüyor gibiydim sanki. Keman sesine biraz daha yaklaştığımı hissedince adımlarımı daha temkinli attım.

Sonunda keman sesinin geldiği yöne vardığımda iki kişi elinde kemanla bekliyordu üçüncü kişi ise çalıyordu. Benim geldiğimi gören keman çalan adamın komutuyla diğerleri de aynı anda çalmaya başladılar.

Kulakların pasını silecek şekilde güzel iş çıkartıyorlardı. Bir anda ağacın arkasından üzerinde takım elbise olan Hyunjin çıkınca gözlerim büyüdü.

Siyah saçlarının birazını arkadan özenle toplamıştı. Sanki onun için dikilmiş gibi olan takım elbisesiyle adeta bir prens gibi görünüyordu.

İstemsiz olarak ayaklarım ona doğru ilerlemeye başladı. Hyunjin resmen baştan aşağıya beni büyülüyordu. Hipnoz yeteneği varmış da bana istediği her şeyi yaptırabilirmiş gibiydi. 

Hyunjin'in yanına vardığımda yanında bulunduğumuz ağaca gözüm takıldı. O ağacın yanındaydık. Hayatıma giren en güzel şeyin hayatıma ilk tam anlamıyla girdiği gün yanında bulunduğumuz ağaçtı.

Hyunjin ellerimi tuttuğunda gözlerimi gözlerine çevirdim. Arkama baktığında istemsizce ben de geriye dönüp neler olduğuna baktım. Jeongin kenarda duran bir ipi çekti ve yanımızda kocaman üzerinde her anımızın fotoğraflarının dolu olduğu bir kumaş açıldı. 

Gizlice çekilmiş fotoğraflarım, Hyunjin'le olan her anımızın fotoğrafları. Atlanmış tek bir gün bile yoktu fotoğraflarda. Şaşkınlıktan ağızım açık kalmıştı.