truth - [bnha]

Bölüm 3 - Tanışma

   Bugün okulun ilk günü fakat aynaya bakmaktan galiba okula geç kalacağım. Üzerimde UA forması var ve ben az sonra o okulda ders göreceğim. Hayalim buydu ve bunun uğrunda çok çabaladım lakin başarabileceğime pek inanmıyordum, benim için bir anlık bir heves gibiydi ama şu an tam olarak hayalimi yaşıyorum. Sorumluluk almam gerek ne de olsa artık bir hevesten ve hayalden çok öteye geçti, kahraman olacağım ve bunu en iyi şekilde yapmam lazım.

   "Geç kalacaksın Enma! Çabuk ol ablan aşağıda seni bekliyor, onun da işe gitmesi lazım."

   "Geliyorum anne!"

   Hazırım! Kahramanlık kariyerim başlıyor! Tabii bir sürü de potansiyel kahraman arkadaş edineceğim. Ah doğru ya, bir sürü de deneyimli kahraman hocam olacak!

   "Yemeğini aldın mı?"

   "Aldım anne."

   "Telefonunun şarjı dolu mu?"

   "Dolu anne."


   "Defterlerin, kalemlerin de tam değil mi?"
 
  "Abla sen de mi ya? Her şeyim tamam merak etmeyin, ayrıca bir şey olsa da kendi başımın çaresine bakabilirim!"

   "Daha 15 yaşında bir çocuksun. Kendini koruyabileceğine inana kadar annene saygılı davranacaksın ve sözümden çıkmayacaksın! Bir okul kazanmayı başardın diye fazla kendine güvenmemelisin." ve yine ablam iki dakikada diktatöre bağladı...

   "Tamam , hadi geç kalacaksınız. Kendinize dikkat edin."

   "Arabadayım ben, hızlı ol." dedi ve ablam evden çıktı. Aslında daha hangi ayakkabıyı seçeceğimi bile bilmiyorum ilk günden fazla abartılı olmamalı, fazla resmi olursa da soğuk ya da kasıntı olurum.

   "Bence şu yeni sporlar ilk gün için ideal tatlım." annem haklıydı spor olmaları ve rengi tam ikisinin ortasıydı.

   "Teşekkürler anne, seni seviyorum."

   "Bir tanem ben de seni seviyorum, hadi hızlı ol ablan yine sinirlenmesin."

   Ablam ve sinir problemleri... İnsanın ruhunu yaşlatabiliyor ama yine de bize değer verdiğine eminim.

   Ayakkabılarımı da hızlıca giyip tekrar bir aynaya baktım hazırdım... UA'ye gitmeye! Artık gidebilirim.

   "Enma!" annemin sesi ile duraksadım.

   "Efendim anne, sorun nedir?"

   "Sana güveniyorum, n'olursa olsun sen de bana güven."

   Şaşırmıştım bir şey diyemeden evden çıktım ve arabaya ilerledim. Afallatmıştı annemin bir anda öyle demesi. Genelde annemle hep böyle birbirimize destek oluruz ama bu sefer çok daha farklı geldi. İyi de gözüküyordu aslında bir sorunu olabilir mi? Ablama soracağım, o kesin bir şey biliyordur.

   "Abla annem garip görünüyordu."

   "Yeni okulun için heyecanlıdır." diye cevapladı, daha çok beni geçiştiriyormuş gibiydi.

   "Bir sorunu yok değil mi? Heyecan gibi değildi, korku ya da bir hüzün gibi-"

   "Sen ne anlarsın ki? Bir şeyi yok, sen bunları düşünme de okuluna odaklan."

   Yine ablam sertleşmeye başladı, daha da üstüne gitmesem iyi olacaktır.

***

   Yeni sınıfımın önündeydim, 1-A.

   "Zil çalmak üzere burada dikilme de sınıfına gir." dedi karşımda duran adam. Hoca mıydı? Hiç hoca gibi görünmüyordu, saçları yağlı elbiseleri pasaklıydı.

   "Peki bayım." dedim ve sınıfa girdim ama daha sınıfa girmeye hazır değildim, nasıl konuşmam gerek? Sıram belli miydi ya da herkes boş yere mi geçiyor?

   "Selam sen patlamaya yakın olan kız mısın? İyi olmana çok sevindim, iyi geçinelim. Ben Tenya Iida."

   "Tanıştığıma memnun oldum, ben Misaki Enma." biraz rahatlamıştım, bana kalsa arkadaş edinmeyecektim.

   "O lanetli günün mağdurlarından birisin demek, ben de Momo Yaoyorozu." benden başka yaralanan da mı vardı? Derken kapı açıldı ve saçları brokoliye benzer biri geldi, sanki onu bir yerlerden görmüştüm. Doğru ya şimdi hatırladım!

   "Seni tanıyorum sürekli parktaki hurdalarla uğraşıyordun, çok yorucu olmalı!" dememle terlemeye başladı, galiba biraz kabaydım.

   "Tenya Iida! Tanıştığıma memnun oldum." Tenya benden önce davranmıştı.

   "Ben Enma, Misaki Enma."

   "Izuku Midoriya, ben de tanıştığı..."

   "Hey yeşil kafalı çocuk, iyisin!" dedi tatlı kız. Gerçekten tatlıydı saçları kahverengi ve kısaydı ayrıca cidden tatlı bir yüze sahipti.

   "O gün için teşekkür ederim, hayatımı kurtardın ama pek iyi görünmüyordun şimdi iyi görünmene çok sevindim. Ben Ochako Uraraka." diye devam etti tatlı kız. Demek ismi Uraraka'ymış, onunla tanışmak için can atıyorum. Bir dakika? Hayat kurtarmak mı, ne oldu ki?

   "Tanıştığıma memnun oldum Uraraka, ben Midoriya Izuku. Ah... O gün için teşekkür etmene gerek yok, benim için okula konuşmaya gelmişsin çok teşekkür ederim." kız cidden tatlıydı ama bu ikisi ayrı bir tatlı oldu, haha. İlk günden flörtleşiyor gibiler.