ENGELSİZ

Kırmızı

Bölüm şarkısı
Taylor Swift-Red

-Suada Ve Annesi Geçmiş-

Korkuyordu küçük kız. Karanlık onu ürkütüyordu. Hiçbir zaman yaşıtları gibi sıcak bir yuva da büyüyememişti. Maddi açıdan her şeye sahiptiler fakat ellerinde sevgiye dair hiç bir şey yoktu.

"Anne? Uyudun mu? Şey ben korkuyorum da babamla aranızda yatabilir miyim? " diye sordu. Bilmiyordu ki babasının çoğu geceler eve gelmediğini. Bunun gibi bilmediği o kadar çok şey vardı ki. Bir oyunun içindeydi. Karanlık bir oyunun.

"Bebeğim , tabii ki de yanımda yatabilirsin. " dedi genç kadın. Kocasıyla aşk evliliği yaparak evlenmişti. Her şey çok iyiydi en başta, sonra bir kötülüğe bulaştılar.

Bir daha da bunun içinden çıkamadılar. İkisi de birbirini sevdiği için birbirlerini  tehlikeye atmak istemediler.

Bunun için boşanmayı düşündüler fakat kim bilebilirdi ki habersiz gelen küçücük bir bebeğin tüm planlarını alt üst edeceğini.

Küçük kız ayaklarını yere sürte sürte annesinin yanına sıcacık yatağa girdi.

Sıcacık olmasına rağmen bir eksiklik vardı. Babası yoktu. Merakına yenik düştü ve annesine sordu;

" Anne, babam nerede? O da geceleri korkup seninle birlikte yatmıyor mu? O karanlıktan korkmuyor mu? "

Genç kadın bu masum kıza ne diyeceğini düşündü.

O, masumdu. Kocası ve kendisi gibi değildi.

O, temizdi. Kendileri ise bu kötülüğün pisliği ile kirlenmişlerdi. Ama buna rağmen kocası hala onları korumaya çalışıyordu.

Bu pisliğe rağmen.

"O karanlıktan korkmuyor bebeğim. O hepimiz için savaşıyor. Senin baban... Senin b-baban ç-çok güçlü. " dedi ve hıçkırıklara boğuldu genç kadın. Küçük, masum kızının karşısında ağladığı için kendine kızıyordu. Hemen gözlerini sildi ve hiçbir şey olmamış gibi kızına baktı.

Kızı üzülmüştü ama annesine sanki hiç üzülmemiş gibi güçlü durmaya çalışarak, destek olurcasına sarıldı.

İşte bu dedi genç kadın içinden. Onun kızı bu kadar iyiydi işte bu kadar masumdu.

Küçük kız ise kendi kendine içinden bir daha karanlıktan korkmayacağım diye geçirdi.

Herkese güçlü görünmeliydi.

Büyüyünce babası gibi olmalıydı...

                             ********

-Suada Günümüz-

Karanlıktı.

Her yer.

Her şey.

Korkutmuyordu karanlık.

Yıldırmıyordu hayattan.

Alt tarafı ışıklar kapanıyordu öyle değil mi?

Başım ağrıyor, bileklerim acıyordu. Ağzım kurumuştu, çok susamıştım. Sanırım biri beni kaçırmıştı. Sanırımı mı vardı Allah aşkına? Basbaya kaçırılmıştım işte. Kim yapmıştı ki? Biri beni kaçırıp ne yapabilirdi ki? En fazla tecavüz edilirdim. Tecavüz mü?

Ah hayır, hayır kesinlikle buradan kaçmanın bir yolunu bulmam lazım. Ama maalesef ki o kadar da zeki değilim. Yani süper bir kahraman değilim sonuçta. Nasıl açabilirim ki bileğimde ki şu ipi?