22 senenin sabır tükenmişliği artık meydana çıkmıştı ne yapacak ne edecek bilinmeyen halleriyle yıllardır sürekli duyduğu evet iyi birisin, haklısın hakkını helal et ...masum şey tik haline gelmişti kalbinde. Aması nedeni asla açıklanmayan tiklerdi. İyilik sevgi kalıpları neydi ki bu canavarın gözünde düşmanı dahi zorda olsa yüzünü yere eğer yine koşardı bu canavar fakat neden ona koşan yoktu? hele ki her an koşacağım diyen dudaklar varken! Pek hazmedemiyordu Z kuşağı sevgilerini y kuşağının çok bilmişliğini yaşlı kuşağın klişelerini artık 2 günlük kabullenme seansları klişeleşmiş cümleler insanlar sürekli bir şeylere alışılmak. evet alışılmak zorunda bırakılan bir canavardı bu lakin kalbinin temizliğine diyecek pek bir şey yoktu.
İnsanların korkaklıklarından, aldatmalarından empatiden bir haber yüreklerinden öyle iğrenmiştiki canavar artık susmaması gerektiğinin farkındaydı. Haksız olmayı artık kötü bir insanda ben olayım demeyi aklına koymuştu sanırım, bunu kendiside bilmemekle beraber kalbindeki yangın hala her engeli ufakta olsa aşabilme ışığıyla tutuşuyordu, çünkü yine aynı şeyler asıl konuda canavarın ne suçu ne bildiği tek bir şey vardı. Neye sabredecekti canavar? o pozitif şaklaban hali adeta mateme bulanmış yine eski nefret eder haline bürünmüştü.
Okudu, sevdi, öğrendi güldü güldürdü hep ama hep çabaladı canavar çocukluğundan beri savaşmadığı şey kalmadı hiç yılmadı halada yılmıyor inançları hayalleri için son zerresine kadar çabaladı
Farkındaydı bu çabasının boşa olduğunu bu zayıf kalplerin onu haketmediğini ama neden,neden insanlar karşındaki inansında nelerle savaştığından bir haber neden dinlemiyor?Hayaller, umutlar sözler gülmeler bu kadar basit savaşmadan kılını oynatmadan heba edilecek şeyler miydi? Yine aynı totemini yaptı 3 olmuştu taşlar ve artık dönüşü yoktu hayat ona değişeceksin diye bağırdı artık iyi biri olmak haklılık hayaller sevgiler, bak zor günümüzde böyle yapalımlar tarih olmuştu paranoyoları siniri öfkesi artık beni canavar gibi görüne nihayet yeniden dönüşmüştü. Korkun evet uzaklaşın suçlayın ki artık gülen yüzlerinize aldanmayayım isteseniz bile dönecek kapı kalmasın haykırışıydı . Evet hastaydı beynindeki 2 kişilik hiç susmadan onu ordan oraya götürdü fakat buna engel olmanın tek yolu sıcak bir sarılma şefkatli bir öpücüktü belkide. Anlamadı avcılar yine oklarıyla tüfekleriyle sanki o adam onları çiçek bahçesinde gezdirmemişçesine saldırdılar.Evet başardılar belki öldü fakat neden? İstediğini düşünsün canavar ama her zamanki gibi çünkü insanların hep ondan önemli değerli sorunları anlamadıkları görmedikleri duymadıları var.Varsın olsun fakat artık son olduğunun en iyi kendisi farkında avcılar gülen yüzlerle hayatına iyi biriyim diye devam edebilir bunca kılıç darbesiyle ona çiçek uzatan canavarı öldürmüşken.
Ve yazıp konuşup çiziyordu yine susamıyordu belkide anlatacak o kadar şey artık sustukça o içinde dağ olmuştu.Her şeye rağmen sevdiği insanların mutluluğunu isteyen adam tüm suçuda günahıda sırtına alıp çekilip gitti kendisi için kimsenin ne üzülmesini ne vicdan yapmasını ne de affet demesini istiyordu,iyi zamanda herkes iyi bunu bilip her anını iyi yaşayıp hayallerinin 2 günlük olmadığını kanıtlıyordu kendine
İşin özünde yine kendine olan saygısı duygularına hayallerine olan inancı savaşı eli boş olsada içi rahat o çabanın tatlı gururu ile geride kalmıştı.
Kim bilir belki bir gün anlarlar.En azından hisleri gerçek hislerdi aynaya bakınca evet diyebiliyordu sevdim demek güzeldi .
