Ateşten küller 1.bölüm: GİRİŞ
•
Gökyüzü kendini karanlığın avuçlarına doğru bırakırken genç adam aldığı haberin ağırlığıyla omuzlarına bir yük daha bindiğini hissetmişti. Sorumlulukları ona yük olmaya başlamıştı. Kambur olacaktı artık. Yorgun hissediyordu kendini. Sert ama yorgun bakışları gökyüzünde dolaşıyordu.
Kafasındaki siyah şapka ile yağan yağmurun altında dimdik, bir çınar gibi dikilmişti genç adam. Gölgesi altında güvende hissedilen çınar ağacı gibiydi. Tehlikeliydi ama güvenliydi.
Bir çelişki gibiydi adam. Yakınında güvende hissedilir ama tutunursan ona, yakardı.
Ateşti o. Âgırdı.
Âgır Poyraz Dağlar.
Damarlarında akan öfkeli kanı hissediyordu. Yağan yağmurun yüzüne doğru hafif vuruşlarını umursamadan yağmurun altında durmuş elindeki telefonu sertçe sıkıyordu. Öfkesi azalmazken akrep ve yelkovan hareket ettikçe öfkesi daha da artıyordu. Elinde ekranı açık olan telefonda, Gönderilen bir resime bakıyordu. Bir kadının fotoğrafı.
Yangınların var olduğu gözleriyle o resime bakıyordu.
Verilen kararlar ona sorulmamıştı. Onayı alınmadan bir karar verilmişti ve öfkeliydi, babasına. Babasının kararlarına sinirlenmişti. Babası böyleydi, Agırın hayatıyla alakalı bir karar alır ve ona sormazdı.
Şimdi de hayatına sorulmadan bir kadın girmişti. O kadın artık onun ellerindeydi. Bu kararın sorumluluğu ona yüklenmişti, genç
Adama sorulmadan.
Yakmak ve Sarmak. Adamın elindeydi. Ya yakacaktı ya da sarıp sarmalayacaktı. Adam kararsızlıktan nefret ederdi. Kararsızken her yeri darmaduman ederdi, canavarlaştırır her yere saldırırdı. Ve şu anda kararsızdı. İçinde bir şeyler kanıyordu.
Damarlarında hissettiği öfkeli kan, onu yakıyordu.
Elindeki telefon ekranını görecek şekilde, telefonu bir kez daha kaldırdı. Telefondaki fotoğrafa son kez baktı. Gözleri ateş saçıyordu. Fotoğrafın hemen ardından atılan o mesajı bir kez daha okudu:
Agır aldığım karara saygı duy ve beni sinirlendirme, oğlum. Verdiğim kararlar anlık oluşan şeyler değil. Uzun zamandır düşündüğüm ve mantıklı bulduğum bir karar. Bu fotoğrafa iyi bak. Artık bu kadın hayatının bir parçası. Ona ve kendine iyi bakmak senin sorumluluğun.
Telefonu kilitleyip kumaş pantolonunun içine attı, Agır. Arkasında bıraktığı eve giriş yapmak üzere adım attı.
Adımı bile deprem etkisi yaratırken bu karara sessiz kalmak içinde bir yerlerde doğal affet yaratıyordu.
Agır dağlar öfkeliydi ve onu tutana aşk olsundu.
•
|Bölüm sonu•
Şimdiden uyarayım, bu hikaye delilerle dolu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞTEN KÜLLER
General FictionOnların yolları bir anlaşma üzerine birleşmişti. Peki bu birleşme sonrasında açığa çıkan sırlar ne olacaktı? Virma Öztaş, 24 yaşında tek isteği babasının esareti altında kalmamaktı. Virma, kendi özgürlüğü için savaşmaya hazır biriydi. Savaşçı değil...
