KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

75.BÖLÜM 𝓑 ꧁♡❤♡꧂𝓚 FİNAL

"Sence de normal değil mi? İçimde babaları Kara Yıldırım olan iki çocuk var. Maşallah babaları gibi doymuyor onlarda.", dedim dudaklarıma yerleştirdiğim sinsi gülüşle. Dudaklarını yaklaştırıp yanağıma sonrada dudaklarıma kayarak öpmeye devam etti.

"Harireye doyulur mu hiç?", dedi utanarak elimde ki sandviçi ısırdım.

*******

Her gün hamilelik ile yaşadığı güzel ve sıkıntılı anları gözlerim ışıldayarak yaşıyordum. Altı sene bunun hasretini çekmiştim ben..

Göbeğim kendini çoktan belli etmeye başlamıştı. Doktorun verdiği ultrason fotoğrafına bakarken Kara'da arkadan beni inceliyordu. Eline aldığı  telefon le arkama geçerek aynadan fotoğrafımızı çekti.

"Çok güzel oldu.", dedi ses tonunda ki hayranlıkla fotoğrafa baktı. Gözlerimin puslanan acısı ile bakışlarımı Kara'nın elinden aldığım telefonda ki fotoğrafa çevirdim. İlk pozumuzdu bizim onlarla.

"Beğendin mi?", dedi Kara. Ağır hareketlerle kafamı salladım.

"Çok güzel..", dedim sonra ekrana dokunarak bu pozu sildim. Kara bana baktı, neden sildiğimi sorgular bakışları bir süre gözlerimde gezdi.

"Kaan ile böyle bir pozumuz yok.. Çocuklar büyürken bu onların aklını karıştıra bilir. Kaan'a on sekiz yaşından sonra söylememiz gerekecek gerçeği ondan saklayamayız. Küçükken onun psikolojisini kötü etkileyecek hiç bit şey istemiyorum. Gerekirse onlarla doğana kadar resim çekinmem.", dedim Kaan başkaydı, her attığım adımda, her aldığım nefeste o vardı.

"Tamam Harire sen nasıl diyorsan.", dedi arkamdan bana sarılarak ellerini şişmiş karnımın üstünde bağladı.

"Kara.. Kaan bize Meriç ve Yasemin'in emaneti. Bu karnında ki iki canavarda Allah'ın emaneti. Yani birini birinden üstün görmeyelim olur mu? ", dedim adaleti ile bilinen kocama baktım. Kömür karası gözleri ile gözlerimin içine baktı. Benimle eğil gözlerimle konuşuyordu.

"Böyle bir şey söz konusu dahi olamaz..", dedi sözlerinde ile hissettim güvenle yüzümü ona doğru dönerek sarıldım.

*******

"Kara?", dedim telefonun diğer tarafında olan kocama tatlı tatlı konuşmaya başladım.

"Buyur Harirem?", dedi arkadan gelen sesleri duyduğum kadarıyla toplantıdaydı.

"Benim canım bir şey çekiyor.", dedim dudaklarımı dişleyerek vereceği cevabı bekledim.

"Söyle harirem, adamlara diyip alsın.", dedi güldüm. Bit haftadır aldığı çilek, portakal, karpuz'dan sonra bence bu biraz garibine gidecekti.

"Şey öyle alınacak bir şey değil bu.", dedim merakla sordu.

"Ne çekti canın Harirem?", dedi utanarak sessizce kısık sesimle konuştum.

"Seni.", dedim Kara'nın diğer taraftan gelen gülme sesi ile dudaklarımı ısırdım. Rezil olmuştum işte!

"Hemen geliyorum.", dedi telefonu kapattı.

*****

9 AY SONRA..

Yatakta kalkarken karnıma giren sancı ile nefesim kesildi. Üstümde ki pikeyi kaldırıp kenara atınca suyumun gittiğini gördüm.

"Ka..Ra..", dedim nefsimi alamıyormuş gibi hissettim. Kara sesimde ki acı tonuyla hemen yataktan kalktı.

"Ne oldu Harirem!, dedi yanaklarımdan akan yaş ile derin derin nefes alıp verdim.