KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

47.BÖLÜM

(Bu resmî gece karanlığında Mardin'in yıldızlarını seyredirken düşünün.)

"O gözlerinin hâli ne?"

Sessizliği kendi bozdu.

Dediklerine güldüm.

"Ne olmuş gözlerime."

Çayından bir yudum aldı konuştu.

"Aplamaktan şişmeyi kenara koy, davula dönmüş."

Cevap vermedim bende çayından bir yudum aldım.

"Meriç bir şey söyledi mi sana?"

"Bir şeyler dedi."

"Baba oluyormuş."

"Allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin."

"Bizim hiç çocuğumuz olmayacak."

"Nasip değilmiş."

Ne kolay çıkmıştı ağzından.

Nasip değilmiş..

Aslında öyle değildi benim hatam aptalca düşüncelerim yüzünden olmuştu.

"İsterdin değil mi?"

"Neyi?"

"Baba olmayı."

"Bilmem isterdim galiba. Sen?"

"Geçmişte bazen yanlış şeyler düşündüm, yaptım da..Ama şuanki aklım olsaydı çoğu şeyi değiştirirdim."

"Ne gibi şeyleri meselâ?"

Konuşamadım.

"Sende ister miydin bir çocuğumuz olsun, eskiden katil bir adamdan çocuğum olsun istemiyorum derdin ,Allah'ta senin duanı kabuk etti."

Elimdeki çayı kenara koydum, yıldızlara bakarak konuştum.

"Bir çocuğumuz olsun isterdim.."

Diğer söylediklerine bir cevabım yoktu çünkü..

"Elimden bir şey gelmez kısır bir adam ile evlisin. Çocuk hayali kurma."

Gözlerim doldu.

Hâlâ demiyordu, sıkıntı sende, senin yüzünden baba olamayacağım demiyordu..

Kendine kısırım diyordu..

Akan göz yaşlarımı sildim.

"Bir evlâd sahibi de mi olamayız, yetimhaneden falan evlâd edinsek."

Allah biliyor kalbimi kendim için demedim bunu, eğer ölüm yakınsa bana bu adama en fazla bunu yapabilirdim.

Söylediklerime kahkaha attı.

İmkansızdı bu topraklarda en olmayacak şeyi demiştim.

Tepkisi beklediğim bir tepkiydi.

"Hehe gidelim yarın sabah Mardin çocuk  esirgeme kurumundan alalım."