ROTİNDA

Bölüm 49🕊️

Elbette Mutluluk Kazanırdı...

_______

Ağzımız hala şokla açıktı Seyidmir elleri düşüp ona baktı

"Azat mı?"

İdal başını salladı

"peki hala Azat'ı seviyor musun, hala bir ölüyü seviyor musun"

İdal ağlayarak

"ama sen bir ölüyü seviyorsun"

Seyidmir yıkılmıştı, İdal resmen ölüyüm demişti Arin gözleri dolu dolu izliyordu, ben neden böyle düzdüm artık olanlar şaşırtmıyor, üzmüyor yoruldum artık...

"Seyidmir bu ölüyü yaşatır mısın, tekrar can olur musun"

Duyduklarımla içimde fırtınalar koptu öyle sevindik ki Seyidmir iç çekerek baktı birden idalin başından tutup hızlıca göğsüne yasladı, İdal ellerini iyice Seyidmir'e sarıp başını iyice göğsüne yasladı, Seyidmir İdal'e

"babamlara söylesem haftaya düğün olsa olur mu?"

İdal gözlerine bakıp kafasını salladı, ve artık İdal ve Seyidmir'de mutluydu Arin hala onları izlerken

"hadi Arin içeri girelim mutlu son işte"

Arin ağlıyordu çok mutluydu

"sen git Rotinda, ben izliyim biraz daha nolur"

Arin'in kolundan tutup içeri soktum hamilelik onu çok yoruyordu

Arin odasına gitti oğlu uyanmıştı ben de odama gittim Mirwelat hala uyuyordu onun masum yüzüne baktım,

"oğlum, dünyadan bir habersin, masumsun, kötülük bilmiyorsun, hep böyle kalsan hep benim masum oğlum kalsan biliyor musun Mirwelat amcana benziyorsun sadece adın benzemiyor masum yüzün, hatta tenin sanki baban değil de amcanın oğlusun"

Yatağıma geçip oturdum, evet Mirwelat hep çok iyiydi, belkide bu kadar iyi olması gerekmez, eğer bir saltanat olsaydı burası!! Burayı adaletle yöneten kesinlikle Mirwelat olurdu ama oda erken göç etti maziye gittikçe gittim, aklıma bana ilk bulaşık makinesini yerleştirdiği gün geldi ne kadar da ilgimi çekmişti...

Bunları düşünürken Miranmir içeri girmişti oflayrak yakasını açıp odada tur attı

"ne oldu Miranmir"

"Seyidmir salağı tutturmuş, haftaya düğün olsun diyor"

Kahkaha atıp

"e ne olmuş işte evleniyor sizin küçük serseri"

"Rotinda İdal aşık değil ona"

"sen öyle san bence onlar o faslı çoktaan geçti"

Miranmir gözlerini devirirken yatağımıza geçip uyuduk, sabah davulun sesiyle uyanmıştık, ben, Miranmir, hatta Mirwelat bile bu sese uyanmış ağlıyordu..

"Miranmir bu ses ne"

Hepimiz apar topar odamızdan çıktık Seyidmir'in elinde davul bağır çağır

"kalkın ev halkı, bu saatten sonra bir hafta boyunca bu evde davul zurna çalacak düğünümüz var, düğünümüz"

Mirdeniz Seyidmir'in kafasına vurup

"ulan uyuyoruz görmüyor musun lan"

Tekrar davula vurup

"uyumak yok, günlerce böyle sürecek"

Diyip davula vuruyordu Doğan ağa yanımıza gelip

"bu ne iştir Seyidmir sabah sabah bu nasıl uyandırmak oğul"

"uyumak Doğan uyumak yok düğün var düğün"

Miranmir davulu elinden alıp tokmağıyla Seyidmir'e vurdu

"bak bakalım bir daha eline alıyor musun"

Herkes gülerek odasına girip üstünü değişip aşağı indi...

Günler böyle huzurla, neşeyle, aşkla geçiyordu bu akşam kınamız vardı ve hepimiz giyiniyorduk Karnı büyüyen Rozalin, hafif karnı çıkmış Arin, yavrusu büyümüş Bane, hepimiz hem gülüyor hem hazırlanıyorduk Arin bana

"Rotinda odamdan elbisemi getirir misin sen giyiniksin"

Diyince ben de başımı sallayıp odadan çıktım Rodanla karşılaşınca elim ayağım buz kesti ne yapıcam derken hemen elimi kapı kulpuna attım birden

"Rotinda dur"

Diyince yavaşça döndüm ona

"Rotinda, benden kaçmana gerek yok! Evet geçmişte saçma sapan şeyler oldu ama ikimiz de evliyiz ve mutluyuz ben bu eve mecburum karımın bir ayağı burda artık sadece iki arkadaşız"

Demişti sözlerin de samimiyet vardı, gözleri eskisi gibi değildi ben de ona

"kaçmıyorum, neden kaçayım ki biliyorum artık her şey değişti"

Rodan gülerek

"tamam o zaman şimdi bana Rozalin'i çağırır mısın içeri girsem çok kızar biliyorsun"

Başımı sallayıp Arin'in elbisesini alıp odaya girdim

"Rozalin, Rodan seni çağırıyor"

Dedim Rozalin hemen gülüp çıktı her şey artık yoluna giriyordu, girmeliydi artık, mutluluk bizim olmalıydı, çok çaba sarffettik....

Kına gecesi o kadar güzel ve muazzam geçiyordu ki müthişti her şey İdal peri kızı gibi olmuştu çalınan davullar atılan zılgıtlar konak inliyordu Seyidmir öyle mutluydu ki, herkes artık mutlu, herkes artık sevdiğiyle, herkes artık yolunu bulmuş ve o yolda ilerliyordu, o aşık olduğum Miranmir bana aşık, hiç kavuşamam dediğim adama kavuştum hayat ve hayaller artık bir oldu herşey istenildiği gibiydi...

Herkes dağılmıştı, odama girmiştim Miranmir oğlumuzla oynuyordu

"güzel karım artık şu elbiseyi çıkarsan biraz da bizle ilgilensen"

Gülerek banyoya girdim ve çıktım Eşimin huzurlu kolların da uyudum...

Sabah uyandığımda Miranmir uyuyordu dün gizlice Aldığım gebelik testini alıp banyoya girdim ve evet tam tahmin ettiğim gibi hamileyim ellerim ağzıma kaçtı sevinsem Mirwelat çok küçük sevinmesem Miranmir den bir can daha içim de yinede çok sevindim ve odaya döndüm herkes hazırlık içindeydi İdallerin konağına gittik, zılgıtlar ve halaylarla gelinimizi alıp döndük, öyle bir düğündü'ki bütün Rıha, bizi konuşuyordu Öyle bir düğün yapmıştık ki her şey  dört dörtlük olmuştu gece sonuna gelmiştik, Miranmir yanıma gelip

"sen neden halay tutmuyorsun dünya güzelim"

Diyince, davul sesinden dolayı biraz yüksek bağırıp

"hamileyim nasıl halay tutayım"

Dedim ve tepkisine baktım başını sallayıp

"Haa tamam anladım"

Sonra birden bağırıp

"nee Hamile misin, Alllaaahh"

Diyip deli gibi düğünün ortasında bağırmaya başladı

"baba oluyorum baaabaaa, çal zurnayı, vur davulu"..

Bu görüntü çok güzeldi kızlar gelip tebrik ettiler ve bu gece bütün yıllar konuşulacaktı, sanki ilk defa Baba oluyordu benim kocam her şey muazzamdı.... Ölü düşler uyanmış mutlulukla yaşanacak günlerini bekliyordu...

__________bölüm sonu_________

ARKADAŞLAR ÇOK ÖZÜR DİLERİM ÇOK GEÇ GELDİ BİLİYORUM AMA ÇOK YOĞUNDUM ASLA MÜSAİT DEĞİLDİM BU YÜZDEN GERÇEKTEN ÇOK ÖZÜR DİLERİM.....

bölüm yorumlarınızı bekliyorum ❤️

Vote ve yorumu unutmayın ❤️

Diğer bölüm erken gelecek 😄