Çay var içersen? Ben var seversen? // Yarı Texting

2.9

Finaleee sooon 1

Yazardan; - Yani benden-

İki genç kapının önünde heycanla birbirlerine bakıyordular.

Yağmur annesinin ve Nesrin teyzenin imalarından korkarken, Deniz kayınbabasının bakışlarından korkuyordu.

Yani iki yürek hem korku hem heycanı yaşıyordu.

Deniz sevdiğine sırıtarak cebinden anahtarı çıkardı. Onu utandırmak bu aralar hobisiydi.

Yağmur heycanla durmadan nefes alıp veriyordu. Bu akşam nasıl geçicek merak ediyordu. Aileler arasında bir sorun çıkması şu an için en son istediğiydi.

Sizde biliyorsunuz ki bu ikilinin hayatında normal gün yoktu.

Karışıklıklı çay içip sohbet eden iki kadın dış kapıdan gelen anahtar sesiyle ayaklandi.

" Denizler gelmiştir. Temel anahatarla girmez "

Nesrin ve Peri hanım yıllar süren arkadaşlıklarını birkaç level daha atlatarak dünür olmalarına çok mutlululardı.

Eve giren iki genci başına dikilip onları izlemeye başladılar.

Peşpeşe eve girip ayakkabılarını ve çantalarını fortmantoya bıraktılar. Daha annelerinin kendilerini izlediğinin farkında değillerdi. Gözleri yine birbirini bulurken yine dudaklari kendiliğinden kıvrıldı.

Nesrin hanım öküz oğlunun bu halinide görünce içinden ölsemde artık gam yemem diye geçirdi. Yağmur'un Deniz'e olan sevgisini ilk öğrenenlerdi ve Allah biliyorya oğluna başka kimseyi yakıştıramıyordu.

" Hoşgeldiniz "

Yağmur'dan;

Nesrin teyze'nin neşeli sesini duyunca gözlerimi Deniz'den ayırdım korku ile.

Annem ve Nesrin teyze 32 diş sırıtarak bize bakıyorlardı. Gözleri sağ elimi sarmış olan eldeydi. Deniz elimi tutuyordu...

Dakka bir gol bir!

Elimi bir hışımla ondan çekerken yanaklarımın yine ton olarak değiştiğine emindim.

Bugün bu evden normal bir ten rengi ile ayrılmak istiyordum. Domates veya patlıcan değil.

Derin bir nefes alıp Nesrin teyzeye kibarca sarıldım.

" Hoşbulduk "

Sesim içime kaçmış gibiydi. Havası kaçmış balon gibi hissettim bir an. Annem ve Deniz bu halime kıkır kıkır gülüyordu.

Dost değiller ki düşmanlar...

Dakka 2 gol 2...

Nesrin teyzem yanaklarıma sulu sulu öperken kocaman gülümsememe engelleyemedim.

Seviyordum ya bu kadını!

Benim utanmamam için gülmüyordu o.

" Utandırmayın benim gelinimi! Saçları ile aynı renk olucak yüzü. "

Daha demin dediklerimi geri alıyorum.

Gelinim demesine az biraz düşsemde daha çok utandırması...

Kolları arasından çıkarken söylenmeden edemedim.

" Ya Nesrin Teyze! Utanmıyorum ben "

Saçlarımı savurarak artık çok iyi öğrendiğim evde salona doğru ilerledim.

Diğerleri hala gülüyordu.

Beraber salona oturucaktık ki annem daha kanepe ile buluşamadan beni mutfağa gönderdi.