Meli ishte nje vajze plot energji dhe enderra ishte e bindur se fati kishte rezervuar dicka te bukur per te ashtu sic ishte ajo. Ishte nje vajze e gjate elegante me forma mesatere. Kishte nje fytyr te lezetshme me tipare simetrik sy te shkruar, vetull te gjate e t harkuar qe jepte fytyres nje hijeshi, buze te plota, hunde t vogel e te rrumbullaket.
Vazhdonte univeritetin per mesuesi gjuhe letersi shqipe dhe ishte ne vitin e pare. Aty ajo ishte mjaft e njohur per bukurin, mencurin dhe ciltersin e saj. Te gjithe e donin Melin, cunat ne rrethin e saj shoqeror marroseshin pas buzeqeshjes se saj dhe secili lodhej aq shum vetem e vetem qe te mund ti merrte nje buzeqeshje asaj krijese aq te pafajshme. Kenaqeshin me aq ne fund te fundit nuk kishin se cfare t benin tjeter pasi ajo ishe te vajze erritur me shum halle nga prinderit e saj dhe vetmja gje qe ajo donte ishte qe ata t beheshin krenare per te, duke i'ua shperblyer me nota te shkelqyera ne shkoll.
Edhe pse mundohej kaq shum ne mesimi nuk eshte se ja arrinte qellimit t saj per te qene e para por le t themi qe ishte nje nxenese mesatare.
Ne rrethin e saj shoqeror kishte shum shokon e e shoqe qe e donin por kishte dhe nga ata qe nga zilia qe flisnin pas shpine keq per te. Asaj nuk i interesonte sepse kishte nje parm ne jete se ata qe flasin prapa kraheve jan thjesht njerez pa guxim te cilet duke gjykojn tek te tjeret ato gjera qe nuk durojn dot tek vetja e tyre dhe madje sa qe pranojn por bejn te pafajshin para surratit tend.
Dikush kishte then per te se ajo i vardiset djalit t dekanit por kjo gje ishte absurde.
Ishte dite e hene mengjes dhe Melit i del gjumi nga alarmi ishte ora 6:30ora qe zgjohej zakonisht. U ngrit dhe shkoi ne tualet pastroi syt lau dhembet dhe krehu floket ajo kishte flok te arte deri te supet qe te gjith i admironin.
Me vone doli nga tualeti dhe shkoi ne dollap per te par se cfare do te vishte, i zuri dora nje pal xhinse te zeza me pak te grisur nje bluz ge bardh te derdhur dhe wala ishte gati. U be gati te dilte dhe veshi atletet e bardha Nike qe shkonin me se miri me veshjen e sotme mori celsat e shtepis dhe telefonin.
Duke ecur ne shetitore degjon zerin e telefonit qe bie dhe shikon qe ishte kusherira e saj Xhoana pergjigjet dhe nga ana tjeter e telefonit degjohet nje ze i friksuar ne maksimum
-alo xhoana, cfare ke pse te vjen zeri keshtu? - e pyet Meli
-jam shum keq - i thot xhoana-xhejmsi ka rene nga shkallet dhe ka thyer shum keq kemben dhe disa brinj.(xhejmsi ishte djali i xhoanes pika e dobet e melit)
-cfarrrr?! Si esht zemra ime? Ku jeni tani?
-jemi nisur per ne spitalin e lagjes
-ok po nisem - thot Meli.
Ajo tenton te marri nje taksi por kur pa leket qe kishte marr me vete nuk mjaftonin filloi t vraponte me sa kishte ne koke, e si te mos vraponte jeta e saj arsyeja e jetes se saj ndodhej ne spital.
Duke vrapuar ve re qe ishte duke u afruar per ne spital dhe tek merr kthesen per majtas nga ndodhej spitali dhe pa pare fare perplaset me dike. Me nje djal.te gjate, te pashem.
-wwoww kujdes o goc se per na vrave
-ohhh me falni a jeni mir? - iu dejtua Meli me miresjellje.
Po mir jam faleminderit - i ddrejtua djali- po ju zonjushe a jwni mir cfare keni pse po nxitonit kaq shum?
- joo nuk jam aspak mir - i thot ajo nipi im ndodhet ne spital ne gjendje te rende- thot ajo.
Dhe djali sa do ti thoshte eja se t coj un me makin ajo ja kishte mbathur.
-hejjjj po si e ke emrin - thot ai - dhe shikon qe ajo nxitinte.
-Meli - thot ajo dhe ai buzeqesh leht.
YOU ARE READING
Unknown number!
RomanceAta ishin aq afër njëri-tjetërit dhe aq larg njekohësisht. Fati kishte rezervuar diçka të përbashkët për persona aq te kundërt, Melin dhe Methjun.
