ទេពធីតាចិត្តវិទ្យា

ភាគទី៨

– " មាត់ហ្នឹងចង់ញាំស្បែកជើងមែន ? គេមានឈ្មោះត្រឹមត្រូវ ! "

– " គឺវាជាប់មាត់ ! ទម្លាប់ទៅហើយចេះតែហៅអញ្ចឹងទៅ ! "

– " ចង់ជាប់ស្បែកជើងនៅមាត់មែនហ្នឹង ? "

– " អត់ទេបាទ ! គ្រាន់តែប៉ុនហ្នឹងសោះក៏ប្រកាន់ដែរ ! និយាយអញ្ចឹងអ្នកនាង

ម្ចាស់ថ្មើរណាបានតែងខ្លួនហើយ ? "

– " តិចទៀតរួចហើយ ! ទៅចាំនៅក្រោមមុនទៅ ! ហើយអាមាត់ហ្នឹងកុំពូកែ

ច្រឡំពេក ! តិចប្រយ័ត្នបានពាក់ស្បែកជើង ! ពេលទៅផ្ទះធំនិយាយឱ្យ

ស្រួលបួល ! តែហ៊ាននិយាយអ្វីអាក្រក់ពីខ្ញុំ ឱ្យតែដឹង ! ហ៊ឹស ! មកវិញ

ច្បាស់ជាគ្រុនមិនខាន ! "

– " Ok ណាបាទ ! ខ្ញុំទៅចាំនៅខាងក្រោមមុនហើយ ! "

– " អ៊ឹម...! "

– " ឆឹស ! ចាសមួយមាត់ក៏មិនឆ្លើយដែរ ! នាងស្រីជើងល្អ ! ចាំមើលដល់ផ្ទះ

ធំឱ្យ ហ្វូអឺ ធ្វើបាបនាងម្តង ! "

អ្នកកម្លោះគ្រវីក្បាលដើរចុះទៅក្រោម ឆុងកាហ្វេមួយកែវអង្គុយមើល

ទូរទស្សន៍។ ដៃម្ខាងលើកឡើងសម្លឹងមើលនាឡិកាជារឿយៗ មួយសន្ទុះក្រោយ

មកទើបព្រះនាងម្ចាស់យាងចេញពីបន្ទប់។

គ្រាំង ! សំឡេងបិទទ្វា ! បណ្តាលឱ្យគេភ្ញាក់ព្រឺតហើយទាញតេឡេ

បិទទូរទស្សន៍មកឈរមុខជណ្តើរចាំទទួលព្រះនាង។ រ៉ូបរឹបរាងពណ៌ពងមាន់លេច

កែងជើង ស្បែកជើងកែវចោទចង់ខ្ពស់ជាងម្ចាស់ សក់រួញមូរចុងទម្លាក់ជិតដល់

គូទ បបូរមាត់លាបក្រែមផ្កាឈូកតិចៗ។

ទោះបីជាមិនចេញវាលខ្នងឆែកលេចក្រលានដូចលើកមុន ក៏វាធ្វើឱ្យ

កម្លោះបះរោមមើលឡើងភ្លឹកដែរ។ នាងដើរចុះមកជិតគេហើយឈរបង្វិលខ្លួនឱ្យគេ

មើលហើយសួរទាំងញញឹម :

– " ស្អាតទេចៅហ្វាយ? "