Onvergetelijke pijn

~ 9 ~

" Ghair in sha Allah " is het enige wat hij zegt en loopt dan weg.

" Hallo?! Ben je doof ofzo? Geef eens antwoord! " Ik schreeuw zowat de hele straat bij elkaar.

Niemand mag zo over mijn broer praten, die kerel is gewoon jaloers dat Yassir het zo goed heeft.

Hij loopt door alsof er niks is gebeurt.

Wat een tering joch.

Ik tril, het heeft me geraakt.

Wat zou hij bedoelen? Rookt hij? of doet hij aan overvallen?

Tering zooi, hij heeft mijn hele dag verpest.

Ik pak met trillende handen mijn iPhone en bel Yassir op.

Hij gaat over & over.

Niks.

Opnieuw,

" Ewaaa sissss " ik hoor FMG op de achtergrond.

Die junk is weer eens in een lounge.

" Yassir kan ik je alsjeblieft spreken? " vraag ik met een trillende stem.

Ik hoor even niks.

" Wat is er? Is er iets gebeurd? " de muziek op de achtergrond is verdwenen.

" Ik zat net bij een bushalte en toen sprak een jonge me aan en.. " " Sarah ik heb duizend keer tegen je gezegd negeer hun of maak foto's van ze en je zult geen last meer van ze krijgen "

" Dat is het niet Yassir " zeg ik nog steeds met een trillende stem.

" Hij zei dat ik op je moest letten, omdat je bent veranderend en met verkeerde mensen omgaat en slechte dingen doet "

Het is stil, ik voel me opgelucht.

" Kanker zooi " hoor ik zacht op de achtergrond.

" Wat? Klopt het ? " Dit kan niet waar zijn.

" Ben je gek geworden? Waarom val je me hier mee lastig? Wollah wat is er met jou joh, elke keer dat kanker gezeik over wat mensen over me zeggen, ik ben je facking broer je moet mij geloven waarom geloof je hun?! Ben je gek geworden ofzo? Draai je door? " schreeuwt hij in de telefoon.

Ik hang op en een traan rolt langs mijn wang.

Snel veeg ik hem weg, waarom doet hij de laatste tijd zo agressief tegen mij?

Ik begrijp het wel, ik twijfel aan me broer..

Ik heb altijd een hechte band met Yassir gehad maar de laatste tijd is hij vaker buiten, komt laat binnen en doet zo raar.

Ik neem een diepe zucht wanneer ik zie dat de bus aanrijd

Ik denk weer terug aan Safouane en dat gevoel in mijn buik is weer terug.

Ik laat andermans bullshit mijn dag niet verpesten.

Wanneer ik in de bus zit doe ik even mijn ogen dicht.

Mijn hoofd voelt zwaar aan, ik pak een paracetamol en drink het met wat water op.

Voor de zekerheid voordat ik bij Safouane aankom met een zware hoofdpijn.

De busreis verloopt zoals gewoonlijk, met zorgen in mijn hoofd, muziek in mijn oren en een zwetende dikke man naast me.

Wanneer ik de bushalte zie begint mijn hart in mijn keel te kloppen.

Ik begin te trillen.

De AH is hier 10 vandaan lopen..

Oh wat doe ik mezelf aan..