Ορκισμένοι εχθροί

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ακόμα δεν μπορούσε να χωνέψει η Ντανίελα την μαύρητύχη της. Ήταν ανάγκη δηλαδή να πετύχει αυτόν τον καταραμένο στις διακοπές της?Τις μοναδικές διακοπές που αξιώθηκε να κάνει ύστερα από ούτε αυτήθυμόταν πόσα χρόνια? Από την στιγμή που τον είδε δεν έλεγε να τον βγάλειαπό το μυαλό της. Παρόλο που κυριολεκτικά ήταν ο πιο όμορφος άντρας που είχεδει ποτέ της, τίποτα δεν μπορούσε να τηνκάνει να ξεχάσει πόσο πολύ τον μισούσε για όλα όσα πέρασε εξαιτίας του.

Αλλά όχι σκέφτηκε δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να τον αφήσει να της χαλάσει το κέφι, εξάλλου εκείνος ούτε που την είχε δει, άσε που και να την έβλεπε δηλαδή σιγά μην την αναγνώριζε ύστερα από τόσα χρόνια. Το μόνο που έμενε ήταν να φύγει από εδώ μέσα και με λίγη τύχη ίσως να μην τον ξανά βλεπε ποτέ στην ζωή της. Στο κάτω κάτω πόσες πιθανότητες υπήρχαν από τα δεκάδες ξενοδοχεία στο Μόντε Κάρλο να έμενε και αυτός εδώ? Ελάχιστες έως μηδενικές παρηγόρησε τον εαυτό της και με αυτήν την σκέψη πήρε τον φάκελο της από το τραπέζι και κατευθύνθηκε διακριτικά προς την έξοδο.

Πέντε βήματα την χώριζαν από την ελευθερία, ότανάκουσε μια γυναικεία φωνή να φωνάζει το όνομα της.  Διάολε! σκέφτηκε, πάνω στην ταραχή της είχε ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσε στην Σάντρα να περάσει από το τραπέζι της για να την συστήσει σε κάποιους φίλους της. "Ψυχραιμία δεν χρειάζεται να ταράζεσαι" καθησύχασε τον εαυτό της. Πέντε λεπτά το πολύ και μετά θα έφευγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Πιέζοντας τον εαυτό της να χαμογελάσει γύρισε να αντικρίσει την παρέα που την περίμενε.

Ο Αντρέα είχε χρόνια να δει την Σάντρα και όσο αυτή του μιλούσε φλερτάροντας τον διακριτικά, δεν μπόρεσε να μην σκεφτεί πόσο κρίμα ήταν που δεν είχε διαλέξει ο Κάρλο αυτήν για το στοίχημα τους. Αν το είχε κάνει δύο πράγματα ήταν σίγουρα, ότι θα κέρδιζε το στοίχημα άνετα και ότι οι δύο τους θα μπορούσαν να περάσουν πάρα πολύ καλά. Δεδομένου ότι η Σάντρα έδειχνε ήδη φανερά το ενδιαφέρον της για αυτόν και εξωτερικά ήταν ακριβώς στα γούστα του. Ψηλή , ξανθιά με λίγο μυαλό και έντονο ερωτισμό, το όνειρο κάθε άντρα. Αντί για αυτό όμως σκέφτηκε  ποιος ξέρει πια σεμνότυφηπαγοκολόνα έπρεπε να σαγηνεύσει για να την πείσει να βγούνε μαζί ένα ραντεβού. Τότε ήταν που θυμήθηκε ένα ακόμα στοίχημα τους πριν από κάτι χρόνια, που αναγκάστηκε να περάσει μια ολόκληρη μέρα γυρνώντας απόμουσεία μέχρι μοναστήρια με μια κοπέλα που το μόνο πράγμα που είχαν κοινό όπωςαποδείχτηκε ήταν ότι άνηκαν στην ανθρώπινη φυλή. Τρόμος φώλιασε στην καρδία του και αναθεμάτισε τηνώρα που άρχισε τα παιχνίδια με τον Κάρλο. Την στιγμή πουβρισκόταν σε αυτόν τον παράδεισο, γεμάτο με πανέμορφες γυναίκες οι οποίες πολύπρόθυμα θα ικανοποιούσαν οποιαδήποτε επιθυμία του.