სათაური შშეიძლება შევუცვალო არ ვიცი ზუტად!
მოთხრობა ერთერთ კორეელ გოგონაზეა რომელიც თავისთავშია ჩაკეტილი და არავის ესაუბრება მაგრამ რა მოხდება მომავალში?ამას მოთხრობაში ვნახავთ
შესაძლოა ცოტა გრამატიკასთან და სასვენ ნიშნებთან მქონდეს პრობლემა ამიტომ...
დაბლა ჩავედით და მთელი სკოლა აქ იყო ვეცადე გოგონებისგან თავი დამეძვრინა მაგრამ ხანდახან ასე მგონია 100 თვალი აქვთ ასე რომ ეს გეგმა ჩაიშალა.ლიზი სამზარეულოში იყო და თავის მეგობარს ესაუბრებოდა ძალიან ლამაზი იყო
ლიზი
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ყველა ძალიან კარგად ერთობოდა ჩემს გარდა მე გვერდით კუთხეში ვიყავი და ტელეფონში ვიყავი ჩამძვრალი უცებ ხელზე ძლიერი მოქაჩვა ვიგრძენი გავიხედე და ვინ თუ არა ეს ჩემი ორი გიჟი დაქალი ხელი წამავლეს და საცეკვავო მოედანზე ამაგდეს უცებ კარების ხმა გავიგე მივიხედე და ახლების კამანდა მოსულა თვალები მძიმედ გადავატრიალე და ცეკვა გავაგრძელე
*რამოდენიმე საათის შემდეგ*
-ლეა გეყოფა აღარ დალიო(ლიზი)
-ლიზი გთხოვ დაიკო თავი დამანებე(მე)
-კაირა გთხოვ(ლიზი)
-ლიზი თავი დამანებე(მე)
-კარგი(ლიზი)
გიჟივით ვცეკვავდი როდესაც ფეხი გადამიბრუნდა და ვიღაცას დავეჯახე
-ჰეი ლამაზო ცოტა ბრთხილად(ჯკ)
-ჰეი სკოლის PLAYBOY -ც აქ ყოფილა გამარჯობა ბატონო ჯეონ ჯონ ქუქ (მე)
-ხო აქ ვარ რაიყო(ჯკ)
-არაფერი უბრალოდ შენნაირ ნაძირალებს რომ ვხედავ გული მერევა(მე)
-ლამაზო იქნებ ოთახში ავიდეთ შენი საუბარი კარგად არ მესმის
-მართალია მთვრალი ვარ მაგრამ იმდენად მთვრალი მაინც არა რომ მთელი სეულის PLayboy-ის მარტო ოთახში ავყვე ამიტომ ნება იბოძე და გაიაზრე რასაც ამბობ საყვარელო(მე)
