Günah

1.9

Selamünaleyküm (klasik giriş dkfjhhfhkh)

Geçti ama tüm kadınların kadınlar günü kutlu olsun

Uzatmadan direkt bölüme geçiyorum

  Benim bu durumdan kurtulma şansım yok.Ne yapsam boş artık.Sinirimi bile alamadım.Oturup ağlamaya başladım.Başka ne yapabilirdim ki.Annemler onu sevdiğimi ve onunla evleneceğimi sanıyor.Ya onunla evleneceğim yada öleceğim,başka seçenek yok,ve ben bu durumda ölmeyi tercih ediyorum.Belki biraz olsun acılarım diner,kurtulurum.En iyisi ölmek.Bir uçuruma giderim,atlarım kimsenin ruhu duymaz,düştü derler geçerler.Ya da intihar ettim sanıp,kim bilir ne yaptı da atladı derler.Kimse demez ki;hayat çok üstüne geldi.

.....................

 Her şey üs üste geliyordu.Zaten hayattan bıkmışken,kurtulmaya çalışırken daha da çok batmıştım.Ben bunu annem,babama nasıl açıklayayım ki.Cesaretimi toplayıp annemi aramak ve her şeyi anlatmayı çok düşündüm ama korkuyorum.Kızlara bile söylemedim daha sadece Ayşe biliyor.Ayşeyi aramaya karar verdim.Telefonumu açtığımda Kaan'ın aradığını gördüm,bir de mesaj atmıştı.Mesajı açtım.

-merve umarım şuan üzülmüyorsundur çünkü ben senin üzülmeni hiç istemiyorum sadece seni sevdiğim için yaptım bunları

 Sinirlerim bozulmuştu,hiç cevap vermeden kapattım.Ayşeyi aramaktan vazgeçip mesaj atmaya karar verdim.Çünkü bu sinirle onun da kalbini kırmak istemiyorum.

-Ayşe

 yazdım ve beklemeye başladım.Yaklaşık iki dakika sonra bildirim sesi geldi ve telefonumu elime aldım.

-Efendim kuzum iyi misin?

-İyiyim de ben diğer kızlarla konuşmayayım şimdi.Sen söyler misin onlara toplanalım anneme gidelim.

-Tabii söylerim.Sen giyin ben haber veriyorum,hepsini toplayıp gelirim

-Sağ ol Ayşe çok seviyorum seni

-Ne demek güzelim :)

 Kalkıp mutfağa gittim ve çikolata yedim.En azından rahatlıyorum.Sonra üstümü giyinip onlar gelmeden çıktım.Çok heyecanlıydım,artık ne olursa olsun kurtulmak istiyordum.Hava esiyordu,derin derin  nefes aldım.Yirmi dakika kadar sonra geldiler.Bindim arabaya ve gittik.Kapının önüne geldiğimizde yine içimde korku ve heyecan vardı.O an babamın evde olmamasını diledim ama büyük ihtimal evdeydi çünkü bugün izinli olur hep.

 Merdivenleri çıktık ve kapıyı çaldık.Kapıyı açan annemdi ve bizi gördüğüne şaşırmış gibiydi.İçeri girerken"Anne,babam yok mu?" dedim annem"Yok,baban dışarı çıktı."dedi ve o an derin bir oh çektim.Hemen salona geçip oturduk ve annemi çağırdım"Anne bir gelir misin?" "Geliyorum" diye bağırdı mutfaktan.Geldi ve oturdu."Anne sana bir şey anlatmak için geldim" "Neymiş o?" dedi.Anlatmaya başladım en başından"Anne en başta birisi bana mesaj attı." biraz durdum ve hatırlamaya çalıştım sonra devam ettim"Mesajda...." annem şaşkınlıkla beni dinliyordu.Söylediklerim bitince şaşkınlıkla bana baktı.Biraz üzgün gibiydi.İlk söylediği söz"Şimdiye kadar neden bana söylemedin"oldu.

..................................

  Yine ben ve yine ağzım,yüzüm yamulmuş şekilde ağlıyorum.Düşünüyorum da kadınlar gününe az kaldı.Kadın tecavüzcüleri,katilleri hapse girmezken,indirim alırken neden benim babam,neden?Sadece o pisliğe bir kaç kez vurdu diye neden hapse girmek zorunda kalıyor.Biz sadece kadına şiddet uygulayan,küçük kızlara cinsel istismarda bulunan yaratıklardan bazılarını haberlerde,internette görürken başka yok mu sanıyoruz?Ya da hepsi bu kadar mı sanıyoruz?Sadece 2020 yılında 269 kadın öldürüldü.269 kadın ne demek?Kiminin elinde mesleği var,kimi okuyor hayalleri var,kiminin çocukları var.Ölmek istemiyorum diye haykıran kadınlar varken biz kadınlar günü mü kutlayacağız.Ya da bu kadınlar günü ne işe yarar.Ama eğer ne zaman onlar ceza alır,ne zaman kadınlar katledilmezse işte o zaman kadınlar günü 'kadınlar günü' olur.Düşündükçe bile üzülüyor insan.Bu pislikler dışarıda dururken Berat Şeker gibi bir kadını korurken yanlış yerde olan insanlar var ama ben adalet bekliyorum.Bizim ülkemizde adalet sadece resmi yerlerde duvarlarda yazan bir yazı maalesef.Bu durumda babamın hapse girmesine şaşırmamam lazım.Aslında babam orada onu öldürse zerre kadar üzülmezdim ama babamın hapse girdiği için vicdan azabı çekerdim.Yarın babamın çıkacağı duruşma var ve benim hazırlanmam gerekirken, oturmuş ağlıyorum.