Saka may naitutulong paba ako as Lola. Diba wala naman na akong maitutulong? Kaya mas pipiliin ko pang mag pakamatay kisa mabuhay sa mundong ito na paugod ugod na at walang pakinabang.
Nang tumikhim si Prof Ambrosio ay inayos ko ang pag kakalaglag ng buhok ko. Pft, napaka old ng name nya. Hindi lang old ang panget din. Tsk. Parang sya. Bagay nga sakanya ang name nyang Ambrosio.
Naka dikwatro akong pambabae habang walang ganang nakatingin kay Prof Ambrosio. Bakit paba kailangan ng History? Hindi naman na yan maibabalik pa, eh. I really hate history class.
"So marami sainyo ang taga San Andres ang mga magulang, diba?" Yun lang yata ang narinig ko sa sinabi ni Prof Ambrosio. Bakit nya naman tinanong ang San Andres Slash Second bayan? Walang gana akong tumango kay Prof Ambrosio habang hinahampas ang ballpen sa desk ko. Syempre kahit yaw ko sa history class. Need ko pading makinig no. Duh, baka may biglang tanong nanaman yang si Prof Ambrosio. Edi kahiya hiya naman ang beauty ko.
"Marami rin ang mag babakasyon sa San Andres, right?" Nakangiting saad ni Prof Ambrosio. Tumango lang ako at hindi nakigaya sa mga kaklase kung makasigaw ay wagas. Kala mo nga elementary at high school. Tsk. "Sino ba naman kasi ang hihindi pag San Andres na ang pupuntahan? Hindi lang malapit sa dagat kung hindi may mala Venice Canal pa sa gitna ng bawat bahay, napaka linis ng tubig at napaka ganda ng paligid, mafefeel mo ang past life mo kung doon ka mag i-stay sa San Andres." Ngiting ngiti na saad ni Prof Ambrosio.
The San Andres (Credits to the owner):
BINABASA MO ANG
Volviendo Al Pueblo Hundido
Historical FictionSa isang kahilingan na matagal nang nag laho dahil sa kapanahonan. Paano kung ang matagal mo nang hiling nung nakaraan ay ngayon ay mag paparamdam? Makakaya mo kayang pag tagumpayan ang misyon mo para matahimik ang kaluluwa mo nung nakaraan? Makakay...
Ika-1
Magsimula sa umpisa