BİR ADAMIN DAĞINIK YATAĞI

♛ TUTSAK

♛

♫ Femrez - Yenemiyorum ♫

8.Bölüm: Ben Seni İstemiştim!

Benim uçuk hayallerimde pembe panjurlu ev isteğim hiçbir zaman olmadı. Sağlam çatılı bir evde yaşamımı sevdiğim adamla geçirmeyi makul bir istek sayarak hayal ettim.

Ruhuma dokunmayacak adamı yatağıma almamayı kendi doğrum sayarak sevdiğim adamı beklerken, bugün makul isteklerimi çiğneyip daha üç günlük tanıdığım adamla kırık dökük bir evde zevkle yanmaya razı hale gelmiştim.

Tehlike prensiplerimi çiğneyecek kadar büyüyerek beni eziyordu ve ben o tehlikeyle baş edemeyecek kadar kendimi güçsüz hissediyordum.

Kıraç'ın sureti baş döndürücüydü. Anlam veremediğim bakışlarıyla beni ablukası altına alarak gözlerimi kendi ekseninde yönetiyordu. Bu haksızlığın normal şartlarda gururuma dokunması gerekirken şimdi en ufak bir acı hissetmiyordum.

O anda ayağıma sert bir darbe aldım.

Bakışlarımızın sonlanmasını sağlayan darbe sandalyemde sarsılmama neden oldu. Masadan destek alarak sarsıntıya son versem de Kıraç tarafından fark edilmiştim.

Bana kim vurmuştu?

Kafamı kaldırdığımda Görkem ile göz göze geldik. Beni yasak aşkın cezbinden kurtarmak adına küçük bir operasyon başlatmış, bu operasyonu kalabalığa rağmen kaş göz işareti yaparak kendince kapsamlı hale getirmişti.

Beni patronuna bakarken yakalamıştı. Beni sevgilisi olan adamı dikizlerken basmıştı. Yüzlerce cümleyle kursam sonuç aynı çıkıyordu. Su olup kaynar kazanda buharlaşmak istedim. Yok olmam gururumu okşardı.

"Sorun değil biz de yeni başladık."

Sesi her zamanki tonu ağırlıyordu. Sakin, kendinden emin ve etkileyici... Ben konuşacak olsam kesin ağlardım. Bu adamın özgüveni asla zarar görmüyordu.

Kime cevap verdiğini anlamak için başımı onun olduğu tarafa çevirirken Cenk'i gördüm. Bizi başka kimlerin fark etmiş olduğu korkusuna kapıldığımda masayı göz ucuyla kontrol ettim. Kalbimin durduğu o kısacık an korktuğumun başıma gelmediğini herkesin sadece Cenk Bey ile ilgilendiğini idrak ederek nihayetinde kendime geldim.

Ferah bir nefes alma hakkı kazandım.

Akabinde o nefesin burnumdan geleceği hissi boğazıma yapıştığında yerimden rahatsızca kıpırdandım. Beni gülümseyerek izleyen Cenk Beye hafif tebessüm edip başımı salladım.

O bakışmanın hesabı Kıraç tarafından bana sorulacakmış gibi hissediyordum. Hislerimin gerçekleşmemesi umuduyla duaya sarıldım. Şayet öyle olursa Kıraç'ın ağzına yumruğu bu sefer gerçekten indirecektim.

"Hoş geldiniz Cenk Bey."

"Hoş buldum Bade." Diye capcanlı enerjisiyle karşılık verdi.

Bu adamı seviyordum artık!

Toplantı başlayınca sessizce önümdeki dokümanlara odaklandım. Ben orada yokmuşum gibi konuşmaları ilk defa hoşuma gitti. Herkesten ziyade Cenk Bey anlatıyor, dinleyicileri ona ayak uyduruyordu.

Kıraç da benim gibi sessizdi. Konuşmaya yanaşmıyor ortağı ne derse onaylıyordu herkes gibi.

Sessizlik yarın aramızda kopacak kıyametin habercisiydi. Kanımca...