KIVIRCIK | Tamamlandı

11. BÖLÜM

"Adı üstünde Buğra ağabey! Adam benden kaç yaş büyük lan.Ne diyeyim,yanına gidip beni çiz mi?"

"Bak bu konuda ikizime katılıyorum."

"Neyse lan! hadi artık eve gidelim. Yarın okul başlıyor zaten." diyen Can ile kasaya doğru ilerlemeye başlamıştık.

Kasada Sevgi anne vardı.

Bana baktıktan sonra gülümsedi.

"Ceylan,sen bizim gençlerle tanışıyor musun bakayım?"

Sevgi teyze anlaşılan tanıyordu Ege'leri.

"Sevgi anneciğim,siz bizim Ceylan'la ne zaman tanıştınız acep?"

"Daha yeni tanıştık oğlum da,siz yanınıza kız almazdınız, hayırdır?"

"Sevgi anne, Ceylan benim ablam olur." diyen Ege ile Sevgi annenin kaşları havaya kalktı.

"İyi de bu kız hiç sizin anlattığınız gibi değil?"

"Oralar biraz karışık Sevgi anne. Sonra konuşuruz."

Diyen Kaner ile aldığımız şeyleri kasaya bıraktık.

Ben cebimden 200 TL'yi çıkartıp verecekken, benden önce davranıp Kaner vermişti parasını.

Pekte umurumda değildi. Bu yüzden bir şey demedim ve kırtasiyeden çıktık.

Arabaya bindikten sonra, tek tek Gökay'ları eve bırakmıştık. Bir arabada sadece ben, Kaner, Can ve Ege vardı. Diğer araba Kutay'larındı zaten.

Benden büyüklerdi aslında,ne kadar isimleriyle seslenmek istemesem de ağabey diyemezdim,daha yeni tanıştığım kişilere.

Araba durduktan sonra eve girmiştik.

Kendimi odama attıktan sonra,elimi yüzümü yıkadım.Pijamalarımı giydikten sonra saate baktım.

18.35

Akşam yemeğini yemek için aşağıya indim. Annem beni görünce gülümsedi.

Ben de ona gülümseyip sofra başına geçtim.Yemeklerimizi yedikten sonra odama çıktım.

Ve defterimi alarak ,çizmeye başladım. Fakat önce güzel bir şarkı açmalıydım.

Bekir Karahan- ressamın şarkısı

Kulağıma gelen müzik ile gülümseyip çizmeye başladım.

Suluboya yapmak istiyordum ,fakat Ege'yi çizmek istemiştim.

İnstagrama girip Ege'nin hesabını aramaya başladım.

Bir süredir instagrama girmiyordum. Takipçi sayım oldukça artmıştı.
Fakat bununla pek ilgilenmedim. Bizimkilerden gelen istekleri kabul ettikten sonra Ege'nin hesabına girip,onu çizecektim ki Ege'nin biosuna çarptı gözüm.

Doğum günü bir hafta önce görünüyordu. Ona bir doğum günü hediyesi olabilirdi,çizimim.

Güzel bir fotoğraf seçtikten sonra çizmeye başladım.

(Çizimin de böyle olduğu düşünün,şuan Ceylan'ı kıskanıyorum.)

Üç saat sonra derin bir nefes alıp, kızarmış gözlerimi ovdum.

Saat 20:17

Beni uğraştırmıştı ama pek takmadım. Sonuçta bunca yıl sonra, her şeye rağmen kabul etmişti beni Ege.

Çizimi elime aldım. Duvarda ki tablolardan birinin çerçevesini alıp, çizimimi içine koydum.

Hediye paketim yoktu. Bu yüzden olduğu gibi bıraktım. Aşağıdan sesler geliyordu. Önce Ege'nin odasına girdim,fakat odasında yoktu.

Daha sonra aşağıya doğru indim.

"Egee!" diyerek aşağıya doğru koşarak iniyordum ki.

Herkesin bakışları bana doğru döndü.

Üç adam babama doğru bağırıyordu. Fakat benim sesimle bana doğru dönmüştü.

Ege'ye baktığımda gözleri kızarmış görünüyordu.

Bir anda yanıma geldi ve beni itti.

"Senin yüzünden! yine tokat attı babam ağabeyime!"

Bağırarak bana söylediği sözler ile kalbimin kırılma sesi duyulmuyordu belkide.

Fakat elimden düşen çizimin, yere düşüp kırılma sesi, odayı inletmişti.

Herkes yerde ki çizime bakarken, Ege sanki yaptığını yeni farkederken bana doğru dönmüştü.

"A-abla"

"Geçmiş doğum günün kutlu olsun Ege."

~Anılar yıpratır~

Sınır 90 oy 200 yorum

Ayh o son neydi öyle!

Bölüm nasıldı?

Biraz geç geldi bölüm.Ama elimden geldiğince uzun yazmaya çalıştım bölümü.

Ah Ceylan,benim kıvırcık kızım.

Normalde güzel bir son yazacaktım ama içimden böyle bitirmek geldi bölümü, çünkü neden olmasın?

Kara için bir okuyucum harika bir karakter önerdi;

Solda ki kdkeckalxekcoakxoelclalsldlel

Ya artık aklımda Kara karakteri hep böyle kalacak aq vjkdlxkskcoskcjekcos

Çok yakışıklı he ne dersiniz?

Düştünüz di mi?