Sabah kalktım cüppemi giydim. Aşağıya indim. Günlerden cuma olduğu için sadece Astronomi dersi ve Kehanet dersi vardı. Astronomi ve Kehanet dersi ilk beş yıl zorunluydu. Altıncı sınıfa gittiğim için seçmeliydi zorunlu değildi. Bu yüzden derse girmeyecektim.
Kahvaltıya indim. Kavgadan sonra kimse bana "yetim bulanık" dememişti.
El: Günaydın
V: Günaydın Elizabeth
Leron: Selam kızlar bugün için planlarınız neler?
V: Yarışmaya hazırlanmak için kütüphaneye gideceğm. Ayrıca gördüğnüz gibi asasız büyü yapabiliyorum bunun üzerine çalışacağm.
El: Ben astronomi dersine gideceğim kehanet dersini sevmiyorum.
Leron: Yarın Hogsmade'ye gidelim mi?
El: Evet mükkemel olur
V: Ben gelemem
Leron: unuttum özür dilerim
Leron: Elizabeth olmazsa ikimiz gideriz
El: Aynen iki gün gezeriz
Kaymak birası içmeyi özledim
Leron: Aynen bende zaten Valentina ders çalışacağnı söylemişti kendisini geliştirir
V: Cidden beni yalnız mı bırakacaksınız?
Leron: Ailen olmazsa gelemezsin bu
El; bizim sorunumuz değil bu zaten
Sinilenmiştim arkadaşız zannediyordum ama şuan bu bizim sorunumuz değil diyorlardı.
Leron: Üzgünüm Valentina
V: Sorun değil. Belki prf. Dumbledore'dan belgemi imzalamasını isteyebilirim
El: Bu kurallara aykırı değilmi?
İyice sinirlerimle oynamaya başlamışlardı.
V: BEN KURALLARA UYMAM, KURALLAR BANA UYAR, GEREKİRSE KURALLARI YARATIRIM!
Acayip dercede sinirlendim sanki Leron ve Elizabeth gitmiş yerine başlası gelmişti. Oldukları gibi davranmıyordular. Sinrim bozulmuştu aynı zamanda üzülmüştüm. Bütün salon bize bakıyordu. Masadan kalktım. Sandalye devrildi ama düzeltmedim. Umrumda değildi.
Kütüphaneye gittim. Oradan iksir kitaplarından birini aldım. Okumaya başladım. Tam o sırada yanima Marvolo geldi.
T: Kuralları yaratırsın ha?
V: Git başımdan Marvolo
T: Neyin var?
V: Bak farkındaysan bir zamanlar yakındık ama şimdi değiliz, yakınken neyin var diye sorduğunda cevap verirdim ama artık yakın olmadığmıza göre cevap vermeyeceğim git başımdan lütfen.
T: Peki kitabı bana ver
V: Hayır
T: O kitap bana lazım
V: Senden önce aldım siktir git
T: Ağzın ben gittikten sonra çok bozulmuş
V: SEN Mİ DÜZELTİCEKSİN SİKTİR GİT.
X: Hey kütüphanedeyiz sessiz olun!
V: Özür dileriz.
Kitabı alıp zindanlara indim. Orası oldukça sessizdi. Rahatça kitabı okuyabilirdim. Tabi Marvolo arkamdan gelmeseydi.
V: Gir Marvolo lütfen
T: Kitabi bana ver Maria
V: Hayır Riddle git başımdan
T: Asabımı zorlama ver artık.
V: Hayır Riddle
T: Riddle? Bana hep Marvolo diyodun?
V: Konumuz bu değil
Bianda üzerime yürümeye başladı. Sırtım duvara deydi. Kollarıyla beni duvara sıkıştırdi. Ne yapacağmı şaşırdım. Aramızda en fazla 5 santimetre vardı.
T: Ver hadi
V: M-Marvolo lütfen bırak
Korkmaya başlamıştım. Çok sert davranıyordu. Kolunun altından geçemiyordum.
T: Alıyım ben şunu
Elimden zorla çekerek aldı. Sonra yzaklaştı. Kitabi ona vermek istememiştim çünkü sadece bir kitap asasız sihir yapmayı anlatıyorfu ve az önce o tek kitabıda Marvolo elimden almıştı.
Zindanlardan çıktım. Kütüphaneye gidecektim. Sonra... Gerisi karanlık...
><
Bölüm sonu
Selam sucuklu ekmeklerim
Bölümü burda bitirdim çünku neden olmaşin? Hhehehhehhehhe
Sizce El ve Leron neden böyle davranıyor?
Marvolo kolları ile duvara sıkıştırdığında öpecek sandınız demi?
Neyse görüşürüz meleklerim🦋
YOU ARE READING
Yetimhane/Tamamlandı
Fanfiction"Işık sadece karanlıkta parlar" Bu iki yetim olan kişinin hikayesi oku ve gör... Bu kitapta, sevgiyi, mutluluğu, pişmanlığı, üzüntüyü, hissedeceksin. Kitabın hakları, Tom Marvolo Riddle'ın zümrüt yeşili gözlerinde saklıdır!
