MİHEN (Tamamlandı)

🍃10🍃

Yayımlama tarihi:
23 Şubat 2021
11:00
~~~~~~~~~~~~~~~~

Yolcu! Kalbe yürü, orada seyret, orada gez dolaş.
~Hz. Mevlana~

Nergislerin yanında bir müddet oturup onları temaşaya duruyorum. Arada onları koklayıp biriktirdiklerimi ve yollarına devşirdiğim güllerin nağmelerini kulaklarına fısıldamak yüreğimi coştururken, evde uyuyan ve her an uyanacak olan kızım geliyor aklıma. Son bir kez daha nergisleri kokladıktan sonra ayağa kalkıp onlara veda ediyorum şimdilik.

Verdiğim sözü tutamayacağımı bilmeden;
"Hele ev işleri bitsin ilk fırsatta yanınızdayım sizin söz. Bol bol hasret gideririz. Daha burdasınız nasıl olsa. Siz vazifenizi bitirip solup gidene kadar yanınızdayım. Hem zaten sizi anneme götüreceğim biliyor musunuz?" diyerek fısıldıyor ve gülümsüyorum. Arkamı defalarca döne döne evin kapısına yöneliyorum. O kadar güzeller ki gözümü alamıyorum. Belki de son kez baktığımdandı gözümü alamamam.

Tahmin ettiğim gibi Elif'im uyanmış. Beşiğindeki oyuncağıyla oynuyor. Her zaman ağlayarak uyanan kızım sakince beni beklemiş resmen. Gülümseyerek minnet dolu minik öpücükler konduruyorum ellerine. Ardından onu kucağıma alarak kanepeye geçiyorum ve emziriyorum. İşte ikimizin de huzurun derinliklerine daldığımız o en özel ve güzel an. Bizim bütünleşip yek oluşumuz. Ben ona hayat veriyorum o da bana. Güvenin doruklarına vararak usulca gözlerini kapatmış huzurla bu anın keyfini çıkarıyor. Bende gülümseyerek seyrek saçlarını okşuyorum evladımın. Şükürler akıyor yüreğimden durmadan. Ordan da tüm zerreme yayılıyor. O kadar güzel bir duygu ki tüm zerrem secdede. Durmadan şükrediyorlar bu nimeti bahşedene.

Biraz zaman geçtikten sonra Rüzgar'ın uyandığını farkediyorum. Banyoya geçmiş traş oluyor. İşe gidecek birazdan.
Kıyafetlerini hazırlayıp yatağa koyuyorum hemen. Ardından mutfağa geçip kahvaltı hazırlıyorum.
Banyodan sesleniyor:

"Kahvaltı hazırlama erken çıkacağım."

"Peki." diyerek hazırlamıyorum.
O yatak odasına geçip kıyafetlerini giyiyor. Kısa ve dalgalı saçlarını düzeltiyor aynada. Ben uzaktan,bir şeye ihtiyacı olur belki diye,onu izliyorum. Bir ara aynadan bana doğru çevriliyor bakışları. Sonra hemen kaçırtıyor. Ben kapının önündeki askılıktan ceketini alıp ona uzatıyorum. Alıp üzerine geçiriyor.

"Hoşçakal." diyor dik bir sesle.

"Hayırlı işler."

"Sağol."

Kapıyı çekip gidiyor. Enes uyanıyor biraz sonra. Mutfağa geçip yarım kalan kahvaltı sofrasını hazırlıyorum. Elif'im kucağımda Enes'le beraber kahvaltımızı yapıyoruz.

Hava bugün güneşli. Nergislerin gelişiyle sımsıcak gülücükler atıyor sanki bugün. Aylardan Şubat ama tatlı bir bahar havası var dışarda. Enes parka gidelim diye tutturuyor. Gidemeyeceğimizi söylüyorum. Çünkü öğleden sonra annemin ve babamın mezarlığına gideceğiz. Öyle anlaşmıştık abimle. Şehir dışında olduğu için ancak o saatte varır buraya. Yakın bir arkadaşı ameliyat olmuş. Onu ziyarete gitmiş.

Enes tutturmaya devam ediyor. Mezarlık dönüşü götürürüm seni diyorum ama dinlemiyor.
O sırada Kumru Annem aşağıya iniyor.

"Ben ve dedesi zaten biraz yürüyüş yapacağız. İstersen bizimle gelsin. Biraz oynar onu getiririz. Hem zaten biz de Rahmi Bey ile mezarlığa geliriz." diyerek teklifte bulunuyor.