SOĞUK SEMT

❌ 49. BÖLÜM ❌

Doktor yanımızdan ayrılırken biz de danışmanlığa gitmiş ve gerekli yerleri imzalayıp hasta kaydını yapmıştık. Doktorun odasının nerde olduğunu öğrenip oraya doğru ilerlemeye başlamıştık.

"Umarım önemli bir şey değildir."

Pusat sessizce kendi kendine konuşurken içimden dua etmekten başka bir şey gelmiyordu. Odanın önüne gelmemiz ile kapıyı tıklatıp 'gel' sesinin ardından girdik.

"Buyrun oturun."

Ikimizde misafir koltuklarına oturup doktora baktık.

"Tahliller gelene kadar birkaç şey sormak istiyorum hasta hakkında."

Kafamı sallarken gelecek soruları bekledim.

"Öncelikle, gördüğüm kadarıyla hasta zayıf. Hep bu kiloda mıydı yoksa bu aralar mı kilo kaybı yaşıyor?"

Onu uzun zamandır tanımıyorduk ki biz. Nerden bilecektik?

"Açıkçası biz kardeşimizle uzun yıllardır görüşmedik fakat görüşmeye başladığımızdan beri bu kilodaydı. Ama bu aralar biraz daha kilo vermiş gibiydi. Yemek ile arası yoktu üstelik bu aralar pek bir şey yediğini bile söylemem."

Doktor başını sallayıp önündeki kağıtlara bir şeyler yazıp tekrar bize baktı.

"Peki ya hasta değilken ateşleniyor muydu ya da gece uykusunda terliyor muydu?"

"Evet, hatta bir gece başında sabahlamıştım ateşini düşürebilmek için."

Doktor yine bir şeyler yazdı.

"Kendini yorgun veya zayıf hissediyor muydu?"

Cevap vermeden iyice düşündüm.

"Bu aralar çok halsiz gibiydi. Yürümeye bile mecali yok gibi görünüyordu."

Doktor tam bir şey diyecekti ki içeriye hemşire girmiş ve elindeki kağıtları uzatıp çıkmıştı. Doktor dikkatli bir şekilde kağıtları incelerken sıkıntıyla bir nefes verip arkasına yaslandı.

"Ne oldu doktor, neyi var kardeşimizin?"

Pusat'ın meraklı ve endişeli sesiyle doktor bize baktı.

"Sizlerle açık konuşacağım. Kardeşiniz yani Gazel ne yazık ki kan kanseri ve birinci evrenin bitmesine çok az kalmış durumda. He-"

Pusat ayağa kalkarken sinirle koltuğa tekme atmıştı. Bense sadece doktoru dinliyordum.

"Kanser mi? Ne kanseri doktor, benim kardeşim gayet iyi durumdaydı. Bir şey olsa biz farketmez miydik? Abileriyiz biz onun."

Doktor yerinde dikleşip kafasını iki yana salladı.

"Fark edemezsiniz. Kanser belirtilerinin bir kısmı soğuk algınlığı belirtileri gibidir. Kilo kaybı, ateş, yorgunluk, halsizlik, eklem ağrıları gibi."

"Pusat sakin ol, olmayacaksan da dışarıya çık. Şu anda sinirlenmenin vakti değil. Sen git Giray'a haber ver gelsin."

Pusat dışarıya çıkarken doktora döndüm.

"Ne yapmalıyız Doktor Bey?"

Doktor bana doğru yaklaşıp ellerini masanın üzerinde birleştirdi.

"Öncelikle bunu ona sakince anlatmalı ve bir an önce tedaviye başlamalıyız. Kemoterapi olacağı için saçları, kaşları hatta kirpilerde bile dökülme olacaktır. Kaş ve kirpilerde fazla olmasa da saçları tamamen dökülecektir. O yüzden size tavsiyem tedaviden önce saçlarını kesmeniz aksi hâlde dökülmüş saçlarını görüp iyice morali bozulabilir. Siz de takdir edersiniz ki bu gibi süreçlerde en önemli şey moralin ta kendisidir. Üzüntüden uzak durmalı, morali yüksek tutulmalıdır."