DÖNÜM NOKTASI (+18)

8.Bölüm: Güzel Adam

Sınır: 85 oy 100 yorum

🕊

Arda duyduğu cümlemle anında konuştu. "Nasıl yok?"

"Yok işte," dedim hızlıca. "Üst katta yok. Aşağıda inmedi. Nerde bu çocuk?"

Arda yanıma geldi. "Merak etme, buralardadır. Dışarı çıkmadı."

"Emin misin?" diye sordum tereddütle. O ise daha sakin cevap vermişti bana. "Tabiki de hem çıksa o kadar korumanın arasından bir yere gidemez."

İçim az da olsa rahatlarken Arda dışarıya çıktı. Ben ise aşağıdaki salona indim belki ben görmeden aşağıya inmiştir diye. Burada da yoktu.

Tekrardan içeri girdiğimde Arda'da kapıdan girdi içeri. Ona bakarken olumsuz anlamda başını salladı. Hızla yukarı koşmaya başladım.

Peşimdeki adım sesleriyle Arda'nın da arkamdan geldiğini anlamak zor olmamıştı.

Odaları üsten aşağıya tek tek ararken Aras'ta çalışma odasına bakmaya gitmişti.

Tekrar tekrar benim odama ve banyoya bakarken oturup ağlama hissiyle dolmuştum.

Son kez Arda'nın odasına bakmayı düşünerek oraya yöneldim. Odadan tam çıkacaktım ki Arda girdi içeri. Yüzündeki ifadeden bulamadığı belliydi.

Tam ağzımı açmıştım ki duyduğum hıçkırık sesiyle Arda'yı buldu bakışlarım. O da duymuş olmalı ki bana şaşırmışçasına bakıyordu.

Tekrar duyduğumuz hıçkırıklarla bakışlarım Arda'nın giyinme odasını buldu. Doğru ya, oraya hiç bakmamıştık. Hızlıca giyinme odasına adımladım.

Duvarın altına sinmiş, başını dizlerine gömmüş bir Aras bulmayı düşünmüyordum. Ne olmuştu da bu hale gelmişti?

Yanına ilerlerken adım seslerini duymuş olmalı ki başını dizlerinden kaldırıp bana baktı. Gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu.

Kaç dakikadır ve neden ağlıyordu?

Yanına oturarak kendime çektim ve sıkıca sarıldım Aras'a. "Ne oldu birtanem?"

Hıçkırıkları artarken "Teyze," diye mırıldandı. "Neden beni sevmiyorlar? Annem ve babam yok diye mi?"

Duyduğum cümleyle şok olmuştum. "Aras," diye mırıldandım. "Bunu nereden çıkardın?"

Dolu gözleriyle bana bakan Aras bir kez daha hıçkırdıktan sonra konuştu. "Aşağıdaki abla da sevmedi beni. Hem garip bakıyordu hem de aşağıya inerken dediklerini duydum."

Ne diyeceğimi bilememiştim. "Aras," diye fısıldadım bir sır verirmişçesine. "Ben seni çok seviyorum. Babaannen ve deden seni çok seviyor. Annen seni çok seviyor."

"Teyze annen beni seviyor mu?"

"Evet," diye cevapladım onu. "Annen seni her şeyden çok seviyor. Hem de çok özlemiş seni."