Are you kidding me?

8. Lisa Molenaar

Ik zit te wiebelen op mijn stoel. Niet alleen van de zenuwen maar ook omdat ik mijn pilletje net vergeten ben in te nemen. ''Vertel het maar Dioni'' lacht Koen vrolijk terwijl hij ons een voor een aankijkt. ''Jullie hebben gewonnen'' horen we Dioni zijn stem nu vele malen zachter door de telefoon heen. Als het eenmaal tot ons door gedrongen is vult de studio zich met een hoop gegil. ''Zo te horen en te zien zijn ze erg blij. Hartelijk bedankt Dioni en hopelijk zien we jou en de andere jongens nog eens hier.'' vult Koen zijn stem nadat ons geroep verminderd is. Koen draait een plaat. ''Dankje'' gilt Romy en rent naar Koen toe. Ze omhelst hem strak. Eigenlijk maakt het voor mij niet veel uit maar toch is het een leuke prijs. Ze vonden onze videoclip het beste. Ook ik ren nu naar Koen en Romy toe. Net als Romy omhels ik Koen. ''Bedankt'' fluister ik blij. Aliza, Silvia, Youssra en Aaron komen ook naar ons toe en bedanken Koen. De vrouw die onze elke keer begeleiden heet Grietje. Niet lachen want ik moest al lachen. Zij kan er natuurlijk niks aan doen maar het is zo'n geniale naam. Het is een vriendelijke vrouw en ze heeft ons alles uitgelegd. Volgende week zaterdag mogen we de hele dag bij B-brave zijn.

''Dankje'' mompel ik tegen Aaron als hij voor de deur stopt. ''Geen dank. Doe je moeder de groetjes'' zegt hij en drukt een kus op mijn wang. Ik knik en stap uit. Hij heeft netjes iedereen thuis afgezet. Ik duw de deur achter mij dicht en zwaai totdat hij uit zicht is. Voorzichtig steek ik de sleutel in de deur en draai hem om. Als ik de woonkamer in kom zie ik dat Max slaapt. Vanmorgen voor school heb ik hem niet uitgelaten maar gelukkig komt opa altijd langs om hem nog even uit te laten. Mijn opa is echt een schat. Max is dan wel mijn hond maar ik heb niet altijd tijd. Ik moet naar school en werk. Laten we het verder maar niet hebben over mijn moeder. Zo zachtjes mogelijk ga ik op de bank zitten en zet de tv aan. Zoals ik al verwacht had springt Max gelijk op. Niet veel later ligt hij op mijn schoot. Max is een husky. Hij is grijs met wit en hij heeft twee paar prachtig helder blauwe ogen. Ik lach als hij op kijkt. ''Zullen we naar buiten?'' vraag ik. Tuurlijk verwacht ik niet dat hij gaat antwoorden maar toch springt hij op en loopt naar de deur toe. Ik trek mijn witte jas aan en stap in mijn zwarte veterlaarsjes.

Niet veel later lopen Max en ik in het park. Als het wat minder druk word klik ik zijn riem los. Meteen rent de husky weg. ''Max wel hier blijven he'' roep ik hem nog achterna. Even stopt hij en kijkt om maar daarna verdwijnt hij weer. Rustig loop ik verder. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en duw mijn oortjes erin. Ik stop de oortjes in mijn oren en luister naar de vrolijke noten van Meghan Trainor. Ze is een geweldige zangers. Als het liedje afgelopen is hoor ik een nummer wat ik niet kan plaatsen. Het is nederlands. ''Hmm'' mompel ik tegen mezelf. Ik concentreer mij op het liedje maar kom er niet uit. ''Godver'' mompel ik tegen mezelf als ik op de grond val. Gelijk ben ik er weer helemaal bij. Ik kijk omhoog en zie een jongen staan. Hij raakt zijn hand naar mij uit. Ik pak zijn hand vast en hij helpt mij omhoog. Ik haal mijn linkeroortje uit mijn oor. ''Sorry'' probeer ik zo vriendelijk mogelijk te zeggen. ''Geeft niks. Je was zo leuk aan het dansen en toen liep ik perongelijk tegen je op'' lacht de jongen vriendelijk. ''Was ik aan het dansen?'' vraag ik ongemakkelijk en ik voel het bloed langzaam naar mijn wangen stromen. Hij knikt met een scheve glimlach op zijn gezicht. ''Genant'' mompel ik zachtjes. ''Nee'' lacht hij. Ik schud mijn hoofd. ''Je kan goed dansen'' vertelt hij verder. Lachend schud ik opnieuw mijn hoofd. ''Shit ..'' mompelt hij wat inzichzelf. ''Wat?'' vraag ik verbaasd. Ik ook altijd. Ik kan nooit mijn mond houden. ''Ik moet gaan. Nog sorry he'' roept hij als hij wegloopt. Ik kijk hem na. Waarom? Geen idee. Hij maakt een rondje en glimlacht nog een keer als zijn ogen de mijne ontmoeten. Verlegen kijk ik naar de grond. Als ik verder loop merk ik dat het al schemerig word. ''MAXX'' roep ik zo hard als ik kan. Gelukkig heb ik een hond die wel luistert. Max komt uit de bosjes op mij afrennen. Netjes gaat hij voor mij zitten. Ik klik de riem aan zijn halsband en loop terug. Ik kan de glimlach niet van mijn gezicht krijgen. Als ik terug denk aan dat moment krijg ik het warm van binnen.