Are you kidding me?

6. School

''Wat heb je gehoort?'' vraag ik na een aantal stille seconden. Uit het niets hoor ik een enorm hoge piep uit mijn telefoon komen. Ik hoor Romy hardop zuchten. ''Sorry ik moet gaan. Ik zie je morgen op school. Ik hou van je vick'' ratelt ze achter elkaar door en beindigd daarmee ook het telefoongesprek. ''Fijn'' mompel ik tegen mezelf en werp mijn telefoon richting Aaron zijn hoofd. ''Wat doe je nu idioot'' roept hij naar mij. Ik schud zuchtend mijn hoofd en mompel iets onverstaanbaars uit. ''Ik ga naar bed'' kreun ik uit en probeer mezelf omhoog te krijgen. ''Sukkel'' hoor ik Aaron nog net zeggen voordat ik naar boven loop. Ik plof op mijn bed neer. Ik heb geen zin om me om te kleden. Ik hoor nog enkele vage geluiden voordat ik in slaap val.

-----

De week gaat in vergelijken met anders redelijk snel. Er is verder niks bijzonders gebeurt. Aaron is nadat hij zondag is blijven slapen weer naar huis gegaan. Hij moest natuurlijk ook gewoon werken, althans wat je werken kunt noemen. Neem het niet verkeerd op want ik hou van mijn neef en het lijkt misschien niet zo maar toch is het zo. Het is momenteel vrijdag ochtend. Om verder precies te zijn is het 6;05, in de ochtend. Enorm vroeg voor mij omdat ik maar 10 minuten hoef te fietsen naar school, misschien iets langer maar het lijkt zo. Ik weet niet wat er met mij aan de hand is want ik ben super in de war. Gelukkig hoeven we maar 2 uurtjes naar school. Om 9;00 beginnen we en om half 12 zijn we uit. Ja we hebben een half uur pauze er tussen geen idee waarom. Opnieuw werp ik een blik op mijn wekker, 6;07. Wauw de tijd vliegt. ''Ik ga werken!!'' hoor ik mijn moeder haar stem door het huis galmen. ''Doei'' roep ik terug en als antwoord krijg ik een deur die dicht valt in het slot. Ik zucht extra luid. Eigenlijk heeft het geen zin maar het gaat om het idee. Een irritant gejammer vult mijn kamer. ''Waatt?!'' roep ik geïrriteerd. Niemand gaat antwoorden omdat ik zoals altijd alleen thuis ben. Na nog enkele minuten van irritatie sta ik op en zoek naar mijn telefoon. Binnen een paar seconden heb ik hem gevonden. ''Met Vick'' probeer ik zo vrolijk door de telefoon te klinken. ''Vandaag is het vrijdag'' hoor ik een zachte stem fluisteren. Ik lach sarcastich. ''Dat wisten we nog niet'' mompel ik er dan achteraan. ''Vandaag gaan we naar Qmusic'' vertelt degene aan de andere kant van de lijn dan. ''Ohja'' mompel ik, meer tegen mezelf dan tegen degene. ''Je weet toch dat ik het ben?'' hoor ik de stem weer mijn gehoorgang binnen dringen. ''Ja..'' mompel ik twijvelend, niet helemaal meer zeker. ''Silvia'' mompelt de persoon dan. ''Ben je net wakker ofzo?'' vraag ik. Ik hoor wat gemompel. Dat moet dus een ja zijn. ''Ik zie je op school'' zucht Silvia. Ik knik. Nog voordat ik iets kan antwoorden heeft ze al opgehangen. ''Qmusic'' mompel ik terwijl ik naar mijn deur loop. ''Fuck'' zeg ik dan en sla mezelf mentaal voor mij hoofd. Helemaal vergeten. Ik zet mijn weg naar beneden verder. Ik eet en drink wat voor de televisie. Als ik naar de klok kijk merk ik op dat het al 8:15 is. Snel zet ik mijn beker en bord op het aanrecht en ren de trap op. Zo snel als ik kan trek ik mijn pyjama uit. Ren in mijn ondergoed naar de badkamer. Was mijn gezicht, breng wat make-up aan en ren terug naar mijn kamer. ''Wat moet ik aan?'' vraag ik aan mezelf terwijl ik zenuwachtig van de ene op de andere been spring. Ik pak een grijze skinny jeans uit mijn kast en trek hem aan. Eigen is zwart het best maar mijn 5 zwarte skinny jeans zitten in de was. Ja vraag niet waarom. Snel trek ik een zwarte bh aan, voordat ik die vergeet. Ik werp een blik op mijn wekker en zie dat het al half 9 is. Geen tijd voor kleding drama. Snel trek ik het bovenste shirt van de stapel en trek hem aan. Geen boeken dus geen boekentas vandaag, gelukkig. Ik ren naar beneden en trek mijn grijs met witte nikes aan. Klopt ik heb mega veel kleding en schoenen, lang verhaal. Ik pak mijn jas van de kapstok en pak ook een beanie van de plank. Snel trek ik mijn witte jas aan en doe mijn grijze beanie over mijn zwarte lange haren. In volle snelheid fiets ik naar school. Onderweg sms ik de meisjes dat ze niet op mij hoeven te wachten. Regelmatig gebeurt het. Ik word netjes nou ja super vroeg wakker en kom alsnog te laat.

Als ik eindelijk het schoolplein bereik duw ik mijn fiets in de fietsen stalling en storm de school binnen. ''Mevrouw Rossini'' hoor ik een maar al te bekende stem achter mij kuchen. Vol tegenzin draai ik mezelf om en ik recht in het gezicht van onze directrice. ''Mevrouw van Dam'' probeer ik zo vriendelijk mogelijk te zeggen terwijl ik van binnen walg. Ik weet dat ik het niet mag zeggen maar ik walg van deze vrouw. Iedereen mag altijd te laat komen, behalve ik. ''Victoria Rossini, komt u maar even met mij mee'' zegt ze terwijl ze met haar vol gevreten lichaam voor mij uitloopt. Bang om opnieuw straf te krijgen loop ik achter haar aan. Het liefst wil ik onmiddelijk weglopen maar het kan niet. Netjes houd ze de deur voor mij open. Als bedankje knik ik. Ik ga in haar kantoor tegen over het bureau zitten. Mevrouw van Dam gaat achter haar bureau zitten en kijkt mij streng aan. ''Je weet waar dit over gaat Victoria'' zucht ze en laat haar gezicht hangen. Verbaasd kijk ik op. ''Waar heeft u het over?'' vraag ik verbaasd. Ik heb echt geen idee waar ze het momenteel over heeft. Tuurlijk mijn leven is nu een enorme ramp maar daar weet buiten Aaron niemand vanaf, zelfs Romy niet. ''Victoria of moet ik zeggen Lisa Molenaar?'' vraagt ze. Ze probeert het zo sterk mogelijk te zeggen maar hoor ik enige twijfel in haar zin. Fuck. Fuck. Fuck. Niet weer. ''Waar heeft u het over?'' vraag ik opnieuw aan haar. Nu wel wetend waar het over gaat. ''Victoria je kunt dit niet voor altijd verbergen. Wie weten het allemaal? Je familie? Je vrienden?'' praat mevrouw van Dam verder. Nog steeds probeer ik haar zo verbaasd mogelijk aan te kijken maar volgens mij kijkt ze dwars door mij heen. ''Kunt je het voor zich houden?'' vraag ik zo voorzichtig mogelijk. Ze knikt met een waterige glimlach op haar gezicht. ''Mag ik nu gaan?'' vraag ik opnieuw voorzichtig. Opnieuw knikt ze. Ik geef haar een waterige glimlach en loop naar buiten. Het huilen staat mij nader dan het lachen. Snel maak ik mijn weg door de school richting het klaslokaal. Ik zucht een keer diep in en uit. ''Goedemorgen lieve klasgenoten..'' begin ik als ik het lokaal binnenloop. ''Mevrouw Rossini gaat u alsjeblieft zitten'' wijst mijn docent naar een lege plek in het lokaal. Ik knik en ga zo onschuldig mogelijk op de vrije plaats zitten. ''Thomas'' knik ik mijn buurman vriendelijk toe. Hij geeft mij een schattige glimlach waardoor zijn kuiltjes in zijn wangen te zien zijn. Thomas is best een leuke jongen, maar niks voor mij. Ik probeer mij te concentreren op de uitleg van onze docent. Ik begrijp er niet veel van omdat ik de eerste 10 minuten van het verhaal heb gemist. Maar volgens mij komt het erop neer dat we iets moeten doen in een groepje. Ik het geen idee wat, maar dat hoor ik wel.

Niet veel later ben ik ingedeeld. Ik zit bij Romy, Thomas en Lieke. Niet de leukste mensen maar de leukste mensen buiten mijn eigen groepje. Ik kijk om mij heen en zie dat Silvia en Aliza gelukkig ook bij elkaar zitten. Ik glimlach naar hun en krijg van beide een glimlach terug. ''Dus wat gaan wij doen?'' vraagt Lieke en kijkt ons allemaal doordringend aan. ''uhu wat'' mompel ik als Romy aan mijn arm begint te trekken.

''Klaar'' roep ik trots als ik mijn 'prachtige' tekening in de lucht houd. Het is echt lelijk. Ik hoor een hoop gelach. ''Jullie mogen gaan en weekend vieren'' verteld mijn docent ons. Voordat je het uberhaupt door heb is het hele klas lokaal leeg. ''KOM'' hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk op en zie drie paar gestressde gezichten. ''Ohja'' mompel ik en ren achter de meisjes aan het schoolplein op. Daar zie ik Aaron al staan. Snel stappen we in zijn o zo prachtige auto. Het is een zwarte suzuki, of zoiets. We kunnen er tenminste met zijn alle in. Snel stappen we in. Ik ga naast Aaron voorin zitten. Silvia, Aliza en Romy proppen zich op de tweede bank. We rijden eerst naar het station om Youssra op te halen. Ze heeft zich vandaag ziek gemeld omdat zij er, natuurlijk, ook bij wilde zijn. ''Station'' gilt Romy opgewonden. Ik zie al een vaag gedaante onze kant op rennen. ''Yous'' roep ik als ik mijn raam eindelijk naar beneden heb gekregen. Snel omhelste ze mij en stapt ook achter in de auto. Romy gaat samen met Youssra helemaal achterin zitten. Silvia en Aliza blijven op dezelfde plek zitten. Binnen een half uurtje staan we voor de studio van Qmusic.

We blijven met zijn alle voor het gebouw staan. ''Let's go'' fluister ik en loop achter Aaron en de rest naar binnen.