[...] (Μία εβδομάδα μετά)
Αφού ξύπνησα και ακολούθησα την συνηθισμένη πρωινή ρουτίνα μου, έφτασα στη σχολή.
Αφού σχολάσαμε, συναντηθήκαμε με τα κορίτσια, την Άννα και την Ηρώ, στο προαύλιο του κτηρίου.
Πολύ όμορφο. Πάντα η αυλή είναι περιποιημένη. Το γκαζόν που καλύπτει την μεγαλύτερη επιφάνεια, είναι πάντα ομοιόμορφα κουρεμένο και έχει ένα πράσινο, γυαλιστερό και υγιές χρώμα.
-Αγαπούλααα;! Που κοιταάς;! ,μου λέει με παιχνιδιάρικο ύφος η Ηρώ
- Ασ' την! Καμαρώνει τα "αρσενικά αξιοθέατα" , πετάγεται η Άννα δείχνοντας με νόημα μια παρέα αγοριών που κάθονται απέναντί μας.
-"Παςςς καλαάαα;!" ,της λέω, "Εγώ το γρασίδι έβλεπα!"
Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν και άρχισαν να γελάνε
- Τιι; ρωτάω λες και δεν ειχα καταλάβει τον λόγο.
Πραγματικά τώρα που το ξανασκέφτομαι ούτε εγώ θα το πίστευα. Άκου εκεί βλέπω το γρασίδι. Δεν ξέρω τι είναι πιο γελοίο. Το ότι αυτή ήταν η αλήθεια ή ότι το είπα; ΈΛΕΟΣ ΑΓΆΠΗ.
Αφού σταματήσαμε να γελάμε με το "διαμαντάκι " αυτό που πέταξα, τους πρότεινα να πάμε στην βιβλιοθήκη της περιοχής να μελετήσουμε για την εργασία που μας είχε ανατεθεί. Τελικά, τα κορίτσια αποφάσισαν να πάνε σπίτια τους διότι συγκεντρώνονται καλύτερα. Αποχαιρετιστήκαμε και φύγαμε.
Εγώ παρ'όλα αυτά πήγα στη βιβλιοθήκη. Με ηρεμεί πολύ αυτό το μέρος.
Ο χώρος ειναι σχετικά μικρός και χωρίζεται από αρκετούς διαδρόμους. Παντού υπάρχουν πανύψηλες βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία όλων των ειδών. Βιβλία μεγάλα, μικρά, παλιά, καινούρια, βιβλία παιδικά, επιστημονικά, ιστορικά ακόμα και βιβλία για το διάστημα. Το ξύλο πρωταγωνιστεί σαν υλικό και σε συνδυασμό με την χαρακτηριστική μυρωδιά του σου προκαλούν ηρεμία και αισθήματα τρυφερότητας. Επίσης, δίνουν εναν μαγικό, παραμυθένιο χαρακτήρα στο μέρος. Νοιώθεις πως πάνω απο τα ράφια και μέσα από κάθε κρυφή γωνία θα εμφανιστούν μυθικά πλασματάκια. Ξωτικά με πεταχτά αυτάκια, χαριτωμένες λαμπερές νεραϊδούλες με μικροσκοπικά φορεματάκια ακόμα και νανάκια με ψηλά τριγωνικά καπέλα που τους κρύβουν τα μάτια.
Ακόμα να δω ένα, αλλα δεν πειράζει.(😂)
Πήρα θέση τελικά στο αγαπημένο μου σημείο, έβγαλα από το σακίδιό μου αυτα που χρειάζομαι και άρχισα την μελέτη μου.
Ευτυχώς μπόρεσα να συγκεντρωθώ αρκετά γρήγορα και απορροφήθηκα στα μαθήματά μου χωρίς να σκέφτομαι κατι άλλο...
YOU ARE READING
Ακατέργαστη ομορφιά ...
Teen FictionΗ Αγάπη είναι μία εικοσάχρονη φοιτήτρια ή οποία ζει πλέον μονή της και κάνει πρακτική στην νοσηλευτική. Είναι ένας ξεχωριστός νέος άνθρωπος -όπως όλοι μας- απλώς η ρουτίνα και η πίεση της καθημερινότητας της στερούν την χαρά και την όρεξη για ζωή...
