MOR SALKIMLI SOKAK ( Tamamlandı )

HAZAN MEVSİMİ

🥀🥀🥀🥀🥀

Merhaba,

Bir haftalık hasretten sonra burdayım yine. Çok uzatmadan bölümü bırakıyorum. Bölüm sonu yazımı okuyun lütfen.

Ve yıldızı parlatmayı iki güzel yorumla kalbime bahar havası estirmeyi de ihmal etmeyin.

Keyifli okumalar.

Güzel dizeleriyle bu bölümü anlamlı kılan şairlerimi yazmadan geçemem. İyi ki varlar ve kalbimize dokunuyorlar.

** Atilla İlhan
***İlhan Berk

🥀🥀🥀🥀🥀

Gözlerimi açtığımda yeni yeni aydınlanıyordu hava. Yattığım odanın açık kalan penceresinden hafif bir müzik sesi geliyordu kulağıma.

Çok eski bir şarkı bütün bedenime bir ürperti yayılmasına sebep oldu.

"Başıma bela mısın kader.
Güneşe aya sözüm geçer.
Tutarsa beter ahım tutar
Gönül yine yollara düşer..

"Soldu yaban elde, başım dertte,
Kaldım neden bilmem bir tuhaf yerde.
Aaah ben deli gibi dualara esir oldum.
Aaah duyulmadı sesim,
Bir yanım yetim kaldı
Aşk ile sefil oldum.

Başıma bela mısın kader?
Güneşe aya sözüm geçer.
Tutarsa beter ahım tutar.
Gönül yine yollara düşer.
Ölümüne sabredip kaderde varsa,
Elbet gün geçer "

Şarkı devam ederken ve ben farkında olmadan şarkıyı mırıldanırken kocaman bir keder geldi oturdu kalbime.

Bir hafta önce İzmir'de Yağız'la yaptığımız tartışmanın ardından soluğu burda almıştım. Balıkesir'e indiğimde Yağız'a geldiğimi belirten bir mesaj atmıştım cevap vermeyeceğini bile bile. Ama tek bir cümle yazmıştı bana, beni yine yanıltarak.

GÖNDEREN: SEVGİLİM

"Kendini üzme sakın. Benim en değerlimsin. İlk fırsatta arayacağım."

Sonrada kısa süren telefon görüşmelerimiz olmuştu. Ama kırıktık ikimizde ve biliyordum ki bu kırıklık ancak birbirimize sarıldığımızda geçecekti.

Gelir gelmez babam olan adamı çok görmek istememe rağmen hastaneye gitmemiştim. Ağaç Kafe'ye uğrayıp Şevval ile buluştum. Israrlarıyla da bir kaç gün onlarda kaldım. Onlarda kaldığım o süreçte yokluğumda mahallede olan biten her şeyi bana tek tek anlattı Şevval.

Neslihan'ın arkamdan çevirdiği her şeyi Şevval sayesinde öğrenmiştim. Ablamın bana çalınan lekeyi temizlemek için yaptıklarını anlatmıştı. Duyduğumda kızmıştım 'tüm bunlar olurken benim neden haberim olmadı,' diye. Ama ablam, haber vermediyse vardır sonuçta bir bildiği. En mantıklı açıklamam gelen benim yıpranmaman için gizleme gereği görmüş olduğuydu. Üzülürdüm muhtemelen.

İzmir'in sıcacık ağustos güneşi burda yerini bir yaz yağmuruna bırakmıştı. Hafif hafif çişeleyen yağmur ansızın bardaktan boşanırcasına yağmaya başlamıştı.