4 𝕊𝕚𝕟𝕘𝕒𝕙𝕒𝕞𝕓𝕒 𝕟𝕠𝕙𝕒𝕞𝕓𝕠

72 15 11
                                        

Tocó la puerta de madera blanca con insistencia

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Tocó la puerta de madera blanca con insistencia. Había ido casi corriendo hasta ahí, estaba seguro que más de una cámara de seguridad lo había capturado, pero poco le importaba.

Sudáfrica, en el interior de la habitación, descansaba recostado en la amplia cama que tenía, disfrutando de un agua con rodajitas de pepino y leyendo algunas revistas. No era muy fan de eso de las redes sociales y ni de ver series.

El preocupado golpeteo lo hizo levantarse y recibir a un agitado Reino Unido, con la ropa desacomodada y el pelo revuelto.

──Mr. Kingdom, het iets gebeur? [Señor Reino, ¿ocurrió algo?]── preguntó sorprendido y tomándolo de las manos.

Si el europeo tuviese que hacer una lista con las cosas que jamás pensó poder ver, y que deseaba con intensidad, este momento seguro que una de ellas. Ver a Sudáfrica tan entre-casa, relajado y fuera del trabajo era simplemente maravilloso.

Bueno, el término cotidiano "entre-casa" no era tan acorde, casi nadie luce una bata de seda color lima, ni tiene en su habitación alfombras animalistas, pero para un supermodelo eso parecía ser normal.

──I ...──.

──Jou...? [¿Tú...?]── quedó expectante con un gesto tierno, dándole tiempo para que se pueda expresar.

──I heard the rumors, I'm really sorry, I didn't want anything like that to happen, I understand if you don't want to contact me anymore--── y un dedo en sus labios lo calló.

──Gerugte is net gerugte; u moet u nie daaroor bekommer nie [Los rumores son solo rumores, no deberías preocuparte por eso]── le regaló una sonrisa para que se relajara.

──That doesn't mean rumors are okay── murmuró ──Tell me who spread it and I'll take care of them!  Get them off their job, whatever you want... what they said was horrible──.

Sudáfrica comenzó a reír.

──Oh my god── antes de que pudiera reaccionar lo hizo pasar ──Vergeet dit asseblief [Olvídate de eso por favor]── peinó los cabellos ajenos ──Wil u hê dat ons 'n lekkertjie moet drink? U moes te veel gestres het [¿Quieres que comamos un dulce? Debiste estresarte demasiado]──.

──Chocolate?  I did not bring any, sorry── habló más deprimido que antes, dejándose caer en el gran y único sofá de la habitación.

──Maklik, ek het 'n paar [Tranquilo, tengo algunos]── el sudafricano caminó hasta el inmenso armario y desapareció un par de minutos.

Cuando volvió, tenía en sus manos una refinada caja azul de bombones. Caja que Reino Unido recuerda a la perfección.

──Hey! You said you couldn't accept my gifts── sonrió feliz.

──Gesê dat ek nie almal kon aanvaar nie, maar ek het hierdie een behou [Dije que no podía aceptar todos, solo me quedé con este]──.

Sudáfrica se sentó a su lado, lo que involuntariamente provocó que se acomode y tome una mejor postura.

──Ontspan, jy kan tuis voel [Relájate, puedes sentirte como en casa]── dijo acariciando su mano, aguantando la risa por las reacciones de Reino Unido.

La verdad es que el africano no intentaba molestarlo ni nada por el estilo, siempre fue una persona cálida y acostumbraba a mimar así a las personas de su alrededor.

──Neem jou mond oop [Toma, abre tu boca]── acercó un bombón hasta el europeo, que no dudó ni un segundo en comerlo.

Era delicioso y suave, incluso podía llegar a ser su sabor favorito, el chocolate con leche era simplemente exquisito.

──I know you said you couldn't eat many chocolates but ... do you have any favorites?──.

──Mmm── meditó tragando uno ──Die gekleurde hou ek baie van, maar jammer dat daar so min in die bokse kom [Los de colores me gustan mucho, pero es una lástima que vengan tan pocos en las cajas]──.

──If you want, this weekend we can look for some, I invite──.

──Sorry, dit sal nie moontlik wees nie [Lo siento, no podrá ser posible]──.

──Why?!──.

──Ek het 'n reis beplan, die modeweek kom [Tengo un viaje programado, se aproxima la semana de la moda]──.

──Oh... I understand── Reino Unido quedó en silencio y comió otro bombón, a este paso terminaría la caja en menos de 5 minutos.

──Wil jy kom? [¿Quieres venir?]──.

──What?──.

──As u my wil vergesel-- [Si quieres acompañarm--]── se tapó la boca disimuladamente ──vergesel die maatskappy [acompañar a la empresa]──.

──Do you really mean it?──.

──Ja, hoekom nie? [Sí, ¿por qué no?]──.

Asintió y continuaron la noche hasta terminar con la caja de chocolates, o mejor dicho, hasta que el europeo termine de comerse todos los  bombones.

──Goeie nag [Buenas noches]── antes de irse, Sudáfrica lo abrazó rápido, acomodó su corbata y terminó por acariciar las manos de su contrario.

Como siempre, sin dejarlo reaccionar ni un poco, lo tenía embobado y a la palma de su mano sin darse cuenta.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
RAMÉ [C.H.- TERMINADA]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon