SAUDADE [vminkook]

-9

  Aklımdaki düşüncelerle gelen otobüse bindim. Birkaç durak sonra okula geldiğimde indim ve kampüse doğru ilerlemeye başladım. Aklımdaki düşünceler altında boğulurken derin bir nefes aldım. Hemen yerime oturup gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.

Bir bakışları, dokunuşları, söyledikleri kelimelerin hepsi beni bu hale getirirken onlardan uzak kalmayı düşündüm. Acı çekmezdim, yaptıkları küçücük şeylerle umutlanmaz belki de heyecanlanmazdım. Ama ortadaki en büyük sorun şu ki onlarsız yapamıyorum. Nerede olursam olayım hep gözlerimin onları araması benim lanetim sanki.

***********

 

Bütün gün aklımdaki düşüncelerle derslerden hiçbir şey anlamamıştım. Bedenim sınıftaydı ama aklım ve ruhum sanki acı çekmek ister gibi onları düşünüyordu. Yaptıkları küçük belkide onlar için anlamsız olan şeylerin beni böylesine boşluğa sürüklemesi adil mi?

Dalgın dalgın büyük bahçeden çıktım. Omzuma konulan elle irkilip yan tarafıma baktım. Jungkook gelmişti.

"Chim iyi misin? Dalgın görünüyorsun."

"Ben...ben iyiyim sadece yoruldum. Bugünkü dersler ağırdı."

Gülümseyip kafasını sallamıştı. Bense birkaç saniyede olsa gülümsemesinde takılı kalmıştım. Birlikte arabaya geçtik. Kemerlerimizi takınca arabayı çalıştırdı. Ona bakma isteğimi kenara itip gözlerimi cama çevirdim. Birkaç saniye sonra Peppina-Mademmoiselle Noir çalmaya başlayınca tebessüm ettim. Hiç değilse artık düşüncelerim bana ulaşamazdı.



(buna bakmanızı tavsiye ederim anlamı çok hoş✨)

20 dakika sonra araba durunca eve geldiğimizi anladım. Sessizce arabadan inip eve girdik.

Yemek faslından sonra yorgun olduğumu söyleyip odama çıktım. Kapımı kapatıp yatağıma oturdum. Aklımdaki düşünceler sanki oraya kazınmış gibi yerlerinden bir adım bile ilerlemiyorlardı. Bana uzunca bakması, gözlerinde gördüğüm bir anlık duygular -ki yanılmış olabilirim- beni dumura uğrattı.

Derin bir nefes verip Seokjin babamı aradım. Şuan bana en iyi gelecek kişi oydu. Telefonun ardından sesini duyduğumda dudaklarıma küçük bir tebessüm yerleşti.

"Bebeğim?"

"Baba müsait misin?"

"Müsaitim bebeğim. Bir sıkıntı yok değil mi?"

"Hayır, sadece seninle konuşmaya ihtiyacım var baba."

"Seni dinliyorum güzelim."

"Baba, hissettiğim şeylerin yanlış olduğunu biliyorum ama bunu durdurmalıyım. Ne yapabilirim ben?"

"Peki bu yanlış olduğunu düşündüğün şeyler seni nasıl hissettiriyor?"

"Ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Aslında bu hem doğru hemde bir o kadar yanlış hissettiriyor. Sanki bu benim lanetimmiş gibi."

"Bu hissettiğin şeylerin hepsi dışarıdakilere göre yanlış bebeğim. Aynı şeyleri yaşadım, yaşadık. Ama babanla birlikte üstesinden geldik."

"Nasıl anladın baba? Yani hissettiğim şeyin aşk olduğunu?"

"Bunu ses tonundan, bana sorduğun sorudan bile anlayabiliyorum bebeğim. Kime bu duyguları hissettiğini bilmiyorum ama birgün göreceğimizi biliyorum."

"Seni seviyorum baba."

"Bende seni seviyorum bebeğim."

"Ben ne yapmalıyım baba? Bu yanlış hislerden nasıl kurtulabilirim?"

"Öncelikle kurtulmak zorunda değilsin. Ayrıca tanımadığın, seni tanımayan kişiler yanlış olduğunu düşünüyor halbuki bu öyle birşey değil. Aşık olmak, sevmek yanlış değil."

"Bilmiyorum baba. Sanki bu düşünceler beynimi ele geçiriyor ve ben onların altında eziliyorum gibi hissediyorum."

"Her ezildiğini hissettiğinde burdayız, yanındayız. Bende senin gibiydim ve beni anlayacak kimse yoktu etrafımda ama babanla birlikte herşeyin üstesinden geldik. Sevdiğim kişiyle zor zamanlar yaşasamda, ezildiğimi hissetsemde hiç korkmadım. Çünkü yanımda olan kişi buna izin vermeyeceğini biliyordum. Şimdide ben senin ezilmene izin vermem bebeğim. "

"Ben kaybetmekten, sevdiğimi söylemekten, gelecek tepkilerden herşeyden korkuyorum."

"Bebeğim şimdi yat uyu. Yarın bize gel herşeyi anlat. Hissettiğin şeylerin altından tek başına kalkmaktansa birlikte çözelim bu durumu."

"Tamam baba. Yarın görüşürüz, iyi ki varsın. Seni seviyorum."

"Bende seni seviyorum bebeğim. İyi uykular."

Telefonu kapatıp yanımdaki komidine koydum. Yatağın içine girip yorganı üstüme çektim. Umarım yarın altında ezildiğim hisler biraz daha azalır...

****************

Yazım yanlışları varsa üzgünüm.

Galiba moral bozukluğumu hikayeyede yansıttım. Şuan daha iyiyim ama👌🏻🥰.

Siz nasılsınız?

Birde şunu söylemek istiyorum. Biliyorsunuz bu aralar LGBT bireylerine karşı tepkiler daha da çoğaldı. Yani bana öyle geldi. Ben LGBT bireyi değilim ama sonsuza kadar destekliyorum. Çoğu cahil insan gerçi insanda denmez bir bok olduklarını sanıp saçma sapan konuşuyorlar. Çok sinirleniyorum. İnsanlar sadece hissettiği duygular yüzünden linçleniyor. Bu çok acımasızca. Eğer aranızda LGBT bireyi varsa lütfen üzülmeyin. Biz buradayız. Kötü hissettiğinizde bana yazabilirsiniz. Hepiniz çok güçlüsünüz. 🌈🥰❤️

O insanlara yapmak istediğim ⬇️