Late Night Devil (Completed)

Chapter 35

"I won't ever forget how cold your hands were on that Christmas Eve. I won't ever forget the pain I saw in your eyes. I won't ever forget the fear and helplessness I saw in you, when you begged me not to leave you. I won't ever forget how these people tried to hurt and abuse you." Umiling siya, tila kayhirap para sa kaniya ang mga sinabi. "Hinding-hindi ko makakalimutan ang lahat Reese, paano ko makakalimutan ang mga 'yon?"

"Yes, I can remember them all clearly. Pero tapos na ang mga iyon at kung kaya kong magpatawad ngayon, bakit hindi diba? Fifth pagod na pagod na ako, gusto ko nalang matapos ang lahat ng ito.." I tried to get away from him, pero sinikop niya ang dalawang kamay ko at pilit akong niyakap.

"Pagod na pagod na ako.." Iyak ko.

"No.. kung pagod kana, ako ang lalaban para sayo."

Umiling ako, "You don't understand me.. kung makukulong si Alorica, lalo akong magdurusa. Papa will get hurt and it's gonna double my pain. Kaya handa akong magpatawad Fifth, kaya ko silang patawarin!"

Still, he shook his head. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap nito sa akin. "Ako, hindi ko kayang magpatawad Reese, kung tungkol sayo hindi ko kayang magpatawad.."

Hindi ako nagsalita.

"Please.. you're just guilty.. don't decide now. Ang tagal mong hinintay ang hustisyang ito.. ginawa ko ang lahat para sa hustisyang ito.. hindi ako makapapayag na hindi mo 'to makukuha.."

Still, I didn't answer. Dahil hindi ko alam kung dahil lang ba sa nararamdaman ko ngayon kaya ganito ang gusto kong mangyari o ito na talaga ang desisyon ko. I know he did everything to serve me the justice I deserve but if that justice will only make me live in guilt for the rest of my life, what's the purpose of having it?

"Please baby.. magpahinga ka muna.." Marahan nitong hinaplos ang aking buhok. "Rest and decide tomorrow. And I promise you.. anuman ang maging desisyon mo.. rerespetuhin ko.."

Tumango ako.

Isiniksik ko ang mukha ko sa kaniyang dibdib at dinama ang marahang paghaplos niya sa aking buhok.

Indeed, he's my savior, my knight in shining armor. Ang taong gagawin ang lahat para sa akin, ang taong tatanggapin ang lahat ng imperpekto sa akin, ang taong mamahalin ako sa lahat ng oras, ang taong pipiliin ako ng paulit-ulit.

Siguro nga ay siya na ang kapalit ng lahat ng paghihirap ko.

Nakatulugan ko nalang ang mga haplos niya sa aking buhok at ang init ng kaniyang yakap.

I woke up the next day with a lighter feeling. Hindi na ako nagulat nang nakita si Fifth na natutulog sa tabi ng kama ko, hawak ang kamay ko na tila ba kahit sa panaginip ay hindi niya ako bibitawan.

Tumagilid ako upang makita ang kaniyang mukha. He's sleeping soundly and I've never seen him like this. Kahit tulog ay hindi maipagkakaila ang kaniyang tikas at tapang, like he's always in a war, he doesn't just lay down his guard even when he's sleeping.

I smiled a bit when his eyebrows furrowed. Dinama ko ang mga iyon gamit ang aking daliri.

He always looked ruthless and arrogant, a combination that makes you fear him, that makes you curious but scared at the same time. He's like someone you can't touch, someone you can only look at.

Kaya lagi ko siyang ikinukumpara sa mga anghel na nahulog mula sa langit, pakiramdam ko isa siya sa mga iyon, pakiramdam ko itinapon siya dito dahil masyado siyang arogante para sa isang anghel.

My idea of angels are those of with soft and angelic features, those who radiates brightness, those who can make people smile just by seeing them. And Fifth is the exact opposite of angels in my mind, the only thing I think that is soft in him is his lips, and his heart. He doesn't have that angelic features, he has more than that, that it makes him too hard for an angel. And you don't smile when you see him, you open your mouth in awe, you question your own eyes, is he human?