Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM: "ÖLÜM KOKAN NEFES"
"Kimsin lan sen?" Babam sarhoş hali ile ayakta zor duruyordu. Uraz önce bana sonrada babama baktı, birden boğazına yapıştı.
"Senin ecdadını sikerim. O ellerini kırar köpeklere yem ederim. Kadına el kalkar mı lan!" Babamın boğazını sıkıca sıkmaya devam etti. Şaşkınlıkla bakıyordum. Ağzımı açıp tek kelime edemedim.
"B-bırak." Aynı benim gibi yalvarıyordu. Gözlerindeki korkuyu ve çaresizliği gördüğüm an içimden bir şeylerin kopup gittiğini hissettim. Benim gibiydi yalvarışları, bunu görmek bile içimde ki o nefretin dinmesine yeterliydi.
"Bir daha o kıza dokunduğunu görürsem yedi ceddini sikerim!" Babamı bıraktı. Cebinde ki sigarayı yüzüne attı.
"Piç kurusu!" Bana döndü, üzerime yürüdü. Geri geri gitmeye başladım, onun o kızgın halini gördükten sonra hiç iyi bir adam olduğunu düşünmüyorum.
"Yaklaşma bana!" Kolumdan tuttu.
"Kalk ayağa." Titrek bakışlarım ile baktım suratına. Yavaşça ayağa kalktım. Vücudumu şöyle bir süzdü.
"İyi misin?" Onun yeşil tonunda ki gözlerinden bakışlarımı çekip cevap verdim.
"İyiyim." Derin bir nefes aldı, kolumu narince kavradı.
"Gel benimle." Ağzımı açıp tek kelime edemedim. Uraz'ın beni götürmesine izin verdim. Babamın korumalarını bir kaç adam tutuyordu. Onların bakışlarından kaçınmak için Uraza yaklaştım, Uraz o kadar hızlı yürüyordu ki yetişmek zordu. Siyah sedan arabasının yanına geldiğimizde sürücü koltuğunun yan tarafının kapısını açtı.
"Bin hadi." İtiraz etmeden bindim. Dümdüz karşıya baktım, Uraz üzerime eğilip emniyet kemerimi bağladı. Sanki ben bağlayamıyorum. Yine o losyon kokusu burnuma doldu, istemsizce içime çektim.
Uraz geri çekilip arabanın kapısını kapattı. Yaşıyor mudur o? Çünkü fena sıktı boğazını. Uraz hızlı adımlar ile arabanın önünden geçip, kendi tarafının kapısını açtı. Yine aynı hızda kendi tarafına oturdu.
Yüzüme baktığını hissedince başımı cama çevirdim. Beni bu kadar acizken görmesine tahammül edemiyorum, ağladığımı görmesi mi lazım? Bence hiç değil. Arabayı çalıştırdığını o sağır edici motor sesinden anladım. Ben neden ona dur demiyorum? Neden onun ile gidiyorum? Belkide o eve gitmek istemiyorum. Fakat yabancı birinin evine gidiyorum, ne kadarda doğru şeyler yapıyorum ben öyle.
