WHEN OUR DAYS BEGAN

CHAPTER 22: How he

HALCYON'S POV

IT'S VERY hot today, so chaotic and noisy. It's annoying because my mood became bad again.

I was about to enter on car but I saw a woman walking by on the pedestrian...

She is the woman I saw yesterday...

I do not know what happened but suddenly my chest throbbed and I felt a strange emotion...

What's this?

.

.

.

I WAS surprised when Ton mentioned the woman who would be my cook.

I neerly bumped with my car on her and I actually poured water on her earlier...

I slapped my forehead.

Ouch!

She's Shojiomie Ann Arboleda. The woman I've always see and the woman who makes me feel strange feelings.

What a small world...

When I always see this woman, my body seems to want to approach her like I'm a flower they want to pick up to give to her...

I will know you until I know what I feel about you.

I tightened my grip on her bio.

Get ready.
.

.

.

PINAANDAR KO na ang makina at diretsong sinimulan ko ang pagmamaneho habang nasa tabi ko si Iomie.

Di ko maiwasang tumingin sa rear mirror para tignan siya.

Gusto ko siyang tignan at titigan!

Di ako mapakali.

Napabuntong hininga ako dahil sa kagaguhang pinag-gagagawa ko.

"Pst" boses iyon ni Iomie "May malalim ka bang iniisip? ba't ka umiiling?" pagkasabi niya no'n ay bigla siyang nagulat "m-may sira ba i-itong kotse mo?" sa sinabi niyang iyon ay napalitan ang pagkalito ko ng tawa "s-sabihin m-mo..."

"Hahahahaha!" she's really funny "baliw" tumingin ako sa kaniya "may nakita lang akong napaka gandang tanawin ngayong umaga" Shit! Cyon! anong pinagsasasabi mo?! "wag ka nang magtanong, tumahimik ka na lang diyan."

Nakarating na kami sa destinasyon. Lalabas na sana si Iomie ngunit pinigilan ko siya.

"Sumunod ka lang sa akin. Wag na wag kang aalis sa likod ko dahil kapag nakita kitang nawala at umalis..." bigla akong lumapit sa kaniya nang sobra "babatukan kita!" sabi ko habang kunwaring babatukan ko siya.

Napakunot naman ang noo niya "Hoi! Di pa nga ako naalis babatukan mo na ako?!"

"Bakit? May plano ka bang umalis?" seryosong tanong ko sa kaniya. Pagkatapos non ay bumalik ako sa kinauupuan ko at tinanggal ang seatbelt upang ma-distract ako sa kagaguhang pinagsasasabi ko. Pero gago talaga ang dila ko at sinabing "di kita papayagan kung ganon" ngumisi na lamang ako sabay ang paglabas ko sa kotse.

Minsan, di ko din maintindihan ang sarili ko.

Napaka ka Cyon!

.

.

.

MASAYA, masayang kasama si Iomie.

Nasa table ako ngayon sa kwarto ko, habang nasa ang magkapatid na si Aiah at Ton.