Free the real feels (Completed)

Chapter 1

"Talk to your girlfriend," putol ni papa sa kanya. "Be thankful to your sister for doing this," Tumayo na sila ni mama at iniwan kami sa sala.

I sighed and look at kuya. He's still angry the way he watch our parents walk away, I can't do anything about that. Nakakagalit naman talaga...

Huminga ako ng malalim, "I will be okay, kuya... Just please take good care of ate Mia," marahang saad ko. Kita ko ang di pagsang-ayon sa mga mata niya pero bago pa siya magsalita ay inilingan ko na siya.

"Please let me do this," I said with finality. He clenched his jaw and look away. Napabuntong hininga na lamang siya at umalis.

Pinagmasdan ko ang mabilis na paglalalad ni kuya palabas ng pintuan bago ako nagpasyang bumalik sa kwarto.

Pagka-upong pagka-upo ko sa kama ay nasapo ko ang noo ko. So this is what it feels to be finally legal? Suddenly making a decision for your life?

But if it's the only way to keep my family in peace, I would be willing to sacrifice what I can...

Siguro sa ngayon ay hanggang ganito pa lang ang iniisip ko dahil wala pa akong ibang maisip na dahilan para tanggihan. Maybe because I've never been in a romantic situation, I've never been romantically involved with anyone.

But what if... magkaroon? Will I still be able to do it?

Napailing ako. Before I would, siguradong iiwasan ko na ang pagkakataon. How I wish my parents would still be able to change their mind...

Makaligo na nga lang

--

I settled at my black oversized shirt and sweatpants bago tumungo sa opisina ni papa dito sa bahay.

I knocked at the door, "Pa?"

Kumatok pa ako muli ng dalawang beses bago ko narinig ang boses ni papa. I opened the door and saw my father reading some files.

Ngumiti ako ng bahagya nang umangat ang tingin nito sa akin, saglit niya akong pinasadahan bago nagsalita, "Where are you going anak?"

"Pupunta lang po ako kila Tito,"

Tumango ito sa akin, "Take care, inform your mom first."

I nodded at Dad and bid a goodbye before exiting his office. Naglakad ako patungo sa garden dahil sigurado akong naroon ngayon si Mama at nagdidilig ng mga halaman, isa sa rason kung bakit paborito niyang pamangkin si Chain ay dahil pareho silang mahilig sa halaman.

"Ma," tawag ko rito habang busy siya sa pagkanta habang nagdidilig. Napalingon ito sa akin nang hindi pa rin natitigil sa pagkanta.

"I'm going out kila Chain ako pupunta," sabi ko habang papalapit sa kanya.

She smiled and eagerly went to the faucet to turn off the water. Yumuko siya at itinaas ang isang paso saka lumapit sa akin, "Give this to Chain, alam niya na kung ano iyan dahil nabanggit ko na sa kanya."

Wala naman akong ibang choice kaya kinuha ko na lamang ito. Tumango ako sa kanya bago humalik sa pisngi, "Alis na ko ma," paalam ko saka nagsimulang maglakad.

"Pahatid ka kay Mang Lino!" habol niya.

I shrugged. Kanino pa ba ako papahatid? Tumungo na ako sa sasakyan hawak-hawak ang bulaklak na nasa paso, the flower is white and I don't have a single idea what kind of flower is this.

Tumingin ako sa harap, "Okay na po, Mang Lino."

Agad naman niyang pinaandar ang sasakyan. Hindi ko maiwasang mapabuntong hininga habang pinagmamasdan ang senaryo sa labas, hindi ko alam kung wala lang talagang kainte-interesante sa nakikita o sadyang masyadong okupado ang utak ko.

Will I regret it?

Ever since, I always think that something forced won't do anything good. Lalo na sa sitwasyon kay kuya... I also knew he wouldn't be able to be forced but before the conflict happens, pumagitan na ako.

As of now, I don't feel any regrets...

But I couldn't say if my action wasn't really forced.

No one told me to do it, I just did. Is that an enough reason to say that my decision wasn't forced? It's not that I don't have any choice, right? Because I'm the one who decides to do so. Walang nakiusap sa akin, walang nagsabi sa aking gawin iyon—

I exasperatedly sighed. Paulit-ulit lang ako ng sinasabi, pinapaikot-ikot ko lang ang nasa isipan ko.

"Nandito na po tayo, ma'am."

Nagpasalamat ako kay manong at nagsabi na magte-text na lamang ako kapag uuwi na ako. Sinalubong ako ng ilang katulong at tipid naman akong ngumiti sa kanila.

"Nasa swimming pool po sila ma'am," imporma sa akin ng isa.

Dumeretso ako roon at nadatnang nagpapaligsahan ang magkapatid. Eventhough they have different personality, the bond between them is still there.

Umupo ako sa isa sa mga sun lounger at pinanood silang lumangoy. I'm sure that there is a bet, hindi naman sila mag-aakasya ng lakas na talunin ang isa't-isa kung wala. This would be fair, wala naman sa kanilang dalawa ang kilala sa larangang ito. It's just a way of spending their time.

Napaarko ang kilay ko ng naunang makarating sa dulo si Chain. I saw how he smirked nang mabilis ding umahon si Kuya Chase.

"Chain won, better luck next time kuya Chase!" anunsyo ko kaya biglang natuon sa akin ang atensyon nila.