K A N S E R

Bölüm 9

herkese selam biliyorum uzun zaman oldu ama yazmaya hiç fırsatım olmadı hemde hiç bana bölümün ne zaman geleceğini sorduğunda 2 gün demiştim ama olmadı özür dilerim @b_e_y_z_a52  medyada asu ve akşın var 

----

umudun anlatımıyla

Asansörün sesiyle düşüncelerden sıyrıldım acaba ne kadardır asansörün içindeydim neyse anahtarımla kapıyı açtım eve seslendim kimse yoktu tabi ya annem bu gün teyzemlere gidecekti aç değildim bu yüzden direk duşa girdim saçlarımı kuruturken kapının tekmelendiğini fark ettim 

kapıyı ne var  alacaklı gibi diye söylenerek  açtığımda asu içeri girdi hızlıca kapıyı kapattı ve kapıyı dinlemeye başladı sorduğum hiç bir soruya cevap vermiyordu sus anlatıcam dediğinde sustum pür dikkat kapıyı dayamıştı kulağını 

üzerinde siyah tayt ve kırmızı bir kazak vardı  yanakları hafif pembeydi saçları dağılmıştı nefes alışverişleri hızlıydı çok güzeldi 

ardından pışt pışt hey demesiyle onu izlemeyi kestim bana "beni gözlerinle yemen bittiyse su veririmisin" dedi bende hiçbir şey demeden suyunu getirdim o suyunu içerken neler olduğunu sordum 

anladığım kadarıyla annesi hastane için sıra alabilmiş ve oda bunu annesi telefonda konuşurken duymuş ve annesine ben gidiyorum diyip evden fırlamış burası annesinin aklına gelmiyeceği için buraya gelmiş  ama sanırım yanılmıştı çünkü kapı çalıyordu 

kapıyı açtım ve annesi karşımdaydı "oğlum asu içerde mi" diye sordu

 bende o an hiç birşey diyemedim ardından gözlerimle mutfağı işaret ederek hayır dedim 

anlamıştı hemen "asu buraya gel" diye seslendi

 resmen çocuk gibi hastaneden kaçmıştı asu kaçış olmadığını anlayınca geldi annesini elinde asunun montu vardı ve hazırlanmıştı sanırım burdan hastaneye gideceklerdi asu kapıdan çıkarken 

bana "seni mahfedicem oğlum" dedi sinirliydi ama gülmekten kendimi alamadım sonra nerden anladı diye düşününce vestiyerin aynası aklıma geldi onları uğurlarken beni haberdar etmelerini söylemiştim ardından odama geçip bir az müzik dinledim

Asunun anlatımıyla

Arabadaydım gıcık umut beni resmen ifşa etti gıcık  orangutan diye söylenirken annemin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ama annemin ağzından çıkan kelimeler beni yeni düşüncelere götürdü annemin ağzından şu kelimeler döküldü 

"korkuyo musun kızım"

aslında hastaneden korkmazdım ama doktorun söyliyecekleri beni korkutmuştu haklıydı korkuyo muydum hiç bir şeyden korkmayan ben hastaneden mi korkuyodum hayır olamaz  offfff 

 1 hafta sonra akşının anlatımıyla

asuya 3 gündür ulaşamıyorduk okula gelmemişti telefonlarımızı açmıyordu evine o kadar gittik görüşmek istemiyordu neden umutta çok merak ediyordu en son umutla bu konuşma geçti aramızda

 umut

"akşın ben bu kıza ulaşamamaktan kafayı yiycem 3 gün  oldu"

 akşın

"bende yiğide de haber verelim belki o konuşmuştur"

 umut

"yok bu böyle olmuycak ben evine gidiyorum"

akşın

"sen dur ben zaten uğruycam konuşursa söylerim"

umut

"tamam görüşürüz"

akşın 

"görüşürüz"

evet kapılarının önündeydim kapıyı tam çalıcaktım ki asunun annesi dışarı çıkıyordu nereye olduğunu sorduğumda  hastaneden tahlil sonuçlarını alıcağını asunun içerde olduğunu söyledi ve beni içeri buyur etti evde sadece asu ve ben vardık 

çantamı vestiyere bıraktım ve asunun odasına ilerledim kapıyı çaldım açan olmadı içeri girdiğimde asu yatağında ağlıyordu  

ona sadece sarıldım çünkü buna ihtiyacı vardı sonra saçlarını okşamaya başlıycaktım tam elimi saçlarına attım ki çekildi ve bana gitmemi söyledi gitmedim gidemezdim o bu haldeyken asla ona yüzünü yıkamasını söyledim 

gittiğinde odayı inceledim yatağı dağılmıştı toplamak için yastığını ve yorganını kaldırdım her yerde onlarca saç teli vardı 

 ne yani bu yüzden miydi bana neden söylememişti ona çok sinirliydim ama şu an ona hesap soramazdım harabeydi  kimseyi istemiyordu ama beni de mi beni kardeşini saçlarını çok seviyordu dökülmesinde  utanıyordu ama benden saklaması hem saçlarının dökülmesinde  b bir şey yoktu  offff tedavisi için sağlığı için olmak zorundaydı zordu ama mecburdu bunlar aklımdan geçerken asu odaya girdi  

odaya girdiğinde"bunun için mi" dediğimde sadece yere diz çöküp ağladı hıçkıra hıçkıra ağladı ona sarılıp sakinleştirdikten sonra  

banyoya gittim  tıraş aleti arıyordum kardeşim için herşeyi yapardım evet bulmuştum  onu nasıl kurtarıcağımı nasıl iyileştireceğimi azda olsa acısını hafifleteceğimi bulmuştum 

asunun yanına gittim onu karşıma aldım

 önce tıraş makinesinin sesini duydum sonra gözlerimi kapattım ve saçlarımın arasından geçirdim saçlarımı seviyordum ama kardeşim için herşeyi yapardım 

sonra oda elimden makineyi aldı ve saçlarının arasından geçirdi yerde ikimizin saçları vardı saçlarımızı kestik ve sıra aynaya bakmaktaydı evet şu an ikimizde keldik bana "bunu neden yaptın" diye bağırıyordu "saçlarını neden kestin" diyordu ama senin için ölürüm ben kardeşim 

evet aynaya ilk baktığımda uzaylı gibi hissetmiştim ama olsun şu an yaptığımız tek şey sarılmaktı her yerde  saçlarımız mendiller ve sayısız göz yaşı vardı ama sarılmak her şeyi dindirir di 

ağlama sesiyle irkildim asuya baktığımda bana sarılmış uyuyordu sanırım uyumuştuk asuyu rahatsız etmemek için hareket etmedim gözlerim kapıya kaydığında asunun annesi ağlıyordu ama yüzünde tebessümde vardı asuyu yavaşça bıraktım ve yanına gittim neden ağladığını sorduğumda iyi ki senin gibi bir kardeşi var kızımın dedi ve bana sarıldı

ben kardeşim iyi olsun diye herşeyi yaparım dediğimde bana hala sarılıyordu saate baktığımda akşam 9 du annem beni kesicek dediğimde annene haber verdim dedi asunun annesi ben yinede gideyim dedim asunun yanına gittim ben gidiyorum canım dedim onu öptüm ve eve çıktım 

annem beni görünce şok oldu ardından olanları anlatınca bana asla sarılmayan annem sarıldı ve ne kadar iyi bir insan olduğumu söyledi 

niye bu kadar büyüttüler ki alt tarafı kardeşim için birşey yaptım neyse 

odama gittiğimde asu bana peruk modelleri atmaya başlamıştı sen seç dediğimde bana kızım istediğimiz renk saçlarımız olucak sarı mavi turuncu yazdı evet asu biraz fazla severdi uçukluğu ben bana kendi saçımdan al dedim oda tamam aynı ton arıycam dedi telefonu bıraktım ve karşımdaki aynaya baktım

gerçekten şu an keldim saçlarımın gittiğine üzülmüş müydüm evet  peki pişman mıydım hayır hayır hayır kardeşime değerdi sonuna kadar kardeştik biz 

----

evet ben sanırım birazcık ağladım bu bölümde arkadaşı için saçlarını kesmek büyük fedakarlık

siz arkadaşınız için saçlarınızı kazıtır mısınız?

bu bölüm bir tık kısa oldu sanki ama diğer bölümde telafi edicem sizi seviyorum hepinizi öpüyorum bir sonraki bölümde asunun kendi cehenneminde yaşadığı o 3 günü anlatıcam görüşürüz